Poem by Eliza Segiet
One life
A human is unusual?
– The creator of hatred and love,
wars and peace,
acceptance of difference and its intolerance.
Is a skin color, faith
a reason,
for aggression to take away the future,
crash the dreams?
Which creator command
destruction instead of creation?
Who forbids to think,
to distinguish good from much worse,
whose name is the evil.
Even if the seeming tradition
commands something else,
it is worth to open the heart
to love and understanding.
It is unknown
for how long is the life given,
but it is certain, it
should be lived,
and not interrupted
– at a bad time,
– at a bad place,
– at bad emotions.
That has to be understood
to not with ricochet consume the self.
Jedno życie
Człowiek jest niezwykły?
– To twórca nienawiści i miłości,
wojen i pokoju,
akceptacji inności i jej nietolerancji.
Czy kolor skóry, wiara
to powód,
by agresja zabierała przyszłość,
burzyła marzenia?
Czyj stwórca nakazuje
niszczenie zamiast tworzenia?
Kto zabronił myśleć,
odróżniać dobro od zła?
Nawet jeżeli wpojona tradycja
nakazuje coś innego,
warto otworzyć serce
na miłość i zrozumienie.
Nie wiadomo
na jak długo dane jest życie,
ale pewne jest, że
powinno być przeżyte,
a nie przerwane
– w złym czasie
– w złym miejscu
– w złych emocjach.
Trzeba to zrozumieć,
by rykoszetem nie strawić siebie.
Translated by Ula de B.
ATUNIS GALAXY POETRY 