Poezi nga Fatma Jasini
FLETËT VITET SHFLETUAN…!
Sot jam ulur prehërit të vjeshtës ,
e fletëzës së bardhë kujtimet shushurijnë,
ca pikla loti shpërfytyrojnë shkronjëzat,
shiu më vjen vërdallë…më duket gjeti shtëpinë.
Para meje shfaqem unë dhe ti ,
Ti , që sot je atje lart në qiell,
Ti dhe unë para ca viteve përqafuar,
Sot kujtimet të mbajnë të gjallë, mes nesh !
Sot jam ulur prehërit të vjeshtës dhe …
nuk di sesi fletët vitet shfletojnë,
Shumë njerëz shtegtuan me dallëndyshet…
Disa u kthyen…të tjerë jo …!
Përpara meje shfaqen përparëse të bardha ,
Disa ishin te bardha vërtet…
Disa më mësuan veç teorira,
Disa m’u bënë ”frymëzim në jetë”…
Sot jam ulur prehërit të vjeshtës,
paska filluar shiu…dhe unë s’po e kuptoj..
Sot , ca fletë ditari vitet shfletuan,
Lot dhe buzeqeshje më gumëzhijnë në kokë..!
Fatma Jasini