Ndoshta, një ditë, do të të duhen.
Ndoshta, një ditë, do mund të bruhen.
Shikoji, pra, si kokra grurë!

At – dhe, i dashur!… I Mëmës – dhe!

Po s’gjete mokër, të mund t’i bluash
Kur s’do gjesh fjalë, të mund, T’u thuash…
Flakjaju kokave… i bëj rrufe!

Pra, gurë më dhe!…
I shkëmbtë më je!

At-dhe i dashur!… I Mëmës – dhe!

Pa fole, me zë, bubullimë
Me shkulme shpirti dhe, me gjëmim
Ndryshe zvarritu, i gjallë mbi dhe…

Kështu më the!
Kur gurë më dhe!

At – dhe i dashur, i Mëmës – dhe!

At – dhe!
E di…
S’pate faj kurrë.
Si kokër gruri mblodha, çdo gurë.
I bëra murë, i bëra urë…

Ndryshe nga ç’the. Ndryshe ç’më the!…

Tani zvarritem meit… i gjallë
Tani marrosem dhe jam i marrë
Ku të varros gjith’ ëndrat, vrarë

Kur nuk më fale, një copëz dhe?!…

At – dhe, i shkëmbtë… At – dhe, i maltë!
At – dhe, i ëmbël… At – dhe, i mjaltë!
At – dhe i dashur!… Kurrë faj’ s’më ke!

Fajin m’a kanë…
një çetë kusarë
Që s’ju vjen turp, quhen Shqiptarë.
Përrlyer gjëmës… gjëmën s’e mbajnë
Të vrasin natën, ditën të qajnë…

At – dhe i dashur! … I Mëmës – dhe!

Ata që s’lënë, gurë përmbi gurë
Ata që s’duan, as mur, as urë
Ata… Rozafën, kanë bërë flamur!
Ata janë, Ti!… Kush jemi, Ne…

At – dhe i dashur… I Mëmës – dhe?!

Natës kalëruar, shtatë male kaptuar…
Gjethe dridhur zemra, gjaku ngurtësuar
Shan, nget yzengjitë, kalit të harbuar
Marrëri, marrosu, ti moj e marruar!
Do të shoh vëllezërit, vrarë e sakatuar.

Thonë… i thonë Dhoqinë, thonë… Garentinë!…
Thonë e ç’nukë thonë, i thonë Doruntinë!…
Që harbuar natës, bredh me Konstandinë!
Me meit, vëllanë… nuse gjeraqinë?!…
Me besën e mbajtur, q’i përkund shaminë.

Kish emër pakëz të çuditshëm, Fatime
Banonte tek shtëpia e parë, në liman.
Blerë motmotesh, nga gjyshja, stërgjyshja
Të mundeshin punën, t’a kishin më pranë
Dikur kokër mollë, sot e pakët, thatime!

Kish emër pakëz të çuditshëm, Fatime…
Qëlloi të ish, vajzë e tërfat!…
Mbylli sytë, tek arnonte plagë flirtimesh
Në një natë dimri, të ftohtë e të gjatë
Kur akrepat bashkuar, u prehën qetimesh!