
Poezi nga Sofia Doko Arapaj *** O Perses! Dëgjoj kambanën tonë, tuajën dhe timen, timen që ther. Një pikëz, përpara tragjedisë suaj. Një komedi, dhe një derr. Perses! Më merrni mes jush, të klith aty, sepse më vjen turp … Continue reading
Poezi nga Sofia Doko Arapaj *** O Perses! Dëgjoj kambanën tonë, tuajën dhe timen, timen që ther. Një pikëz, përpara tragjedisë suaj. Një komedi, dhe një derr. Perses! Më merrni mes jush, të klith aty, sepse më vjen turp … Continue reading
Poem by Elena Liliana Popescu CA PRIN MINUNE… Fiilor mei Viaţa, nesupusă legilor omeneşti, imperfecţiuni adăpostite-n cuvinte, incapabile să trăiască fantasticul joc al anotimpului necunoscut… O, fiule, nu ţi-am spus niciodată că timpul este vrăjitorul temut, doar pentru cel … Continue reading
Poem by Ahmed A Lsaeid The Bee I am not what I seem to be .. this flesh is not my reality … in some fantasy , maybe .. you would find me …a prince of nobility … but … Continue reading
Poems by Pushpalatha Ramakrishnan Self Analysis I like wandering in tbought like a guy All over the earth I love probing in to the depth of my mind Like a sage sitting at a place I love … Continue reading
Poezi nga Mihal Gjergji ZOGU I FATIT Si mund t’i iki atij lumi Që kohë e ëndrra m’i përkundi? Dhe muzgu tretet, s’e merr gjumi Atje është fëmijëria ime Një fjalë e grisur në rënkime Një zemër-peng në përgjërime … Continue reading
Kumtesa në Konferencën Shkencore, Basri Capriqi, Poeti i detit, Ulqin, 17-18 janar 2020 Shënime mbi poezinë e Basri Çapriqit Nga: Prof. Sadik Bejko 1. Vdekja e autorit bën atë që të hiqen mendime përfundimtare për një vepër që tashmë … Continue reading
Poems by Leonard Dabydeen SPRING AND THE GROUNDHOG Just cannot wait for groundhog tomorrow; keep watching for the badger night and day to see it coming out of the burrow, only to blush with joy, Spring on … Continue reading
Poemë nga Adem Zaplluzha KY ATDHE I ASKUJT Kjo tokë E ky atdhe i askujt Me miliona vjet Ndjeu në lëkurën e tij Kafshime cerberësh Gjë që sot i shëmbëllen Një kocke pa fije mishi Të cilin As nuk … Continue reading
José Revello SOBRE LA NOCHE DE LOS TIEMPOS El tiempo del no tiempo HISTORIA DE LA ETERNIDAD. (Formación decimal astronómica) Fragmento-232 4. Maestros Asistentes: Los maestros asistentes son ayudantes y asociados de sus serafines semejantes, los consejeros de enseñanza. También … Continue reading
World Poetica Traboini: Edna ST Vincent Millay – Hiri i Jetës & Gjethja dhe trungu
Shqipëroi dhe përgatiti videopoezinë Kolec P. Traboini
Dua të them se në romanin “Lavjerrësi i Qytetit” të autorit Zija Çela është pikturuar Shqipëria në një pëlhurë të bardhë me të gjitha ngjyrat nga një penë që di të krijojë personazhe origjinale që me lojën e tyre na … Continue reading
Poems by Pushmaotee Subrun Let me be merry Let me be merry and abide By the rhythm of the tune of life, Let gratitude flow for the Lord’s blessings, Let love and kindness pervade, Let me imbibe … Continue reading
Shtëpia Botuese “ADA” publikon librin me tregime “Takim me Bukowskin” të autores Fatbardha Sulaj Titulli: Takim me Bukowskin Autore: Fatbardha Sulaj Redaktor: Agron Shele Korrektore: Julia Arti grafik: Altin Sulaj Kopertina: Fatbardha Sulaj Botimi i parë, 2020 ISBN: 978-9928-296-75-7 Përgatiti … Continue reading
Poezi nga Siti Ruqaiyah HASHIM KTHJELLIM NDJENJASH (Për Avalin) A më ka mallkuar vallë dashuria jote Sepse pikën tonë të takimit nuk e pamë Dhe e humbëm atë vetëm për disa cm Akoma nuk mund të kuptoj çfarë ndodhi … Continue reading
Poezi nga Enertin Dheskali MËNGJES I PËRMALLUR Enden mendimet, të lagura nga shiu, Dashuri bëjnë me erën lozonjare, Që lëpin qerpikët e mi. Ajrit flladitin vështrimet e etura, Nëpër hapa ndjenjash ëndërrimtare, Teksa të kërkojnë ty… … Continue reading
Poems by Ashok Kumar LIVE TOGETHER ! O youth ! Here’s conflict , there’s conflict can we imagine world peace ? Mystic soul ,hungry for mankind O man of war ! O man of machine ! Why do we … Continue reading
Poezi nga Nora Halili BALADË Nuk dua të mbytem, nga çfarë u mbyt tek mua. E çoroditur gërmoj në rrënojat e shpirtit, të ketë gjurmë të dashurisë? Pak shpresë, shumë frikë, do jenë shpërfytyruar gjithësesi. Një … Continue reading
Poezi nga Elida Rusta *** Asnji cicërimë prej qiellit tánd, po unë kam boll me ándrru, të kam këtu tuj m’puth si perëndi. Ta di shpirtin e shtruem n’kalldrëm, tapet të kuq ku shkelin të tjerët. Burrë në zemër! … Continue reading
KËSHTU I KËNDOHET DASHURISË Përsiatje mbi vëllimet poetike “Hyjnorja ime je ti” të Sabit Rrustemit Gjatë leximit të përmbledhjes poetike dy vëllimëshe “Hyjnorja ime je ti” të Sabit Rrustemit m’u krijua vetiu një qetësi shpirtërore apo m’u vetë imponua … Continue reading
Poezi nga Rudina Muharremi Beja
NDJESHMËRI
Lëshoi një piskamë e psherëtiu thellë,
sikur deshi të thoshte ca fjalë,
por heshtjes, heshti…
muzgjeve shurdhmemece.
U mbulua me renë e ngrysët
tisit të natës që mbështjellë kishte botën,
tek mjergulla udhëtonte karrocave të lavdisë…
Vetëtimthi ngriti sytë sombreros së yjtë, hënën pa,
siç bënte përherë,
Belbëzoi një lutje të shterpë…
Me zërin shterrur, prej ditës kafshuar
mendoi:
ndjeshmëria është dhuratë e rrallë.
A thua qielli i dëgjoi fjalët që s’tha?!
MES PËRHUMBJES DHE SHPRESËS
Një përzierje e çuditshme mes nostalgjisë
e piva me gotën,
përgjysëm me ujin e ftohtë zbritur kreshtës së bardhë
të një mali mbushur me humnera.
Vrapoj nëpër lëndina
me erën që më shpupurit flokët
parmakut të shtëpisë
bri shkëmbit të shkretë që shquan një degë të blertë
netëve të errëta
pendesës mes përhumbjes dhe shpresës.
EJA
Dridhet me dridhjen deri në molisje,
e mira nënë,
thyer më dysh struket në lutje
e ty të lyp.
Gjithçka do t’ falte sikur dhe një herë,
xhamit të lagësht t’i shfaqesh sonte,
deri n’ mëngjes të përqafonte aromën tënde.
Dridhet me dridhjen kapakut mbyllur.
Është e gjatë nata pa ty.
Nyjë e mallit lidhur fytit,
Një gur në vend të zemrës.
Shfaqu sonte…
Eja me krahët e erës,
Struku ëndrrës!
Eja me krah fluturash
në frymë të furtunës,
brenda një reje
a në vetull t’ hënës.
Eja,
ngrohja zemrën tinëz nënës…
E pastaj shko
Ndriço ndër yje
E kur rrebesh i lotit të mbarojë,
me ylberë qiejtë lyej!
VEÇ E VETES
Muzgut që errej çapitej ngadalë,
pasqyrave të thyera.
Kërcisnin këpucët nën hapin e saj,
trupi shkundej si brymë nën qepallë…
Dëgjoi t’a thërrasin në emër…
Iu shtang fryma nën vellon e bardhë:
A thua do të humbte një ditë,
apo ata do ta braktisnin,
siç bënë me qenin,
që dhimbshëm kuiste asfaltit të ftohtë…
Kur të rritej,
veç e vetes do të ishte.
Kështu askush s’ do e braktiste…
MBRËMË DHE SOT
Përkundej ndenjëses së rehatshme…
Gjithçka përgjumur përreth.
Shpupuriti xixat e zjarrit flakërues
nga xham i dritares sodiste yjet,
me shpirtin kredhur në mendime
Dhe para se ëndrrave të strukej,
mërzinë e shkundte.
Mëngjesit në vijim,
dielli linte kreshtën e thepisur…
Avitur ishte tehut të çatisë,
njëmijë rreze mbi të kishte zbritur,
të ngrohta, po aq sa zjarri i mbrëmshëm
Ia mori ngrohtësinë,
vezullimi rreze,
e nisi rrugëtimin trenit të jetës,
në vagonin e një dite tjetër.
Cikël poetik nga Agron Shele
Viti i Ri
Shkoi dhe një vit
me një gjurmë thinje më tepër
e një rrudhë të shtuar
në rrathët e një lisi që e kanë rrahur stuhitë dimrit të acartë
por dhe pëkundur flladet në pranverë
për ta zhuritur dielli më pas
e zverdhur më shumë për çdo vjeshtë.
Shkoi dhe një vit
ashtu sikurse erdhi mes festës së përvitshme
me një gotë më tepër
e sytë mbetur tek i njëjti rrëzëllim
i pemës që ndriçon të njëjtin shesh
të njëjtën dritë mbi statujat e qytetit
që ardhur nga shekujt
mërmërijnë ndoshta të njëjtat lutje
për bekimin e Ri të vitit që po vjen.
Shkoi dhe një vit
e tjetër shëmbëlltyrë ndoshta sjell
në fasadat e shndritshme që gëlojnë poshtë këmbëve nga ata që rritin një shpresë,
se tjetër portë do hapet
e braktisja e fatit më nuk do i përndjekë,
por ashtu të lirë
përbrenda lirisë aq të munguar
do rendin sërish
ëndrrave plot jetë.
Shkoi dhe një vit
me më shumë detra që tajfunet trazojnë
e më shumë zogj që migrojnë
drejt një bote
që zë fill pëherë pas horizontesh,
tutje Perëndimit,
e ata me sy e mendje mbërthyer,
presin t’u çelet një derë
që nga pafajësia e tyre përjetë ti mbrojë!
Bekim i rrjedhës Vjosë
(Poetit Dhimitër Miti)
Ai është poet
poet në të tëra kuptimet e fjalëve
duke filluar nga thinjat e flokëve
që një rrëzëllim të palexueshëm ka
tek mendimet që prekin kostelacione të tjera qiejsh
dhe duhet të rilexosh,
si shkon një ditë nëpër atë qerthull jete
e si ringrihet pastaj vëshimit përtej shpërthimeve.
Ai është një poet
harruar atje në një kënd të largët,
por qytet që vishet me magji,
se ka një rrjedhë që i trazon shpirtin
e një mal që ngrihet lartësi,
ka një vrull që ndal dhe kohën
dhe sytë i kthen në vibrim,
të asaj ngjyre që të tjerët se shikojnë
e ai përherë në udhëtim.
Ai është poet
dhimbje dhe trazim në shpirt
është njeriu që e njoh
dhe lexoj kur një gotë verë pimë
nga mushti i vreshtit të tij
pjekur në diell e lagur në shi,
atij kryqëzimi, ku qëndon
të arrijë në bekimin e tokës
e vlagun të kthejë sërish.
Ai është poet
lot i kthyer bulëzim
tek lexon kërkimin e njeriut
e tek fsheh të etshmen dëshirë,
se një kohë tjetër do shkojë
në limfa trungjesh që gjelbërojnë
e ai mbetur mes tyre
si bekim i rrjedhës Vjosë.
Gjurmë
E brishta magji fle nën qerpik
e aty shtrihet ëndrrave të bardha
të një hapësirë që ndërron pas stinëve
në farfurimë lulesh
çelur mëngjeseve që mbështjell
agut të porsardhur e fashitjes dritë mbetur shkëlqim
tek një hap që mendjes troket
e për çdo ditë mëngjesin e parë zbardh
mbi kulme e shpirtra
që përherë nxitojnë.
Ndoshta nuk është vagëllim
i rënur mbi të kthjelltin liqen,
as dallgë e një kthjelle lumi
që një jetë të tërë trazon,
as hënë e këputur në mes
që me gjuhë fëshfërimash prek,
tek një pyll i harruar asaj kodrine,
ku kreshtat zbardhin përjetë.
Kapërcen nëpër shtigje që i njoh
e çdo gjurmë di ta lexoj,
si shenjë e vetme e atij eliksiri
që shkrihet me botën njësoj,
se në një stacion treni
apo metro ti pret
me një libër që faqet s’ mbarojnë kurrë
e tjetër rresht kërkon.
Pastaj ajo largësi
dhe mërmërimë e përzishme,
që arrin gjer tek unë
ardhur përherë beftas
është më shumë se një flakë
që ndrin natën e vonë
teksa paqja vjen me krahë engjëjsh
e në sytë e tu lundron!
Çast
Ndoshta kalon përrmes atij prizmi
që tërë ngjyrat i përthyen
të kaltrën e kthen në peisazh,
të atij vështrimi,
që derdh dallgën flokë
e trazon të prekshmet mendime.
Pastaj bëhet velë e bardhë
përkundur detit trazim
në ata sy që bëhen të thellë
me blu se vetë ujërat në shpirt
e një botë veshur magji
për të ngelur përjetë atje,
në një ankorim që s’ dihet nëse do mbrrijë
mbetur përherë në një breg.
Ndoshta zbret nëpër natë
në një dritare që qëndron e hapur
me të dy kanatet
të presë vezullimin yje
e bashkë me të
dhe ëndrrat që një shpirt i njeh
sjellë nga duar vegjëlie
e ndezur altar dlirësie.
Ndoshta është një mirazh
përulur asaj lartësie
ku Hëna nis vallëzimin
e dielli tret shkëlqimin,
përhumbur në ato gjurmë
ku e nesërmja kalon sërish,
në krahë të hapur engjëjsh
ku zotat preken drithërimë.
Ti më fole…!
Ti me fole për ëndrra të bardha
për ato vegime që unë s’ mund ti shoh,
por që zbresin nga kanatet e qiellit
e veshur janë në një vezullim,
shkrirë në re të gjitha
sikur bulëzimet e shiut
që shformësojne njëlloj si vera në gotë
e unë që pi këtë turbullirë
të ngelem përjetë zbrazëtisë.
Pastaj ti më rrëfeve për botën,
si shfaqet ajo në magji
pasqyrë e një Eve në kopshtin e Edenit
dhe një Adami që kthehet në vdekshmëri
e tëra në një mollë të kafshuar
tokës bërë fli
gazit të kthyer në përvuajtje,
me të vetmen buzëqeshje në fytyrë,
të një çasti që shkon si vetëtimë
dhe një paqeje që kthen në pluhur.
Kur ti më fole për dashurinë
hapat e mi ndaluan,
se e dija që portat e qiellit do hapeshin
e në to do shfaqej një Venus,
ajo ndjenjë flakëronjëse që ndez kandilin e shpirtit
dhe Hënën e rrëzon në tokë,
mbi të lashtat fëshfërima të largëta,
oshëtimës së jehonës jetë.
Muzgut…!
Muzgut pashë engjëllin të zbriste
ashtu sikurse zbret vetëm ai
krahë të bardhë që verbonte natën
e tis i ndritshëm qiellit errëti,
formë fosforeshente, si vetë shpirti pezull
e zjarr i rrëmbyer në gji,
që digjej kudo në sy shkrepëtimash,
e derdhur rrufe detit trazim.
Ndoshta ish magjia e jetës
që zbret nga vetë fronet perëndi
për të falur të vetmin çast
e përhumbur perëndimit të diellit,
në direkë anijesh rrethuar nga pulëbardhat
që rrethin e padukshëm përshkojnë
regëtimave tashmë në kore të mistershme
mbetur tek unë përherë një vegim.
Muzgut pashë të vetmen dritë
ndriçuar kurmit të një sirene
që flokët dallgë përhapte ujërave
e zhytej më pas pëfund thellësive,
si një pasqyrim i vetë madhështisë
të atij krahu që vishte në smerald
për të thyer koloritët ngjyra
e tërhequr pas sharmit të kuq.
Muzgut pashë vështrimin e pafajshëm
të asaj që jetën e lind
e ngre një përmendore njerëzimi
epokës që botën shndrit,
për të ndezur tjëtër dëshirë
të së nesëmes përjetësi
përulur në gjunjë altareve
e marrë të vetmin bekim.
Poezi nga Anjeza Dielli ODE-JA E GËZIMIT TIM sipas Schiller-it Gëzohu vetëdija ime e gjallë! Luftova me ty në anët e errëta e dola me gjymtyrët e plotë e qiellin plot re të hekurta. Gëzohu dëshpërimi im i thellë! … Continue reading
NJË DIALOG I VËSHTIRË Nga: Vladimir Muça Maçoku Tutetkamon, kur pa Sonin hundështypur të gërhiste për shtatë palë qejfe në shtratin bashkëshortor të zotërisë Njeri, u bë aq inatçor, sa që kthetrat i’u zgjatën tej mase e filloi të … Continue reading
Poem by Ngoc Le Ninh SPRING Well! Spring has been coming Fingering bunches of sweet starfruits Thousands of birds are chirping Dancing to welcome Spring Apple branches heavily laden with golden fruits Apricot and cherry blossoms … Continue reading
Poezi nga Brikene Ceraja-Beka Valixhja e kohës Lind nën tingujt e këngës së mallkume, ik një ditë në kohën më të ëmbël të rinisë, e bëhesh nuse duke të uruar me fjalët që vetëm të falësh dashuri … Continue reading
Sguardo da bambina Dedicata a una bambina chiamata Anne Frank Io volevo solo sorridere, guardare fuori dalla finestra, inventare sogni e ricevere tregua dai cani che dormivano senza abbaiare alle ossa, reclamate da nessuno. Volevo solo immaginare la vecchia … Continue reading
Poezi nga Prof. Resmi Osmani ATDHEU Atdhe-dheu i atit, Mëmëdhe-dheu i mëmës, Atmëmëdhe: Nje çift martesor! Bashkim kozmogonik, Martesë me dhunë apo dashuri? I lashtë sa zanafilla, Mitra jonë e ngjizjes,tharmi i jetës Para Adamit dhe Evës. Në truallin … Continue reading
POETRY REVIEW ESSAY- EVERYTHING REMEMBERS IN MICHAEL DICKELS NOTHING REMEMBERS A poet is a societal surgeon, whose poesy, identifies, diagnoses , proscribes and acts accordingly. His/her words are the scalpel and the sutures to expose, extract and treat the tumor … Continue reading
Manab Manik Manab Manik is a bilingual poet and short story writer whose poems and stories have been published in India, Australia, Canada, USA, Belgium both online and print. His poetry books ‘Dreams Shattered and Other Poems’ and ‘My Poetic … Continue reading
Corina Junghiatu (Romania) Corina Junghiatu has been writing poetry since she was 13 years old. She is born in Romania, Bucharest, in 12.04.1981. Corina has written and publishing two books of poetry: „Exile in the light” and „The ritual of … Continue reading
AM I SPECIAL? 1st Version I run, scream, can’t stay still Mood swings rule my day Explosive nature is what I display I’m crazy my peers say. You call me Special. Honestly, I don’t know how … Continue reading
Kibbutz Kiryat Anavim, Fall 1973 Story with a photo from Israel In an old scrapbook I came across some photos this week, which were left over from my trip to Israel. I have talked about this with a few people: write … Continue reading
Agron Tufa, atdheu i bukur dhe tufëzat cinike të chihuahua-ve. (E sapobotuar tek Radi And Radi) http://www.radiandradi.com/agron-tufa-atdheu-i-bukur-dhe-tufezat-cinike-te-chihuahua-ve-nga-shpend-sollaku-noe/?fbclid=IwAR0hceyoFLhZEOLMMEKh20KJB6PsiN1XgMm7iXlipG5CyTAJuPl2LtCkYys Tre opzione të lidhura ngushtë, të prezantuara në një foto të vetme. Një familje e bukur Tufa – babi Agroni, mama Elvana, dhe … Continue reading
Poem by Kichime Elisha PHILIBUS AT THE BRINKS? AT the hilltop heights high Above ;of this questing zest To quell;her cold sweat shivers Sweep me.. Down..the vain valley verge Below ;of this questing zest To quell ;her cold cold … Continue reading
Vargje nën diktaturë Përcjellje e marrë nga libri me poema “Honet” Nga: Shpend Sollaku Noé Është e rrezikshme të jesh poet në kohë diktature. Për nga natyra poetët janë lindur të lirë dhe liria, në një farë mënyre, është … Continue reading
Poem by Dr. Ranjana Sharan Sinha Ghazal-6 Ribboned and cellophaned– she stayed under her sky–I remember often enough; Those pretty stars–bright balls of crystal chandelier–I remember often enough. She woke up with the aroma of tea … Continue reading
Poezi nga Irina Hysi DUKA, I HUMBURI I PASIONEVE Poet! Kush e hekurosi njeriun? Në krijimin e tij pragmatist. Vishe Dukën e zhubrosur.. Thirre, ja atje e ke… Shiko sa i pafajshëm duket? I humburi i pasioneve…, eh Dukë?!! … Continue reading
Poezi nga Seli Murati Ëndrrat m’i ndez në sy Je frymëzim i vargjeve mbi të vërtetat e mia m’i ndriçon si dielli mbi borën e bardhë vështrimet, ngrohin… shpirti!… Si vargu ngjitet dhe bëhet poezi ëndrra e bardhë, zëri … Continue reading
Poezi nga Marina Cvjetajeva (Мари́на Ива́новна Цвета́ева) (1892 – 1941) *** Dikush, prej gurit brujtur, dikush prej argjili, ndërsa unë… sermësozohem dhe shndrit Unë jam Marina, me profesion, zhgënjimin shkumnajë deti Unë, e zhbëshmja përditë. Dikush prej argjili, dikush … Continue reading
Poezi nga Katerina Angjellaqi – Ruk Triumfi i humbjeve të qëndrushme S’do të jemi kurrë ajo, që jemi, për një çast, por është triumf kjo humbje e qëndrueshme. Shpëton veç heshtja e gjethit, trupi erret bashkë me ditën, si vetë … Continue reading
Poem by Rahim Karim MY PEOPLE If my people used to be Uzbek, Kyrgyz and Russian peoples, today the whole world has become my people it was not I who decided so, but Allah decreed so. And if it … Continue reading
Poems by Bindi Sharma Happy Republic Day Happy Himachal Day We must work together towards Achieving joy As World citizens With warmth in your Country In your home , Love In your heart And Peace in your soul Socks … Continue reading
Poem by Alicia Minjarez Ramírez NOCTURNAL SUN There, where the wind fades away the sky waves its own branches retouching icy mornings in the shades, blackbirds and pigeons flapping and disturbing the sky. I aimlessly wander through. … Continue reading
World Poetica Traboini – NAIM ARAIDI (Izrael)
Nëse duam të mësojmë si shkruhet poezia duhet të përjetohet dashuria e dhimbja më e thellë për çfarë ndodh rreth e përqark teje. Uni poetik ndodhet më së shumti përtej gjoksit tënd në hapsirën ku ndodhet njeriu si pjesë e kësaj bote. Kjo poezi është e madhërishme edhe sepse është e thjeshtë, por me shkalle intensiteti të jashtëzakonshëm. Poeti nuk jeton më, por shpirti i tij ka mbetur në vargje që kurrë nuk vdesin. Faleminderit poet! Ti e drejton njeriun për nga e mira, e bukura dhe sublimja.
Përktheu dhe realizoi videopoezinë Kolec P. Traboini
Poezi nga Leonard Bixhilli Nuk dua …. Nuk i dua ditët me reshje dhe vranësira, nuk dua netët e dimrit vetëm t’i shkoj, nuk dua njerëz në biruca lidhur me zinxhira, nuk dua i rrethuar nga armiq të jetoj. … Continue reading
Poems by Ade Caparas sadness!!! poisonous arrows coming from all directions no one can avoid but the chosen would be saved! i just pray bcoz poisonous arrows are mostly emotional!!! *** life like nature is on motion a … Continue reading
Zemra ime çmendurake
Videopoezi nga Kolec P. Traboini
Tregim nga Bajram Kallaba FËMIJËRIA E SYRGJYNOSUR Kishim hyrë në vjeshtën e vonë. Zakonisht, kur ftohej moti, stufën për ngrohje e vendosnim në korridorin, ku lidheshin të gjitha dhomat e shtëpisë. Kjo na krijonte një ndjesi të veçantë, sidomos … Continue reading
Poezi nga Miltiadh Davidhi Të vetshpallurit poet I morën të gjitha çmimet, Për be asnjë nuk lanë, Ca zhgarravitës të rëndomtë, Që veç poet nuk janë. Ca miq këtej, ca miq matanë, Dhe e vetshpallën veten “mbret”, … Continue reading
Poems by Kabedoopong Piddo Ddibe’st Becoming My Father I have grown Into a paint-stick Of my poet father Who never wrote Any piece of poem And fathered My father Became my son A spat figure; With identical legs, And … Continue reading