Jeta !

Nga Vjollca Koni

 
Jeta është si një gur që kur e gëdhend për të bërë diçka të bukur , çdo daltë e hedhur gabim merr formë të keqe , pamje të shëmtuar, duke të mbytur trishtimi , lëndimi dhimbja.Sa shumë mendojmë , flasim , shpenzojmë, e a shijojmë??? Të gjithë jemi të ndergjegjshëm se nuk i përkasim pafundësisht.Nxitojmë shpesh në kohën pa kthim duke kërkuar më të bukurën më të mirën duke ëndërruar e ajo vazhdon rrjedhën e saj ku një pjese i rezervon të qeshin pak , një pjese të qajnë ose mos njohin as qeshjen as qarjen , duke kapur majat më të larta apo fundin .Jemi krijesa me mish e gjak , ku zemrën shpesh herë e zhgënjejmë, duke mbajtur shpirtin gjallë me hallet e problemet që shpesh herë nuk kemi ku ti qajmë.Bëjmë gabime e prap vazhdojmë , biem e ngrihemi e para shkojmë e kur gëlltitim helm mundohemi të jetojmë.E midis këtyre brengve e derteve e dashurojmë.Në kopshtin e bukur të imagjinatës romancën , ndërtojmë e në ëndrrat pamundësinë e kërkojmë.Duke u shprehur që fatlum kush e preku parajsën në zhgjëndërr , se shumica e prekin veçse në ëndërr. I them jetës të kam ardhur e më mbaj në krahët e tua se hallet e dertet nuk mi heq dot mua , po vazhdo ashtu si ti rrjedh se unë jam pjesë e jotja, kohën e merr si do ti mbi ne nuk ke shumë fuqi të vendosësh për çdo gjë është vdekja që ty të merr.E pra do vazhdoj të qesh sado pak , të qaj do e përballoj por gjëja që do bëj më shumë do shpërndaj mirësi do të dua me zemër e me sinqeritet Njerëzit e shtirur të vazhdojnë nuk bëhen dotë ndryshe Këtej qeshin sikur të dhurujnë lumturi nga ana tjetër tërhiqen zvarrë si gjarpëri që ndërron lëkurat por ngelet po ai zvarranik që përmban veç HELM !