Poezi nga Nermin Zaimi

 

 

Shpirti dhe muza

 

Kur shpirti im bën paqë me veten,

ti muza ime më qëndron larg.

e di, mërzitesh, por kurrë s’ ankohesh,

se e di që pa ty s’ shkruaj dot një varg.

 

Ti ke durim dhe kur të shpërfill,

se je mike e ngusht’ e shpirtit tim,

edhe pse vetëm të lë rrallë herë ,

e di që pa njëra tjetrën dot s’ rrimë.

 

Kur shpirti im lulëzon pranëverë ,

ti gjithë lulet j’a bën shpirtit kurorë,

kur dimër bëhet dhe n’ akull kthehet,

vello trishtimi i qëndis me dëborë.

 

Unë ty binjake të shpirtit të kam,

dhe pse rrallë herë të mbaj pak larg,

ju te dyja e dini më mirë se unë ,

kur duhet të ndaheni a të bashkoheni në varg.