Poem by Juljana Mehmeti
Longing
We never understood
the magnificence of small things
that transcend fluid souls
and they ascend to another sky,
where clouds bulge in pain
in twisting lightning rods
and the sea foams at the tide
below the shores that become rainbow.
This soul longing is ancient,
As much as the life itself that was born with us
Time of sighing bones of longing
Bending arms up to the clouds
Prolonged to the delirium of feeling
folded in wrinkles of memories
wandering as always to hidden desires
paradise we could not touch at all.
Mall
Nuk e kuptuam kurrë
madhështinë e gjërave të vogla
që kaparcejnë shpirtrat fluidë
e ngjiten në një tjetër qiell,
aty ku retë bulëzojnë dhimbjet
në gjarpërime shiritash rrufe
e deti shkumëzon në dallgë
poshtë brigjeve që bëhen ylber.
Është i lashtë ky mall shpirt,
sa jeta që lindi me ne
kohë psherëtimë eshtrash mallëngjimi
përkulur krahët gjer në re
tejzgjatur delirit ndjenjë
palosur në rrudha kujtimesh
endur si përherë dëshirave të fshehura
parajsës që dot nuk mundëm ta prekim.
@ julja
Translated into English by Arben Hoti
