Poem by Hannie Rouweler
Tree in Fall
The mulberry tree is bare. A single yellow leaf still hangs
on branches, the last one of the days. We bury
old feelings, belching, muffled thoughts
that find a life on earth
among rotting, fallen leaves on the ground.
Ahead tall trees that keep their foliage
while the sun still shines slightly on their glow. Blue sky
stands out sharply in a monotone color all around
noon, a whisper of soft words
like a belated farewell, winter is steadily approaching
and will cover a desolate trail and give rest
to restless souls, while it gets dark earlier.
Boom in de herfst
De moerbeiboom is kaal. Nog hangt een enkel geel blad
aan takken, de laatste van de dagen. We begraven
oude gevoelens, oprispingen, gedempte gedachten
die op de aarde een voortbestaan vinden
tussen rottend, gevallen blad op de grond.
Verderop hoge bomen die hun bladertooi bewaren
nu de zon nog lichtjes schijnt op hun gloed. Blauwe lucht
steekt scherp af in een monotone kleur rondom
het middaguur, een fluistering van zachte woorden
als een late afscheidsgroet, de winter nadert gestaag
en zal een verlaten spoor bedekken en rust schenken
aan rusteloze zielen, terwijl het eerder donker wordt.
ATUNIS GALAXY POETRY 