Poezi nga Sabit Rrustemi
SHPIRTËRIM FRYME
Je shpirtëruar në mua
nga ardhja e paralajmëruar
nga prekja e parë
Hapur m’u afrove sheshit
mesditën ma flakërove me sy
e një buzëgaz monalize
Nga ai çast e këndej
hyre e u rrënjose qenies sime
si Dita më e Virgjër
Njomësia ime përherë e dëshiruar
mëngjes jete m’u bëre
e mjalti i kësaj zemre
Nata nuk dëbohet pa Ty
dita s’gdhin
as Stina e Dashurisë
Imja frymë
nëpër çdo qelizë frymon
dejve që pulsojnë pa pra
Orë e çast lutem
kudoqofsha kudorafsha
pa Ty mos mbetsha
Në mua je
edhe kur mbyll sytë
kur bëj gjumin e dytë
Dhe zgjuar kur jam
botën time të munguar
përmes Teje kam
(29 kallnor 2021)
PLAGËVE QË S’I FSHEH BORA
Nata vjen
me dhimbjet që i la dita
plagëve që s’i fsheh bora
Zjarrmia përflak zemrën
acari ngrin gjuhën
atë gurë mulliri
që bluan të pathënat
Çakalla shurdhon ofshamat
tek zbrazen e s’mbyllen
me vajin e shtirur të thashnajave
E dashur
fshijmi djersët e ftohta të ballit
britmat që pëlcasin
damarëve që dridhen
Kohë ftohmash e virusësh
na kërcënon dhe në ëndrra
me gjëra të imta
të imta e të ulta
që s’i kap as mendja
Në këtë jetë të përkohshme
e virgjër është ende
vetëm dashuria
(27 Kallnor 2021)
