Poezi nga Charles Baudelaire
Flokët e saj
O flokë të prera, nën qafë që bien valë, valë!
O`onde! O`parfum i organik edhe i rrallë!
Ekstazë! Për ta plotësuar atë formën e prerë.
Me kujtimet që flejnë në atë model prerje,
Do të më përdridhen si ato këpuckat në erë!
Nga Azia, Franca, prej Afrikës së zgjarrtë,
Dhe e një bote të largët, pothuajse absolutisht, mungon,
Brenda pyllit tuaj aromatik!
Si shpirtrat e tjerë që me muzikën largohen,
E imja, dashuria ime! Ende nuhas aromën, erën tuaj.
Unë do të shkoj atje, plot energji, dhe pema…
dhe njeriu sikur fluturon në at`klimë të nxehtë jugore.
Të forta degë që janë në rritje, fryrje më sjellin!
Ëndërroj nëpër detin tuaj të qelibartë
Nga pëlhurat verbuse, velat e rremat, inde muskulore dhe flakë:
Me banjot e dielli dhe një port në breg të hapur.
Atje ku unë ndaj ngjyrat dhe me zërin e valës dhe erë parfumi.
Ku skafet, kalojnë nëpër aparencën e artë dhe të mëndafshtë,
Hapin krahët e tyre të mëdha në largimin për nga bregdeti,
Të arrijnë në kupën qiellore të pastër dhe të ndritshëm.
Do të zhys kokën time, e admiroj kët` kënaqësi në det,
Në këtë oqean të zi ku të tjerat janë të fshehura.
Minuta frymarrja ime, atëherë e di se në një metër,
Inercia kundërpërgjigjet dhe çlirimi aromatik në kohë,
Më përkund ritmi i pafund i valës!
Tenda shtatore, nga hijet e vjeshtë që rrëshqasin,
Si të më kthejnë përsëri blunë që prej së largë.
Dhe ku tufa e flokëve me venitje reflekton poshtë,
Ulem, riorganizohem me aromën shumë dehëse,
Deri nga vaj kokosit, që nga midhjet dhe katrani, melani.
Një kohë të gjatë! Në çdo gjë! Dora ime në flokët tuaj.
Do ti mbjell me yje me safir, perla, rubin,
Që nuk do të shterojnë askurrë për dëshirën time,
Oazi im dhe kungulleshka ime nga e cila aspiroj,
Për të pirë thellë kujtimin e kupës së verës.
Përktheu nga greqishja Yllka Qosja
…by @ yllka @
Elbasan-Albania
