Giovanni Fronte
Poezi nga Giovanni Fronte
Shkumë e bardhë
Më thuaj shkumë e bardhë
çfarë bëjnë pulëbardhat
mbi kreshtën e valëve.
Thërrasin marinarët
të zhdukur nëpër stuhi.
Më thuaj shkumë e bardhë
çfarë bëjnë stuhitë
kur qielli është i qartë.
Thërrasin marinarët
me zërin e pulëbardhave.
Dhe më thuaj përsëri
ti shkumë e bardhë
çfarë bëjnë marinarët
në netët me stuhi?
Nënat e largëta
i thërrasin yje.
Shkumë e bardhë
kush je ?
Një nënë e largët.
Schiuma Bianca
Dimmi schiuma bianca
che fanno i gabbiani
sulla cresta delle onde.
Chiamano i marinai
periti nelle tempeste.
Dimmi schiuma bianca
che fanno le tempeste
quando il cielo è sereno.
Chiamano i marinai
con la voce dei gabbiani.
E dimmi ancora
schiuma bianca
che fanno i marinai
nelle notti di tempeste.
Chiamano stelle
le madri lontane.
Schiuma bianca
chi sei?
Una madre lontana.
Pritje
Me trenin e orës 12 e zero katër
nuk erdhi.
Me trenin e 14 e pesë-s
nuk erdhi.
Nga treni i 16 e 23′
nuk zbriti askush.
Me trenin e ores 18 e diçka
e pres akoma.
Në trenin e mbrëmjes
të gjithë ishin Ajo e nuk ishin.
Treni i natës
kaloi duke fërshëllyer.
Për te gjithë trenat
është një sy vigjilent
dhe një derë e hapur:
ta dish.
Attesa
Col treno delle 12 e zero quattro
non è arrivata
Col treno delle 14 e cinque
non è arrivata.
Dal treno delle 16 e 23
non è sceso nessuno.
Col treno delle 18 e qualcosa
l’aspetto ancora.
Nel treno della sera
tutti erano Lei e non lo erano.
Il treno della notte
è passato fischiando.
Per tutti i treni
ce un occhio vigile
e una porta aperta:
sappilo!
Përktheu nga italishtja në gjuhën shqipe Juljana Mehmeti