Cikël poetik nga Anastasia Çipi

NË QIELLIN E SHTATË

 (Variant)

Çdo të thoshe, një çast,

Të bënim pakt,

Të ishim yje?

Të shkriheshim

Me ndjenja dashurie.

Atje lart, do të ndizeshim

Në atë vend, mrekullie

Të putheshim, bashkë me qiellin

Në zjarr dashurie

Të vezullonim, veç për pak

Syrin e kaltër t’i shkelnim

Botës, që përflak

E aty do ngelnim…

Duke u shkrirë

Herë unë herë ti

Të dy të shtrirë

Në atë mrekulli…

Veç për pak, në qiellin e shtatë…

MUZA IME

Më shtive në ëndërra të ëmbëla

Lozanjare kaçurrele

Më shtive në ledhe

Veç ti kaçurrele

Më jep nga flokët e tua rebele

Një tufë të mbështjellur

Me epsh të levarashtë

Kaçurrele, më përkëdhele

Të të puth në gushë.

Me baluken në ballë

Çmende një mëhallë

Amanet t’më kesh

Vashë, të kam princeshë

Një kaçurrele, e dua

Veç për mua një tufë

Nga flokët e tua

Të puth dhe në buzë

Kaçurrele-kaçurrele

O, imja muzë…

Për nesër.

Në këtë pyll, natë,

ku era fryn, e bën shtrëngatë,

Dalin magjistarët e pyllit,

Ti zenë rrugën yllit.

Fillojnë bluajnë miellin

në magjen e sertë,

për bukën e nesërme, të zezë

Të ngatërrojnë keq, diellin.

Në këtë pyll të zi,

Në këtë natë të zezë,

Magjistarë, të ftojnë në gosti

Të marrin , rrëmbejnë, dritë, pa ditë, pa shpresë.

Në këtë pyll, frika të ndjell trisht,

Rrugë bredharake,

Beson apo jo, në krisht,

Dridhet , buzë belbëzake.

Të ftojnë, në gosti tinzare,

Të marrin ,të venë, përfund fare

E më pas,

Të përziejnë, mes tyre

Nxirë fytyre, dalë natyre, futur mënxyre.

KUR IK DËSHPRIMI

Të desha kaq gjatë,

Ty dhimbja ime

Sa të ndolla mirë,

E u bëmë një dëshprim

Dhe unë e dlirë

Më more në krahët e tu

Dhe ti e trembur

S’më le të mendoj

Më deshe me marrëzi,

Me çmenduri.

Dhe unë,

Veç për ty mendoja

Ti , të më vrisje,

Dhe unë të doja

Ti , helm i zemrës sime

Maraz, më mbylle në jetë,

Me çelsin e gëzimeve

Ti , më njeh mirë,

Më njeh çdo hirë

Më puth në fytyrë

Puth buzë dlirë

Nuk më le të lëngoj,

Se je vetë lëngimi

Dhe bëhemi dy

Unë dhe trishtimi

Një ditë, të erdhi keq,

Dhe më le, e shembur përdhe

Më le vetëm të heq

Ike dhe shkove për dreq…

E tashmë mbeta vetëm,

Pa gëzim, po e po,

Por dhe pa ty, po tretetem,

Bosh. Çdo gjë iku shkoi

Një puhizë e lehtë,

Tani më pershkoi.

ZJARR DASHURIE

Larg-afër

Larg teje, si guri që shkel

Akull, që më ngrin,

Zjarr, që më djeg

Jetë, që më shket

Asgjë, një hiç

Mall, që më vret

Jetë, që vdes

Vdekje, që më pret

Me ty në gji,

Akuj do shkrij

Gurët do t’i ngjall

Do të shuaj mallë

Do të ndez zjarrë

Dritë që më ndri,

Prapë ta dish se,

Duhet të vish Dashuri,

Që përherë më grish.