SI I NDIHMON SHKRIMTARI VULLNET MATO KRIJUESIT NËPËR BOTË.

Nga : Vjollca Tiku Pasku

Në shumë shpirtra flenë talente. Ato herë zgjohen dhe herë flenë përjetësisht… Zbulimi i tyre nga vet i talentuari, është fat i madh. Por kur zbulohen nga profesionistët dashamirës, është një mrekulli. Që në rini kisha pasion leximin dhe një fije ndjenje më shtynte të shkruaja. Sepse leximet janë flakë të zjarrta, që herë pas here të ngrohin dëshirën për të shkruar. Në gjimnaz kam shkruar poezi dhe më pas tregime. Por ato mbetën brenda bllokut të shënimeve, pa pasur guximin të shfaqem se shkruaj dhe unë…Të gjitha mendimet, frymëzimet dhe ndjenjat e atëhershme u kyçën jo vetëm brenda atij blloku, por edhe brenda pasonit tim të ndrydhur. Kur hapa për herë të parë faqen fb, në internet, fillova të publikoj poezi nëpër grupe. Ky profesor i panjohur për mua, i reklamoi disa prej tyre te blogspoti “Brilant- poezia”…Kjo ishte njohja e parë me shkrimtarin Vullnet Mato, megjithëse kohë më parë kisha lexuar një nga librat e tij me poezi… Ai më inkurajoi, duke më bërë të lë mënjanë ndrojtjen, duke më ndezur një dritë të fortë inkurajimi për talentin tim e më dha një shtyse të papritur në rrugën e artit. Kështu publikimi i poezive në një grupim të fb. u bë për mua si një shtëpi letrare, ku mblidhen të gjithë shpirtrat krijues. Më pas, me sugjerimin e profesorit, me korrektimin e çdo poezie e me redaktimin e tij, botova përmbledhjen e parë poetike, duke vazhduar të shkruaj njëherësh në poezi dhe prozë.

Vullnet Mato

Por kritikat dhe sugjerimet për leximin e teorisë së letërsisë, njohjen dhe studimin e saj, asnjëherë nuk më munguan nga ky mësues letërsie pasionant, tek i cili pashë dashamirësinë e sinqertë të nxitjes për të dalë me botim libri. Shprehja e frymëzimit në vargjet e një libri, ishte çlirimi i asaj ndjeshmërie që më perceptonte shpirti… Ndoshta krijuesit e përjetojnë në mënyra të ndryshme botimin e librit, por unë gjeta tashmë në poezi atë që të mungonte, atë që më kërkonte shpirti e që ëndërroja prej kohësh dhe për një moment ndjeva gjithë botën e madhe në dorë time, madje një botë me plot ngjyra të larmishme.

Donika Hamitaj, është një parukjere, shoqja ime prej shumë vitesh në Fier. Sa herë shkoja në floktoren e saj, bisedat tona silleshin rreth poezisë, saqë ndonjëherë, bisedonim edhe me rima. Ajo është një shpirt i mbushur me talent, që kishte nevojë vetëm për t’u drejtuar nga një mësues. Krijimi i poezive të saj u bë si një vibracion magjik, gjatë të cilit ajo shkruante dhe profesori e ndiqte, duke mbajtur ritmikën e rregullt. Prezantimi i librit të parë të Donikës, pati një sukses të madh në saje të redaktimit të profesor Vullnetit. Po ashtu veproi edhe me të i dytin dhe tani ajo përgatitet për librin e tretë. Me udhëheqjen e profesorit tonë të përbashkët, Donika arriti që librat e saj të kërkohen nga lexuesit në librari dhe internet.

Po kështu ndodhi edhe me poetin Petrit Shehu, bashkëqytetar me ne, krijues që në rini dhe fitues i çmimit te dytë në festivalin e pionierëve, por pa botuar asgjë në letër. Gjatë bashkëpunimit të tij me profesor Vullnetin, që ia rekomanduam ne, shumë poezi të tij të mbyllura brenda sirtarëve të kohës, morën frymëmarrje dhe gjetën dritën e botimit, në një përmbledhje voluminoze me dyqind lirika.

Pasi u interesuam për punën e këtij profesor letërsie të papërtuar, morëm vesh, se ai përgatiste poetë e shkrimtarë të rinj, jo vetëm brenda vendit por ishte i lidhur edhe me shumë krijues anembanë botës. Ky profesor letërsie, në kushtet e reja te internetit, brenda pak sekondave mund të gjendet pranë çdo krijuesi, dhe është bërë si një antenë e fuqishme, ku përplasen të gjitha valët e talenteve letrare nga Shqipëria e mbarë bota. Një bashkëpunim i frytshëm i tij, ishte edhe me krijuesen emigrante, të njohur prej nesh, Mimoza Leskaj në Itali. Zëri i saj krijonte tone të gëzueshme në internet, duke prekur të gjitha stinët brenda vargjeve dhe dirigjenti mësues, ishte gjithmonë në kërkim të cilësisë artistike për librin e parë të saj, që i dha spunto për të përgatitur të dytin. Më një atmosferë kujtimesh të hershme, erdhi tek profesori edhe krijuesja emigrante Lumturi Kodra nga Italia, e cila hapësirat e kujtimeve të saj i vargëzonte në mënyrë të thjeshtë, por origjinale, duke i bërë të ndjehen, sikur gjithçka kishin ndodhur sot. Mësuesi, përherë i kujdesur për cilësinë dhe ruajtjen e origjinalitetit të çdo krijuesi në poezi, kishte punuar disa kohë më parë edhe me krijuesen Lediana Kapaj në Francë, e me Raimonda Moisiun në Amerikë, e cila njihet tani si një nga poeteshat dhe prozatoret më në zë të kohës. Kësisoj punoi nëpërmjet internetit me Mentor Thaqin në Gjermani, për një libër poetik me teme kryesore Kosovën, me Shqiponja Axhamin në Kukës, për një roman fantastik dhe një libër për fëmijë, ku ajo derdh gjithë frymëzimin dhe fantazinë e saj prej nëne. I mirënjohuri nga emisionet në tvsh, Fuat Memeli erdhi që nga Amerika për të redaktuar te profesori një libër poetik më mbresa të vendlindjes së tij, Devollit. Miradije Gashi, mësuese në Gjermani u lidh me të online për të përjetësuar motrën e saj, duke ia skalitur në poezi zemrën e heshtur para kohe… Luljeta Gjosha Pashollari në Tiranë, kishte si aureolë të poezive të saj, yllin e dikurshëm të dashurisë së zemrës, bashkëshortin e shuar në qiell, duke bërë të ndjehet në vargje muzika e kujtimeve, me tingujt më të bukur të dashurisë, të luajtura në lirën e trishtuar të vetmisë. Zabit Sulo, emigrant në Greqi, dërgoi te profesori Mato dy libra njërin pas tjetrit, ku mbështjell të gjithë mallin për Myzeqenë e tij te paharruar. Lola Shehi, mikja ime e dashur, filloi bashkëpunimin për librin e saj të parë, pasi kishte mbledhur prej vitesh, si flutura vesën mbi lule dashurie, nëpër livadhet e jetës plot aroma të këndshme.

Zyba Hysa nga Vlora, në një libër me poezi dhe një tjetër me tregime, paraqiti udhëtimin shpirtëror të saj nëpër vendlindjen e bukur të Librazhdit. Xhaferr Sula, me origjinë nga Veriu, erdhi nga Larisa e Greqisë, ku punonte në vreshta, për dy libra, me murmuritjen e burimeve, jehonat e maleve, kthjelltësinë e ajrit të pastër dhe këngët e zogjve verior. Libra të cilët, pasi afendikoi grek ia pa në dorë, u habit që ishte poet dhe e beri brigadier në vreshtarinë e tij. Mimoza Vasku në Tiranë, la në dorën e tij dorëshkrimet, për një libër me poezi dhe një roman ku përshkruan jetën e një supermodelje që arrin me sfilatat e modës deri në Amerikë. Prindërit e nxënëses emigrante, Aleksandra Adami, në Greqi kërkuan ndihmën e profesorit, për t’i përmbledhur në një libër poezitë e saj me temën e dashurisë për Shqipërinë. Xhelal Luca nga Dibra, erdhi me një libër, në faqet e të cilit, valon patriotizmi i shquar dibran… Me një bashkëpunim të frytshëm botoi romanin e saj të parë edhe mësuesja Lela Kokona Dardha, Thoma Kardhashi me dy libra historik për Aleksandrin e Madh të Maqedonisë. Po kështu Arjana Dashi, një libër në poezi, ku trajtohet marrëdhëniet familjare me ndonjë grindje, zemërim e dëshpërim që sjellin stuhinë, e më pas kthehet në kohë me diell. Pa e zgjatur më tej me hollësitë për shumë krijues të tjerë të talentuar, si Kujtim Stojku, Idriz Zaka, etj. Ndonëse këta janë shumë pak emra në galerinë e krijuesve që edukon artistikisht profesor Vullneti. Ky profesor në dy jetët e tij, do ta quaja, punoi së pari me talentet, duke përgatitur breza të tërë nxënësish, së dyti, kur doli në pension, vazhdoi krijimtarinë tij letrare si poet e prozator dhe njëherazi, si redaktor për talentet në linjat e internetit…

Profesor Vullneti shquhet edhe për hartimin e kopertinave, që kanë tërhequr vëmendjen jo vetëm të krijuesve, por edhe të botuesve e të librarive, pasi ai shkollën e mesme e ka kryer për pikturë. Dhe dihet, kur mblidhen një sërë dhuntish te një person, puna e tij në fushën letrare, është një mrekulli, që ka në thelb dashurinë për atin dhe kënaqësinë e autorëve të rinj e të vjetër. Kështu shtëpia letrare e kombit shqiptar, vijon të jetë e hapur, për të gjithë ata krijues që ndikojnë sadopak në jetën e shoqërisë sonë, që kërkon një të ardhme me formim më të mirë. Të gjithë këta krijues kanë vënë një gur në ndërtimin e kësaj shtëpie, duke pasur njëkohësisht edhe kolonat e saj. Ku profesori, poeti, shkrimtari dhe redaktori dhe Vullnet Mato, është bërë një nga kolonat e kësaj shtëpie. Unë nga ana ime, i dëshiroj atij jetëgjatësi të shëndetshme, krijimtari të artë dhe suksese të vazhdueshme në zbulimin dhe bashkëpunimin me krijuesit e rinj.