Poezi nga Dhimitër Kokaveshi

HAPËSIRË

Vështirë të dëgjosh
vërtetësitë?…
Si fenomen po i shijoj
dhe perceptoj
mëngjeseve të ndjenjës!…
Gryer
dhe ti natyrë
po më zbërthen, mendimesh
zhveshur
si mes qiellores!… Retë
në një manifestim
meteorik
vetmive, nuk qëndrohet.

ZBULUAR DRITËS

Dallgëve udhëtoja
rrëmbim
mendimesh dhe kaltërsia
joshëse
le t’ më sundoj, mbi krahasimet
ndjej edhe falem
mbi reflektimet, Ëndrrimtare
t’i zbuloj
realitetet, i riprodhoj
si kompozime
joshjeve të melodis!…
Si një sintezë
të ngjarjeve krijuese
forma e lirë!…
Përzierje të kohës
më ngarkon
mes hapësirës dritë
drita!…
Po më zbulonte kaltërsitë
përballeshin
me dritën, grindeshin
mbi një sundim
Diellor!…Nuk debatoja
dritës
shikoja, dhe reflektonin
kaltërsitë
më ftonin!… Si ty o det
o udhëtar
i gjithësisë, në pasqyrime
shkrimet ju fal!…
Për ju që më dhuroni
Kufij, pa hapësirë.

MOS MA VIDH KOHËN

E shkurtër, jeta.
Të shkurtëra
mendimet. Koha?…
E gjatë
por mos ma vidh.
Mos ma vidh
kohën!… E dua.
E dua kohën
për të arritur sukseseve
nuk dehem
as falem por vetëm
vetëm!…
Dashurisë?… Jetohet.
Larg edhe afër
e shikoj
si një planet përjetësie
të qeverisjeve
e dua!… Të bukur.
Sa bukur!…
E bukur jeta, ajo!…
Nuk blihet
dhe le të flitet përjetësisë
le të shpresojmë
se jetohet por kohën!..,
Kohën mos ma vidh.

VETËTIMAVE

Me ajkën e mendimeve
të prekja
natën!… E prekjeve të tua
dua ta jetoj
si një magjinë!…E flakëve
çarçafeve kur rrinë
shtruar!… Goditjesh zjarri
përballur
dridhjet e tua, le ta mbulojnë
le t’më mbulojnë!….
Si vetetima, zjarret e shpirti
mos i mba!… Shuar.

Poezi nga Fatbardha Xhani Myslimaj

TAGORE

Prej shekujsh nisur për tek unë

nën hije pemësh vallëzuan

ëndrrat më të nurshme të rinisjes

gazmore,

çdo çast nga e para…

Por… ti nuk kishe si ta dije:

Tagore…!!

Tani është vonë…

Kush të tha që jam zgjuar e të pres,

mes mijëra zgjimesh të një bote që s’e njoh,

që më ngjall pasi me vdes,

që me sheh e unë vetë s’e shoh…

Është vonë

nata është e gjatë

rruga e lumturisë kaq e shkurtër

dhe drita e kujtimit kaq jetësore…

Është vonë tani

me hapa të ngadaltë nuk vihet tek unë

pse s’ më zure fort

për dore…

Është vonë

ështe vonë për Ne Tagore:

(“dhe dije, se ç’ fllad fërfëllin në korije,

kur hije e drurëve bie

s’ janë hije

por fije ëndrrash fantazie…”)

Autora: Ma Gloria Carreón Zapata

Presidente de la Unión Mundial de Poetas Nuevo León (México) UMP y WUP.

ODA A ALFARO, LA RIOJA.

En Alfaro, la Rioja España anida la cigüeña
edifica el tibio nido con ramas y greda
con el fin de abrigar a sus polluelos,
después eleva majestuosa el vuelo
bendiciendo el fértil suelo.