Shtëpia Botuese ” TOENA” boton librin e ri të titulluar “Lulja e Diellit” me autor Simon Vizental – figurë emblematike hebreo-amerikane, që ka kontribuuar si askush tjetër për ndjekjen, gjetjen dhe dorëzimin përpara drejtësisë së kriminelëve nazistë të … Continue reading
Cikël Poetik nga Vëllimi me poezi ”MISTER NDJENJASH” i autores Jokida Mati Jokida Mati Lermëni të lirë në mendimet e mia! Lermëni të prek ëndërrat, të endem e lirë, Krahët mos m’i këputni … Continue reading
Poezi nga Enertin Dheskali Pikëz gjaku në univers Lëndinat e pritjeve i mbollën yjet Si kurora ëndrrash në vazo galaktikash, Muza e jetës, e dehur ëmbëlsisht nga pritjet, Ëndërronte në fluturim përmbi re planetësh. … Continue reading
Ekzistoj! Nisa të kuptoj në prezencën time Diçka të bukur që se kisha më parë Pasi jo vetëm në nën lëkurën time U ndjeka se në të vërtet jetoj një mall Nisa të kuptoj se si … Continue reading
Poezi nga Diamanta ZALTA
SHPIRTI
Herë – herë ,
Më duket se jam e tejdukshme ,
E ma shohin të gjithë shpirtin .
Pikat e shiut kur bien mbi të ,
Mi shohin zogjtë ,
bletët edhe lulet .
Jam e gatshme gjithmonë të pranoj aty ,
Një shpirt tjetër të vrarë ,
si timin ,
të struket .
Në se do të ndodhë , të pluhuroset një ditë ,
( Mos e thënçin Perënditë !)
E di ! . . . do të ma lajnë Qiejt .
Kam një shpirt , krejtësisht të lakuriqtë ,
Shume shpesh mërdhij . . .
Të vetmit që ma ngrohën në këtë jetë ,
Dashuria prindërore, librat ,
Dhe fëmijtë .
MEDITIM NË BREGDET
O perëndim i bukur, ngjyrë alle ,
. . . ulu këtu në stolin tim ,
me detin përballë .
Vetëdije e tulatur heshtjes ,
që në dinastinë e brymës ,
Shkit buzës ,
si një stërkalë e bardhë .
Arratisu pulëbardhë . . .
në një tjetër det , e duarplot kthehu
në këmbët e mija prapë jepu ,
Pa kundërshtuar . . . pastaj shpërblehu !
Dhe ti dallgë e huaj naziare
Që nën rërën imcake mbërrite ,
Çkërkon nga unë moj lozanjare dhe dinake ,
që erdhe guxove e më preke ,
me një të puthur, këmbët
e zbathura mi lage .
Ç’kërkon nga unë , përderisa hesht ?
Unë kam nevojë të flas ,
Me Ty , me ajrin ,
dhe këtë kope përrallore resh .
Ndihmomë edhe ti , o fllad lajkatar
zemërzjarr e psherëtimë-thellë ,
T’ja përkëdhel pëndët një zogu ,
me zemër të pa strehë .
Ndihmomë , t’ja rrëmbej hapësirës ,
një fjalë të pathënë trumcaku , .
Atij që dikur në pëllëmbën e tij ,
Dorën e dallëndyshes ngrohu .
Kohë e rrënjës . . . . . po qan .
Për degët që ju thyen ,
Kur yjet ranë . . .
Si kështu ? Udha u bë çark !
Dhe bebja . . . ah bebja , sa shpejt u plak . . .
SI NJË MIT
Ja marr përmasat qiellit ,
Për të dashuruar fjalën ,
mbi ndjesitë .
Por më shumë se gjithçka ,
Reagimin ,
Që lexoj tek sytë .
Kur ata flasin ,
Dëshmojnë dhuntitë . . .
E dua këngën në to ,
Siluetën time aty brënda që hepohet ,
Tek vjen më pas , e zhduket e trëmbur ,
Arratiset në të gjitha drejtimet . . .
Një kujtim ,
Sa I ëmbël aq tronditës ,
Fshihet thellë në një përsëritje . . .
Se di si akoma ,
zemra mundet ,
e dashuron një hije !
Jetë e përçudur , magjistare .
Sa huton , na helmon . . .
diku na përqesh . . . diku na bashkon .
Dashuron prapë çasti . . .
me kohën që rrebelohet .
Ngutet të jepet . . . shpirti ,
e në spektër dëshirash të marra
shpërbëhet .
Në gropat e Qiellit tim ngjyre roz ,
fundosem . . .
rrëzohem , e sërisht ngrihem . . .
Tek zemra mbahem .
Me Ty , pa Ty . . . si ndodh ?
Vetëm të lumturohem !!!
SILUETË
Siluetën time ,
Ja fala një ditë dallgës ,
Mendimin çapkën ,
Një ylli .
Qershi e ëmbel e buzës
më rrëshqiti ,
Në bar ,
Si pëshpërimë prilli .
Mbeta ditëve të mija shtatzana ,
Të cilat lindin vetëm
pranë teje .
. . . e që vetëm aty ,
munden të shkarkojnë ,
Peshën e mallit të bukur ,
Si bebe .
Poezi nga ILIAZ BOBAJ
KARLOVI VARI *
Bukuria e qytetit,
ka pesë yje në ballë,
aq sa ka edhe hoteli ‘’Pupp’’.
S’ka asnjë shenjë prej udhëheqësve të kuq,
që vinin këtu si korbat,
për mbledhje të zeza, pushime në llixha.
Sa shkelnin ata,
fytyrën rrudhte dita,
re të rënda uleshin mbi qytet.
Ai nuk i pranoi kurrë në shpirtin e vet,
i la të vareshin në fotografi nëpër mure,
si një reklamë,
të cilën nesër e zëvëndëson një tjetër.
Karlovi Vari është si një zonjë e vjetër,
që di ta ndjekë si askush kohën.
Ai e mohon kohën,
për të ecur me kohën
dhe e jeton atë si bukuri.
Ata që e shkelën,
i ka shkruar në librin e harresës së tij.
Në ‘’Parkun e të Dashuruarve’’,
ka mbajtur Gëten duke bërë dashuri,
me vendasen e bukur 18- vjeçare,
kujtimin e Moxartit në një piano prej arre,
ca vargje të ngrohtë si puthje mbi buzë,
që shkroi aty Pushkini,
Dostojevskin, Dvorakun, Shopenin, Paganinin
dhe bustin e Bethovenit,
me violinë të mbështetur mbi zemër,
prej nga buron muzikë e përjetshme,
me nota të arta.
Karlovi Vari të tregon,
si mund të jetë parajsa.
* Qytet në Çeki
ATUNIS GALAXY POETRY 