Poem by Hannie Rouweler
After the southwest storm
I’m still here. Nothing has prevented me
to stand up. One foot in turbulence
one foot in a hot bath of love. I got this quite suddenly
prepared for nothing like storm gusts from the south
smashing against the shores of my garden and flowers
have buried my peace of mind and reason for existence.
Where should that go? First of all you bring everything
in safety what’s closeby, valuable treasures stored
in memories, in the annual rings of the days.
Everything is still there despite heavy rainfall and gusts of wind
which almost knocked me over as if I were a feather
a dancing balloon swirling around on dance steps
of existence. Not so. I have resisted enough
against compelling thoughts and compulsions
manipulated, dominant voices across the other side
of living rooms. Behind the window blowing noises
that swell, ebb away. I’m in the middle of the room.
Hannie Rouweler
Na de zuidwesterstorm
Ik ben er nog. Niets heeft me verhinderd
op de been te blijven staan. Een voet in turbulentie
een voet in een warm bad liefde. Ik kreeg die pardoes
op niets voorbereid zoals stormvlagen uit het zuiden
die tegen de kusten van mijn tuin en bloemen beukten
mijn gemoedsrust en bestaansgrond hebben bedolven.
Waar moet dat naartoe? Allereerst breng je alles
in veiligheid wat nabij is, dierbare schatten opgeslagen
in het geheugen, in de jaarringen van de dagen.
Alles is er nog ondanks zware regenval en windstoten
die me bijna omver wierpen alsof ik een veertje was
een dansend ballonnetje ronddwarrelend op danspasjes
van het bestaan. Zo dus niet. Ik heb me genoeg verzet
tegen dwingende gedachten en dwingelandij van
gemanipuleerde, overheersende stemmen aan de overkant
binnen huiskamers. Achter het raam ruisende geluiden
die aanzwellen, wegebben. Ik sta middenin de ruimte.
