Poezi nga Diamanta Zalta
KENGË E STËRMUNDUAR
Këngët e Gruas ,
janë të veshura nuse , me të bardha .
Kur i jepen vërtetësisht , jetës ,
Përçohen edhe nëpër ëndrra .
Por nganjëherë mungon
pentagrami ,
Mungon shkalla .
Rrëze trupit të pemes së bukur të qershisë ,
Lulëzon plaga .
Lëngu I frutit është gjaku .
Dashuria , Harku !
Era fishkëllen ,
kanatave të mbyllura ,
Udhëtimeve të paparashikuara .
Ku të kete mbetur ? Vras si pleshtat mendimet .
Ua heq luleve vellon e grisur,
neutralizoj zemrën peng ,
tek një pëllumb I trëmbur ,
Jetës së rigjetur .
Ka heshtje që janë plot zhurmë ,
E kërkojnë me këmbëngulje ,
të ndryshojnë botën .
Unë do desha ,
kjo qetësi e pafund ,GRUAJE ,
të ishte një tjetër . . .
Jetë e rigjetur . . .
Më vrave duke heshtur !
