Poezi nga Mimoza Leskaj

 

 

Ma vodhi vdekja mendimin!

 

Ma mori vdekja mendimin

e çoi tutje, në një botë të përhimtë

nuk pati mëshirë

vendosi ti japë jetë, ndoshta…

diku lart në hapësirë

aty ku ne të gjallët, se dimë.

 

Kur sytë lart i hedh

aty sheh shumë botë

se po ti hedh poshtë,

shikoj vetëm, tokë

mendimin që dua të gjej

se di ku endet, e ku qëndron.

 

Se po ta dija, do zgjasja dorën

do ta tërhiqja rreth vetes

e vdekjes me qetësi do ti thoja

jam unë.. jeta.!

Dhe luftë me ty nuk bëj dot

se vjen një ditë dhe ti gllabëron.

 

Ma mori vdekja mendimin

ëndërrova se e përcolli, diku

u bë hajdute e padrejtë

nuk më tregoi për rrugën e kthimit

dhe unë me zemër shtrënguar

imagjinova…,  një portë gjelbërimi!