Shpirti vlon kujton bukurinë
Shtrihen duart në ajrin e freskët
Zonjusha fshehur nën velon dhe mirësinë
Kranezohet lëkura dridh epshet.

Tingujt e akordeve arrijnë dhomën e saj
Gjysmë e zhveshur përqafon notat
Pret zbathur në oazën saraj
Krahëhapur djaloshi mirëpret puthjet.

Shkrirë në një trup vallëzojnë
Posi engjëjt e lehtë përkdhelen
Buzë likjenit dritëzat hënë
Thërrasin dashuruarit e flaktë.

Dallgët në vazhdimësi shijojnë trupat
Ndihet ngrohti në ujin vezullues
Si dy sirena nënuji përshëndet
Puthjet e njoma të zhytësve të zjarrtë.

Ajo e përmalluar për buzëqeshjen tënde
Më puthi tmerrësisht dhe tha me zë dridhërak
Lokja ime e dashur kështjella e shtëpisë
Foshnja shume e pritur Tameji hapi sytë …

U ngritë si princesha e bukurisë
Zanë përrallash e fshatit tonë
Si flutura e tregimeve mesjetare
Hapi dritaren shkëlqeu qielli blu
Kokën lartë sytë e lodhur
Zoti im faleminderit tha…

Pastaj udhëtoi në lartësit e pakapshme qiellore
Kaloi urën e ngushtë të siratit
Në qetësinë e bekuar të parajsës
Në kopshet më të bukura të imagjinatës…

vargje poetike V
pesë shtylla

Përcjellur nga durimi ndëgjoj emrin e thirrur
Janë duke ardhur mysafirët për ngushëllim
Pastruar me ngrohtësi të butë pres miqtë e shumtë
Muzgu fton qenien time në pushim vetmin e merituar.

Kërkoj heshtjen të futem ndjenjat të përqafoj fortë
Lartë ndëgjoj bukurinë zhurmën e kalamajve
Ibrik çaji shushurit zëri i saj i hollë ende tingëllon
Copë të vogël limoni jo shumë sheqer eh mosha thotë.

Renditen vitet pyetem si është në botën e amshuar
Ç’bënë e dashura loke tani tek ne pranvera lulëzon
Koha pandjenja jeta rrjedhë edhe më shpejtë se burimi
Athua nëna tani endet në firdeuzin e lartësuar.

Pranë varrit buzëqeshja ime e ngrohtë ndodhit rrëfen
Etur është pragu dhoma na mundon heshtja sfidon
Mungon dora e artë këshillat afërsia e saj
Kthehem me dijen bashkëbisedova me nënëloken.

vargje poetike VIII
jetëshkrimi burimor

Thyej këmbët tek ura e gurit
I ngopur me gënjeshtra
Poshtë zhurmen e ujit ndëgjoj
Mjegulla mistike me shqetëson.

Jam i vetmuar në hapësirë
Në këtë rrethinë të mallkuar
Papritmas ndëgjoj hapa të afërta
Kthej kokën mundohem të kuptoj
I tërë vesh ndëgjoj
Jo jo bërtas jo mos shko
Hapat në largësi zhduken.

Dëshiroj të largoj mendimet
largoj shumë larg nga unë
Nga koka nga dora nga brendësia
Këtë piramidë të rëndë
Tentoj të këndoj me fishkëllimë
Këndoj këngën time besnike
Do Dëshiroja të ishe këtu.

Nuk mundem forca dorëzohet
U ula në anësoren e urës
Ftohti është i panjohur nuk e ndiej
E di se jam lagur
Lagur nga shiu i egër
Lagur në shpirt.

Janë futur nën lëkurën time
Mendimet e qoroditura më kan përqafuar
Thërras relaksimin e fshehur dhe besnik
Ate të vetëkontrollit
Marr frymë thellë
Qetësohem ,sytë e mbyllur
Jam unë dhe besnikëria
U ngrita në këmbë
Fshehurazi tejkaloj shqetësimet
Afrohem barit
Afër shtegut të dashurisë
Një kafe ju lutem
I qetë
Sigurt në vete
Pëqafojë botën
Botën time të bukur.

vargje poetike IV
buron………..l

Ditën trishtuese që e lashë pas më në fund drita u largua
Gjurmët janë të freskët tentoj të largoj
Helm mbushur jam gjoksi i rënduar në shtëpi u ktheva
Mendimet enden në dhomën pranë bardhësinë kujtoj.

Në pleqëri munduar është me vite me këmbën e thyer
Gjatë nuk shkoi e pandëgjueshme ndodhi thyrja e dytë
Dërmuar zonja ndihmë dhimbje duron pandërprerë
Kokëulur pakëz fletë sytë vërshojnë në brendi lot.

Bekuara loke ndien peshën kërkon të falur çdo herë
Shtohen vuajtjet pikëllim brengë hidhërimin e fsheh
Me buzëqeshje sytë përqafojnë nipërit kalamajt përherë
Mendimet e humbura shikjim verbër që trurin deh.

Përcjellëm në banesën e fundit shtyllën time nënën
Qetë si jetoi ashtu u largua në botën e amshuar
Sytë e vegjël me plotë dashuri herën e fundit më shikjon
Mbylli sytë me buzëqeshje të ngrohtë fytyrën e moshuar.

jetëshkrimi burimor VIII