Poezi nga Roula Triantafillou
ZOG NGA BALTA E UJI
Asgjë nuk është e re.
Jam unë një re
Duke mbartur shi e mjegull mbi dhe.
Kaq vite pa tokë
Pa e ditur nga ku kam ardhë
Si një zog, unë udhëtoj prej vitesh
Pa tokë, si një zog i bardhë.
Era më jepë formë e jetë
Aq sa ndonjëherë thua se pemë jam
Me kaq shumë nënshtrime
E po kaq revolta
Ndoqa rrugën e panjohur të diellit
Duke pritur një zot te porta.
Asgjë nuk është e re
Vazhdoj të jem një përzierje tokë e uj
Re e mjegulla që të vesh sytë
Krahët e pa dobishëm në një qiell të vogël
Në epokën e shirave
Aty ku takohen toka e qielli
Trishtimi i udhëtimit më përmbyt.
Jeta ime një burg
i hapur e i gjerë
O zoti im, të isha,
Një valë e qetë
Që të ndalej deti brenda meje, vetë.
ΠΟΥΛΙ ΑΠΟ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ
Τίποτα δεν είναι καινούργιο.
Σύννεφο εγώ, κουβαλώντας βροχή και ομίχλη.
Τόσα χρόνια χωρίς γη.
Δεν γνωρίζω από πού ήρθα.
Πουλί, ταξιδεύω χρόνια χωρίς στεριά.
Ο άνεμος μου δίνει σχήμα και ζωή.
Κι άλλοτε, λες κι είμαι δέντρο,
με τόσες υποταγές κι άλλες τόσες εξεγέρσεις,
ακολουθούσα τον άγνωστο δρόμο του ήλιου,
προσδοκώντας έναν θεό.
Τίποτα δεν είναι καινούργιο.
Εξακολουθώ να είμαι χώμα και νερό.
Σύννεφο και ομίχλη.
Άχρηστα τα φτερά σε ουρανό μικρό.
Την εποχή της βροχής,
όπου συναντιούνται γη και ουρανός,
η θλίψη του ταξιδιού με πλημμυρίζει.
Ορθάνοικτη φυλακή η ζωή μου.
Να ’μουν, Θεέ μου,
ένα γαλήνιο κύμα
να κοπάσει μέσα μου η θάλασσα.
Ρούλα Τριανταφύλλου
Shqipëroi:Fatos Sinaj
