Mike sa keq për ty,
tani je tepër vonë,
nuk di ç’kërkon më ti,
mendja asgjë s’më kujton.

Sa i marrë që ty të besova,
se ti do më doje përgjithmonë,
gjithçka që për ty ëndërrova,
u tretën,u shuan të gjitha,harromë.

Të heq pluhurin që vitet mbulojnë,
Të shoh kohën që kemi ëndërruar,
Ah, të mundemi kohën ta ndalojmë,
Të më thuash dhe një herë të dua,të dua!

E bukur kjo natë e gjatë pafund,
E mbushur plot me yje vezulluar,
Me krahët e mia dua qiellin ta shkund,
Ta mbuloj me yje Dashurinë e praruar.

Nata e errët çdo gjë kish mbuluar,
dhe yjet i rrëmbeu në thellësinë e saj,
hëna qëndronte e heshtur e trishtuar,
dhe retë e zeza e mbuluan ngadalë.

Dëgjo moj natë,mos qaj për mua,
zjarri që u ndez nuk ka për t’u shuar,
nuk kemi faj, kështu ishte shkruar,
s’ka zemër pa dhimbje, kush është i dashuruar.

Të lumtur jemi të qeshur, të gëzuar,
hëna dhe yjet na vështrojnë me habi,
lindim në agim,perëndojmë duke kënduar,
me dashurinë tonë luajmë si femijë.