Poezi nga Manushaqe Toromani

 

 

 

NË GOTËN E VERËS

 

E mbytur në helmin e trishtimit

Në gotën e verës mjaltohem.

Kthej të parën, të dytën

Të tretën e me radhë.

Trishtimi bën sikur largohet

E kënaqem, kënaqem pa të

Nën shoqërinë e verës

Dëfrehem.

Prapë përbrënda kam një merak:

Pas derës aty…

Trishtimi farmak?

 

 

 

KANDILI I SHPIRTIT

 

Hidhi pak vaj

Kandilit të shpirtit

Të duhet dritë

Në rrugë ka errësirë

Nuk ke ku shkon

Do thyesh qafën

Dorën askush nuk ta zgjat

Bëje, sa nuk është vonë

Ndryshe ulog do mbetesh,

Përgjithmonë.

 

 

 

RREGULLAT DO THYEJ

 

Sot do kthehem vonë në shtëpi

Rregullat do t’i thyej

Me miq e shoqëri

Një got më shumë do pi.

Kur të kthehem dehur s’do jem.

Do t’i heq këpucët

Zbathur këmbët,

Le të bjerë dhe shi,

Ombrellë s’do mbaj.

Kur njerëzit ecin ngadalë

Unë vrapit do t’ia daj.

Do thonë është e çmëndur

Do më lënë rehat.

Gjith bota do duket imja

Rregullat do thyej prapë.