
Poezi nga Greta Kadare Teta
larg je tani , të dua prap
Në errësirë i kerkoj sytë
mbi kaçurrela butë, më vijnë pranë.
Pash sa thell është me dasht
bosh errësirës, dot se gjej
Kërkoj diçka që fort më ther
s’ di në çhorizont sytë ti hedh
Përpara vetem vetja, rri e heshtur,
si një mermer akull që nuk rrëfen
të rroj a të vdes, më pyet fryma
përpëlitjet ja këpus, sapo i ndjej
Eshkë në vjeshtë të jetes
në pritje varri dashuri e ferr
më lidh më një tjetër jetë.
Unë gruaja ishull, zhveshur
Më pëlqen të bëj dashuri heshtur
me frymën përmbi frymën ndezur
Prag natës mbuluar yje, hënë