Skicë letrare nga Dhimitër Jani Kokaveshi

***

Jeta, përplasej përditësive të saj jo mes flijimeve të filluara dhe mes debatesh në dialogime të pafundësisë.
Ajo, ashtu mundohej të përshkruante, jetën dhe pse në e kërkonte vërtetësive
gjendej përballë dilemash dhe zbërthimeve të saj.
Kështu zbërthehej, mbi mendimet… përmbysur gjendte të papriturat e zgjidhjeve dhe ato, të cunguara çdo ditë e më shumë i humbiste përtej dhe vlerave të vërtetësisë.
Mes tyre përballje, përballje pa fund dhe mes dyshimeve dilte na pah një hipokrizi shtirëse ku jeta sikur hidhte mbi të petkun e mbulimeve dhe qëllimeve të saj.
Mes saj?… Nuk egzistonte misteri.
Ai, shuante dhe shkruante jetën dhe jeta udhëtonte mes bindjeve vërbale por edhe humbjeve.
Ashtu ngjiten shkallët… e saj, një përditësi e rëndomte të pavërtetave.
Përballej… çdo moment kurreshtjeve të tepruara për të mbuluar madhështinë e kështjellave të saj.
Dhe mendonte se ato, i zbeheshin ose i shuante si mbi një klik kompjuterik mbi gabimet.
Shpesh e ndiqte një kllapi që nuk kashte dhe nuk ngjallt emocionet e saj,… zbeheshin dhe vyshkëshin si fara të shuara pa rikthime.
Kjo zbehje, tejkalonte rutinat e saj… të pakuptueshme ndërsa luajaliteti, tregonte fytyrën mashtruese të fshehjeve si një oxhak që ngjiste… tymnajat e lartësive nuk gjenin zgjidhjet… mbesnin, pa koruptim.
Ajo, nuk kërkonte dhe as shtronte asnjë paradoks, asnjë gërshëtim por gjerat i shtronte dhe i linte hamendësive si një e dhënë konkluzionesh që i shtronte vetë ajo… për zgjidhje.
Ky,paradoks dhe pse nuk kërkonte të vendoste kushte zbërthente shpirtin mbi qëllimet e saj.
Kërkonte t’i impononte… krenarisë, të mos humbisnin… prej shpirtërores së saj le të evolonin si një parfum, i vapës së madhe verore që i binjakëzonte pa qellim.
Aty,… nuk gjente vetveten.
Udhëtimet e mendimeve të çapitura i kërkonte… bashkë me aromën që e përzgjidhte mes shijeve dhe bukurive të saj i linte… vetëm momentin.
Shqisat e tij të nuhatjes derdheshin bashkë me shikimet mes bukurisë dhe aromës dhe gjithshka i përkiste përfundimeve mbi kënaqësitë…. e shuara.
Ato, plikseshin dhe gjenin shpërndarjet shpirtërore në udhëtime lartësish… të humbura.
Por aty, udhëtimet nuk gjenin dhe nuk përmbanin dalje.
Vetë devijimet e daljet hapeshin si një mister që mbulon dhe mbyt.. shpirtin. Ashtu udhëtonin… përmes mendimeve dhe mundimeve humbisnin, me aromat.
Një pafundësisë e padeshirueshme në rigjenerim ja kërkonte, jetës, që të zgjohej.
Sa shumë e lodhnin ato!…
Me vetë jetën i kërkonte në zbërthime,… si hapësirat e pafundësis dhe pa kuptim.
Ato, i duheshiin dhe i dukeshin si një lodër rrokulluese dhe rrotulluese ku përpëlitej e djeshmja.
E sotmja?…
Kërkonte t’i ngjitej të ardhmjes, dizilizionuese të saj t’i shuante… këmbënguljet. Mes këmbënguljeve i kërkonte!….Vërtetësitë.