Poem by Ensar BUKARIC MY WORLD Made of bubbles, Destroyed by years, Full of crazy crazy warriors, With the long, sharp spears, And the beautiful fields of flowers, Surrounded by skies of Blue Perfectly simple, And simply complex, Mixed … Continue reading
A Juan Gelman Se equivocaron, andan diciendo que un trovador ha muerto, se equivocaron, no mueren los poetas. Lo escuché en vocecillas muertas, pero no en las de sus manos, no en sus versos, sino en ínfimos rincones sin palabras. … Continue reading
Poem by Knut ODEGARD RAIN IN OUR INLAND The hills hang grief-heavy in our inland, brother. Dry here. Hot here. With bulging eyes We walk stumbling in our thirst Until only it darkens one day like a flood of … Continue reading
Robinson Jeffers Kalendari poetik: Robinson Jeffers (1887-1962) Sot më 10 janar është data e lindjes së John Robinson Jeffers, poet dhe tregimtar i njohur amerikan. Qe kundër pjesëmarrjes së SHBA në luftën II botërore dhe kundër çdo lufte në përgjithësi. … Continue reading
Maram al-Masri (Syria – France) POET AND AUTHOR Maram – a Franco-Syrian contemporary poet and writer, was born in Lattakia-Syria and moved to France in 1982 following the completion of English Literature studies at Damascus University. Today, … Continue reading
AKTORËT E VJETËR DHE PUSHTETI I MORALIT Nga: Flamur Hoxha A mos gjithmonë jemi të dënuar ta nisim nga e para? Gjithkush në këtë botë ka të drejtën të ndryshojë, por duket më shumë se absurde situata jonë. Bota … Continue reading
Poems by Hana Shishiny The world’s cold Lost in the vastness of the cold Winds Howling. Freezing the whole world Sun hiding… Tired and old Seeking the inner fire warmth.., to behold. Lines on my page How can … Continue reading
Poezi nga Stavro Nikolla Risto Në këtë tokë lindnin yje të bukur! Ne kete tokë dikur lindnin yje te bukur Se Shqiptarët e Shqiptareshat nuk e quanin punë të bërit dashuri!… Ata kur putheshin ëndërronin për lulet e maleve … Continue reading
Poem by Gigi Mejri CHANGE The world is in motion and so are we Change is our fate It happens unexpectedly It occurs all the same ,either late or early Green leaves turn yellow then fall Roses bloom, wither then … Continue reading
Poezi nga Mihallaq Qilleri VETMIA E NJE GRUAJE Një grua e vetmuar është vet dhimbja, Një grua e vetmuar i ngjan dimrit të acartë Një grua e vetmuar mbart më shumë se varfëri, Një grua e vetmuar ndjen më … Continue reading
SOUL MIRACLE Touching the essence of your soul every hour, day, season and beyond keeps my inner light brightly alive I know, like the spirit the soul is not touchable; How do I touch your soul’s essence? The soul is … Continue reading
Poezi nga Sinan Vaka TRADHËTIA Fotografia jote e çngjyrosur Me damarë plasaritjeje nga vjetërsia, ku mezi shquhen dy sy “ djallëzore “ dhe fine nëpër buzë ironia, më rikujton në “ Grand Hotel “ me këtë kolumbiane … Continue reading
Poezi nga Seli Murati Le të flas dashuria Shpirtin e zbusin lotët Kujtimet ndezin zjarre Në heshtje flasin sytë Kur dëshirat hynë në valle Vështroj qiellin mbushur yje plotë kujtimet më kanë prangosur dëshpërohem se shpirti ka dhimbje e … Continue reading
SI I SHPËTUAN SHQIPTARËT NJË GRUP HEBRENJSH NË KAMPIN NAZIST TE MOSBURGUT “STALAG 7 A “ GJERMANI Nga: Kostandin Vogli Holokausti ishte një nga krimet më të pa dëgjuara në historinë e njerëzimit, i të gjitha kohërave. Ishte një … Continue reading
Poezi nga Leonora Lokaj MALLI Nënës – në 17-të vjetorin e vdekjes Edhe në këtë ndërrim motesh kambanat ranë, bota po ngritë dollitë! E ne derën e shpirtit tim, dhembja si mysafire e paftuar e para troket… Sa herë … Continue reading
Poezi nga Ylli Pollogati KËNGË PAVDEKËSISH Shikimin tres tek qielli i hirtë , i përflakur , Dhe herë praruar në ar të derdhur . Buzqeshnin stinët .. Pranvera mbretëronte e vdekje s’kish . Jetën time nis e lexoj .. … Continue reading
Poezi nga Zamira Agalliu
Poema ime
Jeta përfundon si të ishte një roman
Unë shkruaj poemën, të sapo nisur
Peshën e dimrit, libri në shpinë mban
Po dhimbjet, sa keq i paskam grisur.
Poema ime është si pemë shekullore
Ku shihen që të gjitha ngjyrat e stinës
Fatet në një boçe, si gishtat e një dore
Flenë në përgjumjen e gjatë të klimës.
Tërë zjarrin e jetës, këtu ta shkruaj dua
Kur t’i kem thënë të gjitha çfarë ka toka
Me zemrën zbërthyer si një varr i hapur
Në vend të gurit, poemën më lini te koka.
Në ëndrrën reale
Lodhje dëshirash
Ndarje fjalësh
Zvenitje e brendisë
Vijë e tërheqjes
Harresë pêr atë ..
Që i pëshpërit detit
Simfoni e pandarë
Fundi i bukurisë
Pushon së ekzistuari
Kur dashuria shtyn
Në ëndrrën reale
Mbi lëkurën e detit
Nostalgji e një zemre
Drama e ligjeve të jetës
“Më do?”
“S’më do ”
Lexon apostrofa
Si gjethe të rëna të ngurrimeve
Tona!
Brenda realiteti
I rinovuar në menyrë të vazhdueshme
Kishte diçka të mirë dhe konkrete
Rrëfenjë pa ndrojtje
Nuancë origjinale që ka nevojë
Për krenari të pasur, të dukshme
Vështrimi përmbyset
Nga shtangia e ngurtë e buzëve
Indiferencë e ngurtësisë së kohës
Maskat vallëzojnë në heshtje të larmishme
Engjëjt ngjajnë me ata që përjetësojnë pasionin.
Shkëlqimi i tyre më burgos brenda syve të zjarrtë
Premtimi i virgjër i gjen fjalët dhe hyjnë pa zhurme në jetën tonë
Ziliqarët le të tërbohen nga shkëlqimi i trupave tanë.
Krenaria më përmbyt deri në zhdukje
Përulur në forcën time që më kërkon fitimtare.
Sot ngopem me frymë dashurie
Ka ende lëvizje duarsh në këtë tryezë
Vështrime të ngulura të kthjellta
Pikëllim që i jep pasionit
Formën e tij kaq të shdritshme.
Poezia është kënga e shpirtit
Poezia është e lirë, ajo kapërcen çdo barrierë e standard.
Ajo vjen si ninulë, ajo vjen si këngë, ajo vjen si vaj …
Standardi i gjuhës shqipe në artin e të shkruarit nuk ndalon
as dialektizmat, as lokalizmat, as barbararizmat!
‘Si : “alla lla , o rrezil, o katil” F. S. Noli
Standardi i gjuhes shqipe nuk ndalon as edhe fjalët e huaja etj.
Shkrimtari i mirë edhe mund të krijojë fjalë të reja duke pasuruar kështu fjalorin.
Gjuhët e flakës
Sot gjuhet e flakës u lumturuan
Vatrës së shpirtrave tanë
Ata veç zotat mallkuan
Për fatet që i ndanë .
Sot lumturia nuk kishte kuptim
Nën magjinë e verës së bekuar
Ai dhe unë mbytur përgjërim
Mes puthjesh dëshpëruar.
Unë iki larg lumturisë që dua
E puthjet e mia i lë breng
Më beko i dashur mua
Lendimi na ka marr peng .
Jeto i dashur për mua dhe veten
Këtë jetë mizore dy herë s’do jetosh
Nëse një ditë këto ëndrra do treten
Fatet dhe zotat të mos i gjykosh.
ATUNIS GALAXY POETRY 