Poezi nga Fejzi Murati

 

 

PASDITET ME SHI

 

Pasditet me shi janë të trishtueshme,
sidomos kur ty nuk të kam pranë,
pasditet me shi janë enigmatike,
mbi vete lot dhimbjesh mbajë!

 

 

TRILL NË DITË BORE

 

Ndjek me sy fluturzat e bardha
që rendin drejt tokës
si petale kumbullash, në pafundësi…
një trill më nxit të kap kristalet
siç kapja fluturat, në fëmijëri.

 

 

GRUA

 
Tek ti
gjeta filozofine e grekëve të lashtë;
toka,
uji,
zjarri,
ajri…
të lindura e të lidhura bashkë!

 

 

I BURGOSUR I PËRJETSHËM

 

E ç’ janë prangat e akullta ndër duar
përpara prangave me emrin dashuri?
Më fute në burgun e shpirtit tënd
siç futet një kanarinë në kulvi.
Me apo pa pranga,
i burgosur i përjetëshëm jam unë,
gardiania e pashpirt je ti!

 

Poezi nga Seli  Murati

 

 

Sensual janë sytë e tu

 

Si qielli blu sytë e tu sensual

në breg të oqeanit ti fal

rreze drite e diell ,

qerpikë gërsheta të arta

që çelin petale të bardha bore

të përdredhura në lulevjeshte

 

që kanë mbetur të fiksuar në kujtimet

në brigjet e largët të detit

tek adresa e vjetër

ne shikimin e përhumbur të syve të mi,

mes meje teje, ka ni fshetësi

ëndrra ime e veshur

mbushur me plot magji dashuri

 

Mallin tënde të largët

që fshihej nga qielli

valët e detit ngatëruar hapave,

brënda detit të shpirtit tim,

me një dolli gotë verë dehur

me syrin e malluar qerpikët të ulen

natën ndez qirinjtë shkëndi

fytyrën si në ujët

e një burimi të kristalte,

mes detrash pa fund

ti thellë po më flet

me sytë tu sensual

me plot ngjyra stine

dashurinë thurë kurrorë.

 

 

Mbretëreshë e vargut

 

Si vala deti më rrëmben mendimet

dëshirën mes ëndrrave putha heshtjen tënde

mbrëmjeve shpërthen aroma jote

e ëmbel magjistari, ujvare ndjenjash e etur

me syrin e kristaltë si rubinë petale

zbraz aromën tënde në shpirtin tim.

 

Sytë e tu të thellë mall në errësirë

janë mbushur shkëndi nga vështrimet e natës

qerpikë fluturuese më vjen thellësive të shpirtit ,

rreze dielli e ndiej ngrohtësinë tënde ,

që fryn birgje përkëdheljesh, me tinguj shpirti

ndez flakë kujtimin e dashurisë .

 

Si engjëll misteri më shfaqesh brëmjeve

mbretëreshë e vargut trëndafil i kuq qelur

në ëndrra më gjen,miliona ngjyra malli

krahë flutur drejt qiellit të shpresës

shikimin tënd me ndjek thellësive të shpirtit .

 

Me rrahje zemre…,

imazhi yt fshehtësitë e shpirtit

pikë loti vese plagë tret,

në kodin e dashurisë hapat kërkon

petale të derdhura aromë oqeani

të shpërndara në degë jete

realitetin e vrazhdë të vetmisë,

një gjysëm jetë mbushur plot me kujtime .

 

Loti që mos të lëndoj

si bregu valët e kristalta.

më ndiell dhe tërheq në shoqërinë

që një herë të besoj në dashuri .

 

Në një gotë kristali

notat në pentagram

mbushur me aromë shpirti

brengën e thyer të udhëve të gjata

përkëdhelur deshirën përtej oqeanit

ngjyrat e perendimit ti dhuroj ,

nëse syri sta mbush mallin

mbretëreshë e vargut

të jap buzën që ta shuash zjarrin.

 

 

Ti jeton jetën time, unë prek çastin tënd.

 

Nëpër netët e gjatë si nata pa hënë

hijen tënde në errësirë ti fsheh

heshtur hapat të ecin nën tingujt e shpresës

pa lëvizur qërpikët i përhumbur qëndron

pa më thënë as edhe një fjalë

si valë e lëshuar prej një varke

lundron lehtas përplasesh në thellësinë e kujtimeve

duke prishur formën e përgjysmuar të hënës

ti fsheh ndjenjën time.

 

Netëve të ftohta mbështillem në guacën time

zëri yt nëpër netë tingëllon si kristal

kurrorë mbi qeripkët thur shpresën ,

ti me vështrimin tënd netëve të gjata

troket në portën e magjisë , ndez errësirën ,

në shpirtin tim bashkë me heshtjen det ,ocean…

pasqyrë më rii rrubinë e kësaj nate stolisur yll e hënë ,

dritë lëshon mesazhe pa fjalë në zemër më dërgon.

 

Edhe këtë natë qëndron i heshtur

imazhi yt në nëtët e gjata pa zë ..

shpresa e ndarë në dy pjesë

si një lot i këputur…,

përmbi brengën e thyer i venitur noton

në ajrin e stuhisë së përtymur…

qëndron përmbi fytyrë si një duvak

që fsheh lakuriqësinë e ndrydhur …

nëpër rrezet të hënës,dashuri çel

një buzëqeshje të fshehur më dërgon .

 

Kurr errësira të largohet ,

ti vien me hënën i heshtur

ditën vien me rrezet e diellit

një deshirë peng kohe në heshtje mban

fatin tim duke e vizatuar

në fytyrën e zemrën tënde

ti jeton jetën time, unë prek çastin tënd

 

 

Ti shpresë e natës

 

Nën qerpikët e njomë

imazhi yt sonte …

i heshtur mbyt lodhjen e natës

si një mjegull sillesh vërdallë

ikën e vjen si psherëtimë,

vjen e ikën si dhimbje ,

shpresën në heshtje e vret .

 

Si flutrat që më shëtisin ëndrrat

endesh rrugëve si hije

në drit të hënës ti qëndron

ëndrrat vetëm për ty më flasin

ndjenjën e shpirtit e fsheh

si valët e liqenit që dridhen si mirazh.

 

Ti shpresë e natës ,që ndrit në qiell …

ëndrrat e mia mi mban zgjuar

krahë hapur,për cdo natë ti më vjen

më puth e me flet, mëngjeseve agimeve

më zgjon shpresën,ma mbush plot jetë

 

Ti thesarin që ruan të fshehur

në skutat e shpirtit…

dritën e shpresuar mos e fik

në lotin tim pasqyrohet fytyra jote

e strukur mes kujtimesh …

më puth buzët gjer në dhembje,

ti nuk e thyen zemrën time.