Poezi nga Sunita Paul
NË EMËR TË DASHURISË
Buzëqeshnim ne
Sytë flisnin në heshtje
E qeshnim e qeshnim
Derisa lotët na rrodhën kuptimit të vërtetë.
Kemi mbajtur duart dyshe
Dhe ecëm nëpër ale të kujtesës
Puthëm njëri-tjetrin
Tok me gjithë lumturinë dhe dhembjen.
Mbetëm përqafuar në krahët e njëri-tjetrit
Në mirësjelljen tënde të butë
Dëgjoja rrahjet tuaja të zemrës
Kur vura në kraharor gërshetat e mia të hapura.
Sytë tanë humbën në njëri-tjetrin
Buzët tuaja mbyllen me të miat
Atë fluks puthjesh të pasionuar
Jeta ime e dashurisë shkrepte në të shkëlqyer.
Dashuria jonë u bë një thesar për mua
Ishte aq e pastër dhe e vërtetë
Ne luftuam dhe u krijuam përsëri
Me kalimin e ditëve
Në botën tonë të vogël
Gjithçka që bëmë ishte në emër të dashurisë
Duhej të ishim gjithmonë bashkë
Sepse ishte një ardhje hyjnore- dashuria.
Zemra ime më drejton për ju
ZEMRA PËRHERË MË SJELL TE TI
Kur unë shoqëroj dëshirat e zemrës time
Gjithnjë më dërgon te ti
Nuk ka harta, asnjë udhëzim nuk i duhet ta udhëzoj
Nuk ka rregulla specifike për t’u bindur
Sa të vështira mund të jenë rrugët
Sa e rëndë mund të jetë ngarkesa e jetës
Destinacioni është aq i paracaktuar
Sepse dashuria ime është e pafundme
Udhëhiqet nga zemra
Vetëm e vetëm më sjell te ti.
Pengesa dhe pengesa
Kalimi i të gjitha piketave
Sa larg mund të shkoj
Së bashku me rrjedhën
Kam provuar të ndryshoj rrugët
E të shmang shtigje
Por të përherë ajo që mundet bëhet
Së fundi mund të them
Se kur ndjek zemrën time
Ajo vetëm të ti më sjell.
Përktheu A.. K
