
Publikohet Nr -172 i Revistës ” Obelsik” Përmbajtja: Netët poetike të Korçës – nga Demir Gjergji Një punë shumëvjeçare për t’u admiruar – nga Bardhyl Agasi Princi dhe poetja – nga Alketa Dervishaj Poeti që gjuante … Continue reading
Publikohet Nr -172 i Revistës ” Obelsik” Përmbajtja: Netët poetike të Korçës – nga Demir Gjergji Një punë shumëvjeçare për t’u admiruar – nga Bardhyl Agasi Princi dhe poetja – nga Alketa Dervishaj Poeti që gjuante … Continue reading
Poems by Entela Kasi ( Albania ) Talking to the flower As you can’t keep this forgotten ray This word bounded by flame Cry And the cloud of an empty sky Falls wherever raining And the … Continue reading
Poems by Natasha Xhelili ( Albania) Winter Scene The last scene of winter I cradle in the swing of the heart Trees dismantled from want shiver under petals of snow. The rebellious rain of dreams knocks … Continue reading
Poems by Shefqete Goslaci ( Kosova) Nest on the wave I drank a breakfast s gulp and today, But the day that does not want to come to me, A day before yesterday they shot it … Continue reading
Hajk by Lumo Kolleshi ( Albania)
Hajk
The tars weep
Bring me a glass
To gather these tears.
Someone whispered:
“The bee died”
I ran but I never found its grave.
Old clock
The hands strive to eat each other
Time remains in the eyes of the blind.
Modern hairdresser’s shop
Old heads not far in the distance
Push each other in the line for wigs.
Split ripen pomegranates
In the traffic lights of the boughs
Cold rains melt away upon them.
One night I slept with the snake
I felt terribly cold
In the morning I had become Laocoön.
House of a spider
The fly comes to deliver official well wishes
A house or a grave?
Loaded with stars
The date’s bough broke
The stones of the alley get wounded.
No permissions for building in the offices of spring
The swallows
Inaugurate the illegal houses.
The bloody night
Butterflies come to die in the light
In my studio.
A beggar in the street
Called me a “Gentleman”
While in my pockets I had nothing but my soul.
At the rock spring bed
The thirst put its lips
The beautiful girls broke the ewers.
Peace often hangs the bloody shirt
At an olive bough
How many young seedlings do not grow to become old.
Poems by Caroline Nazareno-Gabis (Philippines) Heart and home I used to travel a lot, Alone. Have met strangers in a tree house At the bay-walk, on a busy street, at the pub On a sky-train, inside … Continue reading
Poems by Maria Miraglia ( Italy) Boastful man -from portraits- Embalmed in your thoughts Surrounded by your ego As by an iron cage From there you witness The marvel of the rising sun Awakened by … Continue reading
Poems by Marcela Villar M. ( U.S.A. )
Silent Autumns
I
It’s springtime on the other side
of the world.
Light hides in my hands
when I look at them;
there are shadows of rainy seasons
arriving,
they bring leaves, that although dry,
stare.
II
There are fractures,
roots speaking,
changing seasons
with time.
III
The world spins inside
us,
We are a Universe in our own wings.
And I feel this autumn’s leaves
fall with me,
even though spring-times
begin in other latitudes
whispering flowers and fields.
IV
The grounds are prepared,
opening their trenches with new
seeds,
speaking of other times
when love embraced them;
they are ready for my verses.
They want to be forests.
V
In my hands I hold golden
leaves,
silent autumns.
Quiet
Infertile land,
empty of territories,
as an orb of inert skin,
worn-out of words
never said.
In sterile streets
your vain voices proceed,
now senseless,
now without echoes that repeat
caresses given at other
times.
They depart motionless,
move without speaking,
remain, quiet.
Fragile
The verses fall,
from quiet branches
in golden autumns,
but it’s not my time.
They fall deeply.
Leafless.
Their descent is felt
from distances
from which my eyes
close over the earth.
That fragility of leaf
and
planet
that envelopes poetry
has spoken from the interior
of the seasons,
but only the cold responds
with silences.
Enslaved
The walls speak.
They seem to get closer
and closer,
as damned prisons where Poets
sing desolate songs deprived of voice.
Who cuts out the meter from their verses?
Who chains the freedom of verses that fly
from peaks that protect nests now empty?
Schizophrenic fears gather in the boulevards
of extinct minds,
meanwhile miserable dictators lock them up
in emaciated catacombs.
Their tortured bodies hang
from crosses with no kingdoms.
There is no resurrection in such agony,
Poetry dies without a Messiah.
Impossible anguish,
Lyrical poetry weeps.
Hypocritical muses dressed as Magdalena weep
while they hide behind red glass windows stained
with the holy blood of Poets.
Dark caverns
roar with millennial fire;
there is no peace in the mouth.
The books burn the hands
that touch secrets and mysteries,
metaphor is dressed as the bride,
white she goes up to an altar of sacrifice.
The chains of slavery lament;
mourn tears of hopelessness,
but Poets will never die.
Only freedom
will make them live.
Poems by Adolf Shvjedçikov (Russia) The woman whom I love You are the woman whom I love! You are sensitive, tender, innocent, You open gates of paradise. I look into your amorous eyes Burning with hidden … Continue reading
Poezi nga Josif Gegprifti
Në lëndinën e dashurisë.
( 1976 )
Nuk dua asgjë,
shpirti asgjë nuk më ndjen.
kërkoj vetëm diçka!
Si dikur,
atë që desha, oh atë që desha
dua ta ndjej.
Në atë lëndinën me bar,
mes erës së pyllit,
nën këngën e bilbilit
dua vajzën ta shoh,
ta kem pranë.
Si dikur,
me atë dua të rri,
atje në Katjelin e paharuar.
aromën e barit të shijoj,
në atë lëndinë të gjelbëruar
dhe cicërimën e zogjve të dëgjoj.
Si dikur,
Pas tyre s’kam ndërmend të bredh, jo.
Nuk jam i ri,
Si atëhere dot nuk vrapoj,
por puthjen e vajzës dua të shijoj.
Me vajzën dua të jem
atje në lëndinë, në Katiel.
Të shoh dy sy që mbyllen
kur puthjen vajzës ja rrëmbej.
Si dikur,
T’i këndoj një këngë me kitarë.
Pastaj, s’ka gjë se do qaj
e lotët të më bien mbi bar.
Asgjë tjetër nuk kërkoj,
botën e thjeshtë e dua,
e dashuroj,
bukurinë e qiellit dua të shoh,
hënën të shoh në qiell kur vallzon,
ashtu siç e shihja dikur.
Dhe pastaj;
Si dikur,
Një dashuri të largët dua të kujtoj.
Të kujtoj atë lëndinë me bar,
të shtrihem mbi të
dhe nata të më mbulojë ngadalë…
dhe pastaj,
pastaj sytë e mi le të mbyllen,
me imazhin e asaj ndjenje të parë.
Critical analysis of Duska’s Poems ( Serbia) I WEAR MY SHADOW INSIDE ME Poems by Duška Vrhovac, Forest Books, London 1991: “A poem by Duška Vrhovac often has the quality of an amulet: open it … Continue reading
Poezi nga Fatbardha Xhani PËRTEJ HARRIMIT Ndjesi që prekin ajrin, si najlon ngjyrë qumësht Pellgje dyshimesh kaluar me këmbë të zbathura Hedhje përtej gjithçkaje ka qenë e s’mund të jetë Fate që bashkohen në numra e pikëzime … Continue reading
PENTASI B UNIVERSAL INSPIRATIONAL POET 2016 Awarded to OSWALD NII OKAIKOI OKAITEI .
…For one who tirelessly aim to pursuit the perfect…
PENTASI B GHANA AWARDING 2016 (Part 1)
Click the links:
INSPIRATIONAL MESSAGE TO PENTASI B WORLD POETRY AFRICA GHANA 2016 PENTASI B GHANA AWARDING 2016 (Part 2) BY DR. ARMELI QUEZON ♪ ☪ ★ ☼ ღ ¸¸.•*¨*•♫♪ + ∞ INSPIRATIONAL MESSSAGE TO PENTASI B WORLD … Continue reading
Poezi nga Liza Lucgjonaj Heshtja Heshtja e ndryshkur E shoqëruar me pikat e shiut Aty e strehuar nën qiellin e zymtë Rri dhe vetem heshtje pushton vendi. Ç’të them? Vetë heshtje gjithandej… Hesht unë e hesht ju … Continue reading
Poezi nga Jusuf Zenunaj Ç’ KE HANKO HALLË Ç’ ke Hanko Hallë që ke rënë n’hall ? S’e di nga t’ia nisi as n’ fund t’i dal ?! T’ pyes biri i hallës n’ këto vjet e … Continue reading
Poezi nga Mirvete Mehmeti KALORËSE E LODHUR U rrita me ngrohtësin e atdheut me dashurine për të jetuar ku linda por s’më lan ata, më përplasen… Jam kthesave të jetës, rrugëve të pa dëshiruara kalorëse e … Continue reading
Poezi nga Xhemajl Rudi Shfaqja teatrale Sonte ora 16h, akti i parë….11-euro hyrja Një skenë e komedisë të një grumbuj njerëzish Me ëndrrat e thyera në shpresa të varura janë si zanat e vdekuna Dhe ngrihen … Continue reading
Parathënia e vëllimit poetik ” Erë Erosi” të autores Xhemile Adili Nga Rami Kamberi Poezia dashurie për më shumë dashuri Ndryshimet që përfshinë poezinë e poeteshës Xhemile Adili, nga libri në libër dhe nga … Continue reading
Poezi nga Tyran Prizren Spahiu
Prizren
..pa kulm jemi,
me ndoshta pakëz shpresë
mysafirët mirëpresim
si zogjtë shtegtarë..
Kërkojmë pakëz dritë
strehë,të krijojmë
ndërtojmë qytetin
Lidhjen të hijeshojmë…
Nesër,
Ju, në piedestal ngritur do jeni
vargje do gdhenden
PER JU
art-dashësit e qytetit…
PASURIA !
Lavire e çmuar, zonjë e jetës
endet rrugëve, shkëlqen
mashtron, e përkryer art është
tërhjek zvarr, dobëtit robëron.
Verbërua ka në moshë njerëzit
bërë ka histori, luftëra të ndyrë
rënë kanë shumë në kurth
shëndruar në metres, zonjat me nder.
Mbretëreshë është, të ndjek
burrërin të përdhunon, respektin të gjynjëzon
tenton të ngritesh, jeni bashkë
papritmas rrëshkjet, të tradhton.
Tregtojnë, ruajnë këtë kështjellë
pa dritare është, kërcënon
jetuar duhet, por pleqëria shtat hedh
vlerën humb, ndihesh i lënë.
Duart e zbrazur, nisur më kanë
në këtë udhëtim të fundit
ne banesën e përjetësisë, aty janë
lagështia,vetmia.., fund-llogaria e jetës që prêt…
MALËSOR
Fuqitë e zeza enden trojeve
Dalur janë nga thellësit e ferrit
Shoqëruar me hije, rëndë sundojnë
Mbretëritë e pangopur të krimeve.
Plisat u zhvendosën, në bjeshkët e larta
Shoqëruar janë, me natyrën e shqiponjave
Kalitur për jetë, në kushtet e egra
Dorëzuar nuk janë, gjenden lartë në kreshta.
Malësorët, burra shtatlartë
Pajisur me durim kuvendojnë
Fjalët janë të pakët, duhet luftuar
Derdhur gjakë, për vatrën e shenjtë.
Pret prroi, të rrjedhë mundim
Gjak të pastër Malësor, Arian
Matan,në lumin e egërsuar ngjyrëkuq
Do notojnë trupat e ardhacakëve në vendin tim.
Avullohet rrjedha, toka në lindje larg
Muzgu i ditës dritëzon gjysmerrësirë
Kuqremtë është dielli, gdhin dita e re
Heshtja vrasëse, përcjell gjynjëzuarit e poshtëruar.
RROTLLA
Aristokrat, shpirt pasur, bujar
Emin Pasha, vllau i Mahmud Rrotllës
Mytesarif i Prizrenit, ndërtoi xhaminë
Ne shek XVIII, ngriti medresen në oborr.
Edhe ardhacakët Osman ndërtuan, xhaminë e kalasë
I vogël ishte, ky tempull fetar
Ritualet ditore, ushtarët e perandorisë
Me shumë dashuri, vizitonin shumë dijetarë.
Ishte kohë e zymtë, acar ndjenjash mbërthyen
Zbarkuan në kështjellë, ndërtuar nga Romakët
Duart e Austriakut, shembën kultin
Rrënuar gjatë nuk qëndroi, për Mahmud Rrotllën lavdi kjoftë.
Dora mëkatare Sërbe, ajo tinzake e ushtrisë
Sërish në mesnatë, me kënaqësi dhunoi tempullin
Gurëzit u hodhën drejt Bushtrës
Gjurmët e Islam fesë, humbur përgjithmonë donin.
Qëndrojnë sot themelet, vajtojnë për DORË
Kujdes pakëz kërkojnë, ringritjen e xhamisë
Ndëgjohet natën, thirrje e lehtë e ezanit
Ditur është, koha do gjejë Mahmudin.
Poezi të zgjedhura nga Alma Zenellari MEDITIM Këtë herë ditëpritjet, i numërojë me frymë, i largpërcjell me butësinë e shpirtit tënd. Në çdo ditëikje prek gjurmët e ardhjes tënde. dhe pritja më bëhet më e lehtë. A e di … Continue reading
Parthënia e vëllimit poetik ” Nëpër brigjet e kujtesës ” të autorit Adem Zaplluzha. Nga : Xhevahir Cirongu Poeti që shtegton brigjeve të kujtesës Duke udhëtuar nëpër fushën e gjerë të krijimtarisë së poetit kosovar, … Continue reading