Mes kujtimesh, gjithmonë ekzistojnë, ndjesi pranverore
Buzëqeshja jote, me përthyerjen e njerës buzë, e pa çmueshme
Qepalla jote, me atë vështrim të tmershëm
heshtja jote pikon, një qënësie tjetër.
Dashuri është, përndjekja, me lotët e një trishti të largët.
Kaq buzagaz, sa dhe qepallë, gjejnë për çdo ditë përvojën e dashurisë.
Ka edhe kujtime të tjera në rrjedhën e kohës.
Të dhënurit pas një puthjeje, sjell mbrapsht gjeste të vjetra
prekjen e mrekullueshme të trupit.
Koj, mungesën tënde, me iluzione false.

Iluzii false

Printre amintiri există întotdeauna senzaţii primăvăratice.
Surâsul tău cu buza uşor îndoită, nepreţuit,
pleoapa ta cu privirea temătoare,
tăcerea ta care picură într-o altă existenţă.
Iubirea stă de veghe cu lacrimile tristeţii îndepărtate.
Ambele, surâs si pleoapă, regăsesc zilnic experienţa iubirii.
Mai sunt alte amintiri în lungul drum al timpului.
Impetuozitatea unui sărut îmi readuce în memorie gesturi de altădată,
sublimele atingere ale corpului.
Îmi hrănesc cu absenţa ta iluziile false.