Charles Baudelaire (1821-1867)
DEHUNI-JU !
Duhet të jesh i dehur gjithmonë; kjo është çështja e vetme. Në mënyrë që të mos ndiesh barrën e tmerrshme të kohës që thyen shpatullat tuaja dhe ju tërheq poshtë drejt tokës, ju duhet të jeni vazhdimisht i dehur.
Por me çfarë? Verë, poezi, apo virtyt sipas dëshirës, por dehuni-ju !
Dhe nëse ndonjëherë, jeni në shkallët e një vile, mbi barin e njomë të një gremine, juve zgjoheni, dehja është zvogëluar tashmë ose ka ikur, pyesni erën, valën, yllin, zogun, orën; për çdo gjë që ikën, për çdo gjë që rënkon, për çdo gjë që rrotullohet, për çdo gjë që këndon, për çdo gjë që flet, pyesni se sa është ora. Dhe era, vala, ylli, zogu, ora, do t’ju përgjigjet, është koha për t’u dehur; për të mos qenë skllevër të martirizuar të kohës, dehuni-ju, dehuni pa pushim me verë, poezi, virtyt, sipas dëshirës suaj.
ENIVREZ-VOUS
Il faut être toujours ivre, tout est là ; c’est l’unique question. Pour ne pas sentir l’horrible fardeau du temps qui brise vos épaules et vous penche vers la terre, il faut vous enivrer sans trêve.
Mais de quoi? De vin, de poésie, ou de vertu à votre guise, mais enivrez-vous!
Et si quelquefois, sur les marches d’un palais, sur l’herbe verte d’un fossé, vous vous réveillez, l’ivresse déjà diminuée ou disparue, demandez au vent, à la vague, à l’étoile, à l’oiseau, à l’horloge; à tout ce qui fuit, à tout ce qui gémit, à tout ce qui roule, à tout ce qui chante, à tout ce qui parle, demandez quelle heure il est. Et le vent, la vague, l’étoile, l’oiseau, l’horloge, vous répondront, il est l’heure de s’enivrer ; pour ne pas être les esclaves martyrisés du temps, enivrez-vous, enivrez-vous sans cesse de vin, de poésie, de vertu, à votre guise.
(In Les petits poèmes en prose)1864
Përktheu në shqip Mirela Leka Xhava
ATUNIS GALAXY POETRY 