Nuk është dashur te vije në bregdetin tim
As të ta hapja portën për tënden dhuratë
Stuhi të dalldisura po rrahin shpirtin tim
E unë nuk di në të mallkoj apo të të japë uratë

Pabesisht hyre brenda times zemër
Theve, përplase, dogje çdo gjë brenda meje
Si për çudi akoma tatuazh në shpritë mbaj tëndin emër
Si të vetmin kujtim që kam prej teje

Ti rrënove muret e zemrës sime prej naives
U bërë kryefjalë zemre, i shpirtit refren
Këngë e mëngjeseve të mija te rrahura prej dhembjes
…dhe akoma mbeta peng duke jetuar për ty ëndrrën

Shpresat e mija dridhet prej trishtimit
Ikja jote si ujëvarë malli pikon mbi timen kujtesë
Assesi nuk po mundem për ty t’i hapë dyert e harrimit
E gjunjëzuar nga verbëria në bregun e ëndrrave gjithmonë do të pres.