Poezi nga Irena Gjançi

 

 

 

SHPËRFYTYRIMI NJERËZOR

 

Me njerëz jemi të rrethuar orë e çast… ( gjak nga i njëjti gjak )

dhe për çudi, …. njerëz nuk shikojmë azgjëkundi…!

Thua njeriu të ketë humbur busullën e vet ?!!!

Është xhveshur i tëri nga njeriu ?!

Një gabim diku do jetë bërë… ( në ADN )… ( a ? )

Gjaku njerëzor është bërë më i ftohtë se i gjalprit…

Njeriu i lindur njeri,….. është shndëruar në djall ……

Shpirti njerëzor ka kohë që ka marë uratën… ( ka vdekur )…

S`di !!!…. Koha mashtrovi njeriun ?! … Apo njeriu vetveten ?!

S`di ku po shkojmë si njerëz ?!

..Urejmë dhe gjakun e trupit..,

mallkojmë dhe gjirin e nënës …

Më trembën kjo jetë e xhveshur, …

njerzit e kthyer në djaj…

urejtja e ngulur mes zemrës, …

gjuha, që humbi ëmbëlsinë e saj …

S`di ! Ku po shkojmë si njerëz …?

Sa i xhveshur është shpirti !

Sa e xhveshur është jeta !

Sa i xhveshur është , vetë, njeriu !

 

I zhveshur deri aty sa u zhgënjeva …

 

 

 

 

PËR MUA DOLI , PRAPË , LIGJI…?!

 

Ah i mjeri unë !

Për mua doli prapë ligji !

Ma previ gjuhën gjer në grykë,

tani më kërkon edhe shpirtin………..

Ç`të kam bërë , i marri ligj …?!

Vërtitesh , vetëm, rreth zverkut tim…!

Mos jam fajtor që jam i varfër?!

Gjith` jetën s`më pe si njeri !

Ligje, ligje, vetëm ligje…

të gjitha mbi trupin tim u shkruan !

-Mallkuar qofsh moj perëndi,

që me dhe këtë fat mua !

Si nuk pate pak mëshirë ?

Edhe ti s`mendon për mua !?

Një je bërë dhe ti me ligjin…

mbi fatit tim shtrëngoni duart….

 

Pa më thoni ju të ligjit !

– Kush ka lindur dhe s`ka vdekur ?

Dhe ju, si unë , një ditë do shkoni…

të helmuar , të pangopur e të heshtur…

Kjo jetë s` ju ngopi dot as juve….. ( ç`them dhe unë…? )

-Syri , vetëm, me dhe ngopet …

Shpirti juaj , me timin do kenë të njëjtin fat …

Ligji i xhunglës, këtu harrohet….

 

Vetëm këtu ekziston – NJË LIGJ PËR TË GJITHË –

 

 

 

 

NË HIRIN E CIGARES JAM UNË….

 

Të gjeta edhe sonte…..të gjeta nëpër natë….

…ashtu,…me sy gjysmë të mbyllur, … siç isha…,

në kafenenë e vjetër pinje prapë …

Mes tymit të cigares t`i pashë sytë e përskuqura…..

kokën e varur përmbi gjoks….

cigaren që të dridhej tek buza….

lotin që se fshije dot…

E di ! Në hirin e cigares jam unë….

në gotën e verës , ti , puth buzët e mia …

i dehur emrin tim mban në gojë…

unë jam , tek ty, plaga dhe dhimbja….

 

 

 

 

NË MË DO… ?

 

Në më do,… bëhu jeta ime !

Ëndrra dhe zjarri i shpirtit tim !

Bëhu etje përmbi buzë,

diell dhe dritë mes syrit tim

Hapi krahët të mbështetem,

të dëgjoj rahjet e zemrës

të ndjej frymën të më prekë,

të më dehë aroma tënde !

Bëhu djep i dashurisë,

të mbështet trupin e xhveshur,

mos kem turp nga vetja ime,

kur të digjem mes epshit…!