Eva Lianou Petropoulou
Мы плачем, рождаясь
Мы плачем, рождаясь, нас пугает сиянье света…
Уходим в слезах, любя этот свет, давно разгадав его –
познав его зов, влюбились в любовь…
Мы приходим одни…
Мы уходим одни…
Прекрасно прощать, открывать b y крылья талантов и доброты,
и стремиться быть в лучах лучшего – быть людьми!
***
Ερχόμαστε με κλάματα, γιατί φοβήθηκαμε το φως….
Φευγουμε με δάκρυα, γιατί αυτό το φως το αγαπήσαμε βαθιά, το αναλύσαμε, το μάθαμε, το ερωτευτήκαμε…
Ερχόμαστε μόνοι μας..
Φεύγουμε μόνοι μας..
Ενδιάμεσα έχουμε ευκαιρίες να συγχωρεσουμε, να ανακαλύψουμε τα ταλέντα μας, να μείνουμε ευγενικοί, και να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
©®Εύα Πετροπουλου Λιανού
Перевод-Татьяна Теребинова, Россия
ATUNIS GALAXY POETRY 