Poezi nga Mimoza Rexhvelaj
Epitaf për poezinë që krijoj
Në paretet e buzëve të poetit
Je mjaltë mështekne poezi,
Altari je, ku shpirtërat e pagjumë,
Flijohen e zgjohen, në pafundësi.
Etjen ma ndez me eshkë Jezerce
Mbi ballë një fanar ma saldon,
Me perçina ndjenjash të holla
Me një ngutje që shpesh më huton!
Flladi që frymon në vërri e në bjeshkë
Për mua je, e sall për këtë risi
Në yzengjitë e tua dua të var hovin
E qumështit tënd, të bekuar poezi.
MOS MË THONI…
Kot mburret qielli me yjet
E mbjellë kinsë në arën e vet,
Yjet janë të miat e pikë
Të miat tash dymijë vjet.
Në hënë nuk shkohet në këmbë
As me karro të blinduar nuk shkohet,
Mos më thoni se karakteri im
Në rrethana të tjera tjetërsohet!
ATUNIS GALAXY POETRY 