Poezi nga Biljana Z. Biljanovska
HAPAT E MI
Në mëngjes zgjohem herët
Më duhet të shkoj
Hapat numëroj
Njëri pas tjetrit
Më duhen më shumë se dyqind
Për të mbërritur
ku duhet.
Çdo hap më zgjon
Një dëshirë për të nxituar
Gjithnjë e më shumë
Për të mbërritur ku duhet
Sa më shpejt të jetë e mundur.
Hapat e mi nuk bëjnë zhurmë
Janë të qetë
Si të një maceje
Që do të mbërthejë
Prenë e vet.
E, më në fund, ja tek jam
Pa u lodhur shumë
Mbërrita ku duhet,
Por pa zënë prenë
Ajo nuk është
Ajo s’ka qenë kurrë
Ishte vetëm
Një nga mënyrat
Për t’u përsiatur duke ecur unë.
MES PAS
Je me lève le matin tôt
il faut que je parte
je conte mes pas
l’un après l’ autre
il me faut plus que
deux cents pour rejoindre
le but.
Chaque pas me réveille
un désir de me presser
de plus et de plus
pour venire au bout
le plutôt possible.
Mes pas ne retentissent pas
Ils sont molles
comme d’un chat
qui veut gagner
une proie.
Et finalement me voilà
sans trop de fatigue
j’ai conquis le but,
mais pas du tout la proie
elle n’existe pas,
elle n’as jamais existé
c’était seulement
une des méthodes
de réfléchir en marchant.
Përktheu nga frëngjishtja Viktor Bakillari
ATUNIS GALAXY POETRY 