Poezi nga Majlinda Shaqiri     Forca e femrës   Ti më fole aq gjatë për mua, U njoftova me veten, Si nuk e kisha njohur më parë atë grua?! Lëkurën e fildishtë nën setër, Atë dritë fanari, E … Continue reading →

  Poems by Sadik Bejko     IT’S WINTER, MY GIRLFRIEND…   It’s winter, my girlfriend, it’s winter; winter upon hills, upon fields; winterizing all around. It’s the season, my girlfriend, the coldness season. Warmth, a bit of warmth, a … Continue reading →

  Poezi nga (Hamdi) Erjon Muça     Grua   Je bijë, je grua je nënë; je perëndi; merr diçka të papërfillëshme, të padukëshme dhe me ngrohtësinë e brendisë tënde universale i fal jetë, krijon njeri…   Jam prind, jam … Continue reading →

  Poezi nga Bilall M. Maliqi     PËRMALLIM   Klithmat dalin nga ajo brendi Palosen në lëpizë të dhembjes   Ofshamat përkunden në ajri Sikur varka në barkun e detit   Dhe s’di ku ngeli buzëqeshja Apo e vodhi … Continue reading →

  Poezi nga Adriatike Xh. Lami     Mos më ler vetëm në Maj   Mos më ler vetëm në Maj, i dashuri im; Se trembem nga vdekja dhe ikjet. Mos më ler vetëm në Maj, burri im; Se lumturohem … Continue reading →

  Poezi nga Ledia Dushi     Pranverë   N’burim e mbyta dorën … Ndjeva ballin e borës kur u rrëzue prej malit. I ftohti u vjell ndër rranjë; vjolat m’u rriten para syve, kur zogjtë i shtrënguen prej belit. … Continue reading →

  Poem by Alicja Kuberska     Blue Kiss   Let it play for us The evening song of love   Of all wild bellflowers!   Look! It’ s so beautiful here! Green grass merges into blue tones. The glade … Continue reading →

  Poem by Sunita Paul     Welcome May   May the sun give you all love and light May the moon pamper you by night May the rain wash all your sorrows May there be a better tomorrow May … Continue reading →

  Poem by Maria Miraglia     DAWN   Rapt by you Dawn by your uncertain colors shyly breaking the deep dark of the nights by the first bizarre twirls of the birds in the light air of the early … Continue reading →

  Leyla Işık     Ne düş ne gerçek sanrılarımız   Hala kasıklarında sancısıyla Bilmem hangi rahme sığınmış cenin, dünün çocuklarıyız Bir kordona bağlı ömrü düşerek tüketiyor zaman Ellerimiz kanlı, doğa katlinden gözlerimizde bakışlarımız cani. biçmeyin ömrü, kör makasa muhtaç … Continue reading →

  Poem by Luz María López     Unmasked   Orbit through the eyes of the dispossessed walking around in pandemic stream, defiant of death as an inscription upon birth!   Surreal episodes of countless masks made of debris, similar … Continue reading →