Poezi nga Eftichia Kapardeli
Më ler
Trupin, me copa tejshpoj
Të hënës së Plotë
Mbush ballin dhe flokët e tu
Me dritën e saj
Fshehtas të përqafoj, të mund
T’ju rikrijoj
Katedrale, dashurisë t’i ndërtoj
Me gjethnajën e ngjyrtë të kohës
Dhe paqtimin tënd, mbaskëtaj.
Pagëzohem, në ngjyrat e tu
Dhe shtjetërsohem
Në përkujdesje damari, të vrullit rinor
Bëhem, hirësia e dritës
Marr trajtën e ndritimit… rrezatoj!
Me mijëra zogj të shpirtit
Skuta dashurie bëhen
Më lerr, të falem për ty
Më lerr të vishem
Me ty natën e bukur
Dritën Hyjnore, të pakufi!
ΑΦΗΣΕ ΜΕ
Τρυπώ το σώμα με τα κομμάτια
Του ολόγιομου Φεγγαριού
Γεμίζω το μέτωπο και τα μαλλιά σου
Με το φως του
Σε αγκαλιάζω κρυφά για να σε
Ξαναπλάσω
Να χτίσω τον Ναό της Αγάπης
Με τα πολύχρωμα φύλλα του καιρού
Και της Απολύτρωσης σου
Βαφτίζομαι στα χρώματα σου
Και μεταμορφώνομαι
Σε μια στοργή φλέβας ορμητικής νεανικής
Γίνομαι η ευλογία του φωτός
Παίρνω το σχήμα της λάμψης ……ακτινοβολώ
Χιλιάδες πουλιά της ψυχής
Γίνονται κρυψώνες ερωτικοί
Άφησε με για σένα να προσευχηθώ
Άφησε με να ντυθώ
Μαζί σου αυτή την όμορφη νύχτα
Άφθαρτο φώς
Shqipëroi: Vasil Çuklla
