Mihail Jurjeviç Lermontov, u lind në Moskë më 15 tetor 1814, në një familje me prejardhje skoceze; të parët e tij kishin mbiemrin Laermonth; poet, dramaturg dhe piktor, figurë e shquar e romantizmit rus. Kryeveprat e tij “Një Hero i Kohës Sonë” dhe “Demoni” mbeten edhe sot e kësaj dite mjaft të dashura për dashamirësit e letërsisë. Figurë me rëndësi e romantizmit rus, një prej poetëve më të shquar të shek. XIX.

Qe ushtarak i karierës; në prill të vitit 1841, në Pjatigorsk (Kaukaz), ritakoi një mik të vjetër dhe të dashur ushtrie, Nikollaj Martinov, me të cilin për një fyerje të kotë u ndesh në duel; gjaknxehtë Lermontov, para një viti kishte bërë duel me të birin e ambasadorit francez, por të dy qëlluan në ajër; edhe këtë herë, fisniku Lermontov qëlloi në ajër, por ish miku i ngushtë e qëlloi për vdekje duke i marrë jetën në moshën 27 vjeçare poetit të madh rus. Ja një poezi nga shqipërimet që kam prej tij:

 

 

 

Hapmani qelinë e shkretë,

jepmëni ditën plot jetë,

sillmani vashën syzezë

dhe një kalë jelezi.

 

Ah, atë vashëzë perri,

sa ta puth me ëmbëlsi

pastaj që të dy mbi kalë

si stepat merr erë e marrë.

 

Por shumë e lartë dritarja,

të rëndë ka llozin kamarja,

atë syzezë e kam aq larg

n’atë kështjellë të begatë;

 

dhe kali nëpër fusha rend,

vetëm, pa shalë dhe pa frerë

galop e trokthi gjithë shend

dhe bishti valëvitet në erë.

 

Vetëm jam, s’gjej ngushëllim;

muret e xhveshur përqark;

një fener i mjerë aty lart

me dritë të mekur ndrin;

 

brenda birucës dëgjohen

hapa të rëndë që largohen

në heshtjen e natës në terr

shkon roja dhe zë nuk nxjerr.