Është i zi si nata futë
që tremb dhe ëndrrën

po, po
korbin e zi e njoha unë
njihe edhe ti…!

(se)s’të njeh (pran)vera
as zogjtë nëpër kopshtie
tevona si ta nuhas unë
atë aromë dashurie?!

ta miklojë butësisht
ky engjëll i kopshtit të Edenit

në sytë e saj zbraza atë shikim
(tej)përtej vrimës së gërfyellit
e të lidhem dashurisht me kujtesën…

për të ngritur ngrehina
(për)mbi puçrra të enjtura

e për të lëshuar rrënjë
nëndheshëm mes eshtrash

ky shkarravitës kobzi
me vulë të zezë në ballë

mbjell shkurre ferracakesh
brenda hartës së tkurrur…