NDREKË LUCA DHE DRAMA PAQE E PËRGJAKUR Për aktorin Ndrekë Luca, (1927-1995) “Artist i Popullit”, kam shumë për të thënë. Me atë jam njohur drejtpërsëdrejti në Gjirokastër, më 1987. Ndreka hyri me shumë nxitim në jetën time, hyri ballaz dhe … Continue reading
Poezi nga Flutura Açka Burri që ia ktheu shpinën qytetit Qyteti të është i huaj, edhe bota, kjo shaka e madhe ndërtuar në boshin dhe boshtin e gjithëgjësë, mirazh i fanepsur kryqëzatave mentale, mbi hartën e gjakut të mundimit … Continue reading
Poezi nga Agron Shele
Të lexoj çdo thinjë !
Të lexoj çdo thinjë nëna ime,
nga syri i pagjumë,
kur në vatër thurje trikot,
veshjet e vetme për dimrin e gjatë,
që pas pragut priste.
Të lexoj dhe mendimet e tua,
shkuar në rruaza tespie,
për vitet që shkove në thëllimin mot,
përherë me dyer të hapura,
aty ku miqtë të thërrisnin kryezot!
Unë të lexoj ndryshe,
se ndryshe është dhe shkëlqimi yt,
një rreze drite hedhur mbi agimet e mia
dhe një mall,
që si shalli mbi supe më rri.
Të lexoj nëna ime,
atje, bregut ku nën lis qëndron
tek ndjek gjithë erërat e veriut
me sy nga përtej rruga,
duke pritur e pritur si gjithmonë!
Pa kthim
Ai tren që ty të ndyshoi stacionin nuk ka më kthim pas,
ka humbur në qytete të tjera e të tjera shpresa mbart sërish.
Udhë e hekurt është
vijëzime që shkelin blerimin e dikurshëm
dy nyje që stërgjaten memories
e humbasin gjithmonë në të tjera degëzime.
Mos e kërko më në flladin e pyjeve të largëta që dikur ledhatonte,
ndoshta fjalë të pakuptueshme shpurpuriste në vesh.
Ai zë tashmë u shndërrua në fishkëllimë lokomotive
që shpesh gjumin të trazon
dhe ti një ëndërr të vetme,
në flokun e bardhë të borës e kërkon.
Legjendash rikthyer
Ky kumbim që vjen nga trazimi det
është dhimbja dhe shtrëngata e tij
për stuhitë,
përplasur shkëmbinjve,
që dot një shteg nuk e gjetën
ditës së pritjes,
përhumbur mantelit tërhequr zvarrë
ranishtes shkretuar
nën regëtimat e fundit të pulëbardhave
anijeve të harruara.
Ky det pëshpërin zëra të panjohur
zemërimin e hyjnive
që kurorat flakën për lotët e nimfave
mermerizuar sot në stautja
përmendore të vetë dritës jetë
në gjysma papirusesh shkruar
e legjendës së ringjallur kthyer.
Ky det fsheh tallaze të mëdha
gjurmë dhe hapa sublime
drejt buzëqshjes së mbetur pezull
ajrit ligështim
mbrëmjeve mistike,
ku një dorë zgjatej ëndrrave të befta,
frymës shndërruar në floknajë ere
zgjuar shembjes së yjeve
meteorit djegur amshim
e memorizuar
në më të thellin shpirt.
Traboini Art Studio: Roza Anagnosti në mbrojtje të tearit
ROZA ANAGNOSTI PËR TEATRIN 💢 Një kauzë e artistëve për mbrojtjen e Teatrit Kombëtar që oligarkët e Tiranës të lidhur me kupolën qeverisëse duan ta shkatrrojnë në fitim të pronës publike, ku duan të ndërtojnë kulla të larta për bisneset e tyre private.
Poezi nga Petraq Risto Kujdes kur mbyll sytë… Kujdes kur mbyll sytë në çastin e puthjes Lëre të zbresë zogu i dashurisë Të cicërijë mes buzëve. Kujdes kur mbyll sytë në çastin e puthjes Na trulloset qielli në retinë … Continue reading
Poems by Olga Lalić-Krowicka STOP Stop calling the ambulance of silence I’m disturbance, a glass of wine that shudders. Stop dressing me in pink, I’m a wedding dress a rich burgundy hat the velvet you sleep on, … Continue reading
Tregim nga FATMIR MINGULI Dy Peshkatarë Është ora pesë e mëngjesit dhe ndodhem në tavernën “LLaqi” buzë detit, diku në plazhin e Durrësit. Kafen e parë, javë më parë e pija vetëm por në mënyrë si të pakuptueshme sot … Continue reading
Poezi nga Rami Kamberi PËR TË PA ARDHMEN, E LIRISË… Sytë i lidha, si gurët n’shikim T’më soset vegimi, mbi perënditë e qiellit Për tokë t‘mbjellë me trishtim Mes syve të djallit, që pinë, dritë të diellit I lidha … Continue reading
Poems by Nutan Sarawagi No more me There are so many ME’s I don’t know which is me the me I look at The me that looks at me The me I look for The me that others look for … Continue reading
Poezi nga Bilall Maliqi BORXHLIUT Po se lave borxhin Ia hapë korsinë nëmëve Ato do të zënë kahdo E kudo… Po se lave borxhin Lapsi i mëkateve do të shkruaj Temporeve të mallkimit Po se lave borxhin Ëndrra do … Continue reading
Татьяна Теребинова
Стихотворение : ” в ладонях смеха – ночь”
блаженно тает ночь
в ладонях смеха – свет
а в книгах снега – письма
в тонах бутонов вин
сокрыты лепестки
блаженно тает ночь
и льются линий листья
и ангелы отчаянья –
на страсти и крови
построят лёгкий храм
души и песнопений
совы бесшумной крылья
сорвут живую тень
милее утолим мы
светлое бессилье
когда со дна пророчеств
взметнётся Серафим
с твоей руки луна
опять взлетает птицей
над арфою дождя
гудят эфиры рифм
молчанье озарит –
исполнено сторицей –
и негою огня
настигнет, утолит
Epigrame nga Iliaz BOBAJ PARADA E ASKUSHËVE Librin e shkroi një ASKUSH. E ngriti në qiell një ASKUSH. As librin, as kritikën, nuk i lexoi ASKUSH. Librit i dhanë çmim të parë ca ASKUSHË. E VËRTETA E KOHËS … Continue reading
Poema de Elva Orozco MIS BESOS ESTÁN DORMIDOS Amor, has sido el motor de mi vida, tu nombre conlleva miles de palabras y actos que te elevan, a hacer eso: un ideal, una ilusión, un porqué dar la vida, … Continue reading
Poems by Tyran Prizren Spahiu MY MOTHER’s EYES + Outside is cold, winter knocks musty room, poverty covers me defeat eager in this environment feelings cry, tears are shaking. I, mother, and our children are silence covers a room, … Continue reading
Poezi nga Fejzi Murati
RREBESH SHPIRTËROR
I shpëtova rrebeshit të këtij shiu te lodhshëm,
po nuk shpëtova dot nga lotët pas ndarjes prej teje,
iu shmanga ngricave të egra të dimrit
po ngricën e mungesës tënde e ndjej thellë ndër deje…
Iu shmanga dhimbjeve që ndesha në jetë,
por pamëshirshëm më vrau plumbi i largimit…
Jam pushtuar nga pesimizmi i hidhur i ndarjes,
si qiell i egërsuar gjatë netëve te dimrit.
GJETHET NË VJESHTË
Bien një nga një
duke u dridhur nga dhimbja
për jetën që lenë!
Të verdha,
të vyshkura,
pa gjak,
pa jetë,
pa shpresë,
nën tingujt e një vaji të rëndë!
Ikin të heshtura,
pa zë
tokës së lodhur
shtrirë,
për t’u nëpërkëmbur nga era,
për t’u pështyrë nga shiu,
për t’u shkelur pa mëshirë!
ENIGMË
Herë më futesh në gji si një ëndërr,
herë më ikën larg gjithë krenari,
herë më tretesh në shpirt si një këngë
her-herë më trajton si fëmi.
Ç’farë do nga unë, nuk e di!
Shpesh më bëhesh valëdeti e kaltër
ku zhytem i hutuar gjithë frikë,
herë notoj mbi gjinjtë e tu të bukur
dhe nga sytë e tu marr jete e dritë .
Veç përherë mes tyre rri me frikë!
Amazonë më bëhesh herë të tjera
shigjetat në zemër m’i drejton,
duke qeshur shpesh më mbyt me puthje
dhe me gjirin tënd më mëkon!
Kurrrë nuk e mësova ç’më kërkon!
My cat, a lost son Shortly after my daughter had a very serious accident, my cat got under a car. To be exact the next day. A neighbour from the other side of the lawn had seen the accident, when … Continue reading
Poem by Nancy Kan For Belgium… Holi, a festival of Colours Colors all around you On the ground In the air… Bringing joy And all enmity Wash away But these colours In the air And on the … Continue reading
Poezi nga Sokrat Habilaj NJË GRUA Mund ta duash një grua veç një çast, E të ikësh prej saj, pa u shuar malli. Po vite më vonë të bësh me të pakt, Të të shfaqet përball, si e pe … Continue reading
Poezi nga Iliriana Sulkuqi EDHE Ti, ZOTI IM…? Shumë herë dhe vetë shpirti më tkurret. Shumë e më shumë edhe jetën vetes ia nxi… … Zoti im, …edhe TI …, ma paske zili Dashurinë? QYTETI IM I PERGAMENTTË … Continue reading
ATUNIS GALAXY POETRY 