Daily Archives: November 13, 2019

Poezi nga Agron Shele

Posted on by

0

Poezi nga Agron Shele

 

Ante

Ante
më ngri mbi krahët e tu në qiell
të shikoj, si bota shndrin
ngjyrat e fuqisë së zotave të tu
dhe të voglin njeri
shpresëtar të ëndrrave të vobegta
ngritur pezm
e falur begati,
nga një Promete kryqëzuar shkëmbit
vdekur e rigjallëruar për çdo ditë,
për pak dritë
zjarr e dituri!

Ante
dhëmbët e Kadmit mbill
më shumë shkronja për të paditurin
e shpërthe,
ngrije tajfun detin e dallgëve Poisedon
e nëme gjakun e shprishur Hyjni,
hape kraharorin më shumë
dhimbjen e tij mblidh,
që fatet e nëpërkëbura
të gjenë falje katakombeve të ngritura.

Ante
më shiko në sy
drita ime është prore e fitores tëde
shtjellave pluhur, ku u ngrite rrëmbim
e tokën trondit frymës së zotave,
premtimit të madh,
si shëmbëlltyrë e tij në tokë
përshfaqje e ndritshme
mëkatit,
të meduzës me flokë gjarpërinj,
që pickon gjer në vdekje
e të kthen sërish në baltë dhe hi.

Ante
ktheje dhimbjen tënde në stuhi
e qiejt të tërë i përpi,
se në zemërimin tënd shikoj
fuqinë e viganit përmbysje,
që shemb e ngre male të frikshme
me gryka të thella,ku vrapajnë ujqër
angullimave përpëlitje,
e dora jote
ngritur lart e më lart
të shembë mizoritë e të falë më shumë liri!

 

Në vendin tim

Në vendin tim ka kohë që rrufete diegin qiellin
e bashkë me të dhe tokën e përvuajtur
nga grahmat e dhimbjeve që kurrë nuk u shpaguan
rënikime që ndjekin mallkimin për së gjalli
të atyre, që dikur sulmuan e plaçkitën tempuj
barbarë të errëtisë, shpirt e mënxyrë
lindur në djepa që kullojnë gjakun e zi,
ringritur sërish
për të ndezur tjetër zjarr
e djegur ty, o populli im!

Në vendin tim
ka kohë që korbat shtrojnë gostinë mbi prenë e kalluar nga ujqërit
zhveshur gjer në kockë më pas nga çakenjtë
e thithur palcën nga sqepa të uritur,
që prapë nuk e shuan dot urinë ,
por endur verbërisë memorie
shqyejnë sytë e njëri- tjetrit
rrëmbejnë vështrime të plagosura
për pak diell të përzhitur
lavdisë së Neronit!

Në vendin tim
djajtë e kanë braktisur me kohë ferrin
e enden në shpirtra njërëzorë,
kudo që shkelin mbjellin veç gjëmë
e me vete marrin mallkimin njerëzor,
fshehur pas maskave pafajësi ëngjëllore
rëmojnë brishtësisë jetë
dyndje biblike, pas rrënojave të mbetura
e lëngatë që nuk njeh kufij.

Në vendin tim
ka kohë që zotat flenë
dhe fatin e njeriut kanë lënë në mëshirë…!

*Çdo vendim apo ligj ka vlerë aq sa të mos cënohet e drejta hyjonre e njeriut, dhe kur kjo cënon të drejta edhe më të mëdha komunitare, godet e dhunon në mënyrë çnjerëzore në pragun e shtëpisë së vet, e gjymton gruan, fëmjën dhe plakun, nuk ka më emer, por quhet barbari mesjetare dhe kriminalitet.