Poems by Hannie Rouweler
Saintes-Maries-de-la-Mer
The small passenger car immediately was driven up onto
the beach. How mad and foolish you are and inexperienced
seeing the Mediterranean for the first time
and then drive on, drive on just to the waves
the surf of your young mind and human urges
jammed wheels the engine covered with sand.
In those days there was no garage in sight and you had to
looking for help. The next day a bicycle repairman offered
his services if the car was towed.
He cleaned or replaced all parts
and in the meantime we had to wait. We went on foot
to the Camargue, disappeared into a swamp somewhere.
Saintes-Maries-de-la-Mer
De kleine personenauto werd meteen het strand op
gereden. Hoe dol en dwaas ben je en onervaren
bij de eerste keer de Middellandse Zee zien
en dan doorrijden, doorrijden tot aan de golven
de branding van je jonge geest en driften
vastgelopen wielen de motor onder het zand.
In die tijd was er geen garage te bekennen, moest je
op zoek naar hulp. De volgende dag bood een fietsenmaker
zijn diensten aan als de auto werd weggesleept.
Hij maakte alle onderdelen schoon of verving ze
intussen moesten wij maar wachten. We gingen te voet
naar de Camargue en verdwenen ergens in een moeras.
Appointment with my lover
If you come here in the fall days of an autumn day
then kick the yellow and brown leaves at your feet
scattered randomly about my days
and for the drawbridge above the canals of my existence
I just press a button and let an image appear
on a blank empty screen announcing the morning hour
at a drawbridge. The planks will stretch across
the narrow canal. I sent the housemaid on vacation.
Come in, with all your gifts, rabbit carrots,
canned food for the cats, an extra jug of water for fish.
My house will give off a scent of pine cones and
lavender from the closets of my dreams. I’m not naked
but dressed in tulle of soft translucent fabrics.
In the kitchen a steaming pot of tea and biscuits
which I take with me to the white sheets and bent pillows to
love interpretation. We’re silent, we don’t know other languages.
Afspraak met mijn minnaar
Als je hier komt in de herfstdagen van een herfstachtige dag
schop dan tegen de gele en bruine bladeren aan je voeten
die her en der verspreid liggen over mijn dagen
en voor de ophaalbrug boven de grachten van mijn bestaan
ik druk slechts op een knop en laat een beeld verschijnen
op een blank leeg scherm dat het ochtenduur aankondigt
bij een ophaalbrug. De plankieren zullen zich strekken over
de smalle gracht. De huismeid heb ik op vakantie gestuurd.
Kom binnen, met al je geschenken, wortels voor konijnen,
blikvoer voor de katten, voor vissen een extra kan water.
Mijn huis zal een geur van dennenappels verspreiden en
lavendel uit de kasten van mijn dromen. Naakt ben ik niet
maar gekleed in tule van zachte doorschijnende stoffen.
In de keuken een dampende pot thee met koekjes
die ik meeneem naar de witte lakens en kussens verbogen
naar liefde duiding. We zwijgen, kennen geen andere taal.
ATUNIS GALAXY POETRY 