Poem by Shoshana Vegh

Eve

Now she lies like a flower
in the sea of tears.
The pink leaves suck
from the soul.

She waits for him,
and in the meantime,
the wind sculpts the path
that will go to the palace
to her wedding bed.

And he continues
to roam the land of the knights.
His sword does not touch the land.
He will come.
After all, from him
she was taken to be

חַוָּה

עַכְשָׁו הִיא שׁוֹכֶבֶת כְּמוֹ פֶּרַח
בְּיָם הַדְּמָעוֹת
הֶעָלִים הַוְּרֻדִּים
יוֹנְקִים מֵהַנְּשָׁמָה

הִיא מְחַכָּה לוֹ
וּבֵינְתַיִם הָרוּחַ מִפַּסֶּלֶת
אֶת הַשְּׁבִיל שֶׁתֵּלֵךְ אֶל הָאַרְמוֹן
אֶל מִטַּת כְּלוּלוֹתֶיהָ

וְהוּא מַמְשִׁיךְ לִנְדֹּד
בְּאֶרֶץ הָאַבִּירִים
חַרְבּוֹ אֵינָהּ נוֹגַעַת בַּקַּרְקַע
הוּא יָבוֹא
הִיא יוֹדַעַת
הֲרֵי מִמֶּנּוּ נִלְקְחָה
לִהְיוֹת

שושנה ויג

HAVVA

Gözyaşları denizinde
Bir çiçek gibi uzanıyor şimdi Havva
Pembe yaprakları
Ruhunu damıtırken

Adem’i bekliyor
Rüzgar kaderin ağlarını örerken
Ve biliyor bu yol
Ebedi kavuşmaya çıkıyor

Oysa Adem tüm bunlardan bihaber
Uzaklarda bir yerlerde
Çalıyor zamandan
Gelecek elbet O, biliyor
Zira Havva değil miydi ondan yaratılan…

Translated into Turkish language by Aslıhan Çiftgül