
Poemas de Maria Cerminara NO TE RINDAS HAY UN NUEVO AMANECER Sé que estás triste Tu corazón está herido Muchas penas has vivido Tu vida quedó en el olvido. Un nuevo amanecer comienza vuelve a sonreír Te lo pido. … Continue reading
Poemas de Maria Cerminara NO TE RINDAS HAY UN NUEVO AMANECER Sé que estás triste Tu corazón está herido Muchas penas has vivido Tu vida quedó en el olvido. Un nuevo amanecer comienza vuelve a sonreír Te lo pido. … Continue reading
Parathënia e vëllimit poetik ” Më pritni te baladat e gurit” të autorit Adem Zaplluzha Nga: Ligor Shyti Në vend të parathënies Ja ku na vjen përsëri nga oaza e tij e pakufishme, kalorësi Adem Zaplluzha, me një … Continue reading
Interview : Tatjana Debeljački vs. Tanni Bose ( India ), December 2016 Tatjana Debeljački http://www.diogenpro.com/interview-tanni-bose.html Can you tell us something about your home town and growing up? I was born and brought up in the Steel City of … Continue reading
“LISI I VETËM NË FUSHË” NË MEMORJEN TIME Nga: Arqile Gjata Më shumë se një analizë, ky shkrim është një përballje mes asaj qe është evidente dhe asaj qe autori kërkon te shprehe, nëpërmjet sentimentalizmit te tij poetik dhe … Continue reading
Poems by Opal Ingram Capture In A View A time felt In silence . a surface of hearts touch. capture in a view. He held fast to his dream . He spoke for all In the movement Call freedom … Continue reading
Nën krahët e mjegullës Poezi nga Hamdi Meça POSTKOMUNIZMI Të dukshmen e dëborës, e prek, e puth, e shtërngoj fort me krahë, por ç’po dalloj tek ti? Ç’po provoj? Thonj të mistershëm, fijet e … Continue reading
Tregim nga Bardha Alimeta Shkëputur nga libri me tregime ” Fluturzat e kuqe” AJO Ajo nuk mundi të flinte atë natë. Ishte mbytyr në djersë nga ëndrra e tmerrshme që kishte parë. ”Zot, mos qoftë e vërtetë”. Nndoshta ngaqë … Continue reading
Poemas de Jose Nieto Ven Ven arrullemos la vida despojemos la piel del ayer conversando desnudo amanecer a luz de la mirada tocando los sueños que visten la pasión bellamente amada, así vives en mi fuerte y profundo… real … Continue reading
Poems by Lily Swarn HAIL APHRODITE Hail Aphrodite Alluring Venus of April Bunches of cherry blossoms Secretly shielding sensational sensuality Hypnotism oozing from your Voluptuous curves Married off to Hephaestus Myrtle ,doves , horses and swans … Continue reading
“ N E O S A M A R I T A N Ë T “ ( 1 ) Tregim nga Sotir ATHANASI Qe e djelë në mëngjes. Deri pas mesnate, ndoqa në televizor një diskutim për … Continue reading
Poem by Roula Pollard I BELIEVE IN OVERNIGHT, INSTANT MIRACLES Angel can you, you can change the negative density of the world into light can re-paint, replace, demolish the black chimneys of fear shaking the world house with nightmares … Continue reading
Maria Miraglia Tənəzzül Həyatdan yorulmusansa, Bu dünyada tənhasansa, Hələ tərk edilmisənsə, Taleyinə qarşı dayan. Düşünürsən İradən yetməyəcək, Əbəs. Mənim dostum, Tənəzzülü Kənardan seyr etməyi kəs, Onda cəsarət taparsan öz içində. Sən yoluna davam elə Yenə tanış küçələrlə … Continue reading
Toka e nderit të mjaftueshëm Cikël poetik nga Syrja Kurti Vetëm një Një druvar që nuk lodhet kurrë si në nje profeci të kobshme pret çdo ditë me sopatë pemët brenda shpirtit tim … Continue reading
Cikël poetik nga Marjeta Shatro Muzë Shikoj muzgjet e thyera, si rrëzohen heshtasi, vegimit tim nën pëshpërimë, si ikën më pas horizontit thyer dhe humbet tutje me erën e pyllit. Mendimet e mia, po ashtu një rebus përplasur enigmash … Continue reading
Poezi e shkëputur nga vëllimi poetik ” Vagëllimthi” i autorit Dashamir Malo SHTEGTIMI I FUNDIT I PESHKATARIT PLAK Kishte afro një vit, që anija e peshkimit, “Pulëbardha e Kaltërsive”, dergjej e ankoruar në Liman. Qëndronte e heshtur, … Continue reading
Midis poetikës antike dhe asaj postmoderne të Zamira Agalliut Nga : Agron Shele Se gjer ku shkojnë kufijtë e njohjes me poezinë, percepetimit të saj gjer në të fundit ind dhe infiltrimit me vetë ndjesitë më të thella shpirtërore, … Continue reading
Dimineți matinale în umbra pașilor tăi Mereu îmi este dor de umbra pașilor tăi, Înodați printre paginile inimii îngălbenite, Rămase deschise între semnele adunate, Prin iernile grele, se dezlănțuie al sufletului văpăi. E multă iubire și multă durere, … Continue reading
Poezi nga Cesare PAVESE DO VIJË VDEKJA E DO KETË SYTË E TU Do vijë vdekja e do ketë sytë e tu – kjo vdekje që na rri pranë, bashkudhëtarja jonë nga mëngjezi në mbrëmbje e pagjumë, shurdhe,si një … Continue reading
Poesie di Pasquina Filomena GOCCE DI RUGIADA Solo pochi istanti, due gocce di rugiada si sono amate tanto. Sinfonia per quel cielo che sorrideva tra la magia del piacere. Bagnati di sudore… sono scivolate silenziosamente dalle … Continue reading
Poems by Saraswati Poswal MOON LIGHT ROMANCE Its a beautiful moon night Calling me and you to make romantic for whole life We want turn our emotions in feeling By cuddling each other in my arms to … Continue reading
Poezi nga Rrahim Ganiu DOLLI E LULES 1 Unë flakadan që bashkoj Yjet Zihem si vullkani Në kuroren e diellit Të pres me zjarrminë time Betohem në dollinë E lules Në sytë e tua që krijuan Kuroroë dashurie Mos … Continue reading
Poems by Olfa Philo untouchable touch me not ! touch me not ! i’m a mess a corpse as such, why shall you caress? touch me not! touch me not! i have neither skin nor bones what you crave … Continue reading
Ekzistencë Tregim nga Teuta Keli -Çfarë shqetësimesh keni zotëri? pyeti doktori pacientin, i cili po e shikonte drejt e në sy gjithë frikë. -U bë disa ditë që kam dhimbje të forta në kraharor, ja tek kjo pjesa këtu, … Continue reading
Poems by Manthena Damodara Chary MY PATRIOTIC FERVOUR I always nurture with rapture Predominant patriotic fervour Fairly felicitous feelings favour The nourishment of our power Sixty seven years of our growth Shows strikingly splendid path We … Continue reading
Poezi nga Anita Hoxha E nëse ti nuk vjen E nëse ti nuk vjen unë netëve do të pres gjatë E n’oborre dritën ndezur si fari mes detit do ta lë Frikë të mos ndjesh kur t’vish i vetëm … Continue reading
NJË NGJARJE LIRIKO-TRAGJIKE Tregim nga Hamit Taka Sa hapi sytë, Elsabeta ktheu kokën nga Xhorxhoja dhe mbeti e befasuar që ai nuk ishte zgjuar akoma. Si rregull bashkëshorti i saj çohej nga shtrati të paktën gjysëm ore para saj. … Continue reading
SYVE QË PIKOJNË MALL
Fragment nga Leonora Lokaj
Karvani i njerëzve ecte në heshtje, si në marshim biblik. Sfondi i maleve dukej sikur lartësohej dhe më tepër. Erërat frynin tërbim, çirreshin mes vete, pa dashur të rrëfenin rrugën e kobshme. Gjarpëronim përmes maleve kryelarta e ata të pikëlluar na shikonin. Trishtimi mbi supe kishte lëshuar rrënjë shtatgjata. Ecnim mbi vraga dhimbjesh me kokën kthyer prapa. Hap pas hapi, gjurmëve të njëjta, ecnim heshtur, pa diktueshëm nëpër tehun e shpatës që priste midis jetës dhe vdekjes.
Kpaoërcenim nëpër gurët gjysmë të zhytur në lumë për të kaluar në anën tjetër. As këtu rreth lumit nuk pash zogj mali, as nuk dëgjova këngë zogu. Ishin vrarë, të tjerët kishin ikur, prat ë gjithë braktisnin foletë. Paskëshin lënë atdheun pa këngë! U mërzita fort, kur kuptova se atdheu mbeti pa këngë, pa zogj, pa mua… (!)
Dhe qava, se nuk durova më. E vetme tash, pa njeri në mes njerëzish, në kolonë refugjati, atdheun lashë pas. S’di, s’i nuk u çmenda. Si ujëvarë e trazuar mbi shkëmbin e bardhë, më rridhte loti në fytyrë. Më flisnin në mendje njerëzit e mi, shtëpia ime. Më rrinte para syve fshati im i djegur e flakëruar gejr ne re. Kolona ecte këmbëkëputur e pa zë. Degë lisash më binin fytyrës si shuplaka të dorërëndës dhe këtë duhej ta duroja domosdo, se nuk ishte aq e dhimbshme sa dhimbja që lija pas shpinës, atdheun tim nën flakë armiku.
Teksa ecja rrugës mbi guralecë të thepisur kryengritës, befas një shkëndijë zjarri ndezi shpirtin. Shkëlqimi i syve të tij shprushi prushin e dashurisë dhe zemra ime mori flakë. Zjarr i syve të një luani me pushkë në dorë, që vezullonin më shumë se yjet kur mërdhinë në natën e vonë. Ndoshta, ky vezullim përpiqej që t’i bënte dritë karvanit tek ecnin vajtueshëm, si një varkë e përgjumur, që nuk e shihte me asnjë sy bregun…
Dhe pash më tej, radhët e gjata të djemve shtathedhur, të uniformuar që vinin nga anë e kundërt me ne. Ata ktheheshin në atdheun që ne e lamë. Jehona e kushtrimit trimëronte gjithë ata trima. Ja, i pari ylber shprese mbante ngrehur lart mbi kokë flamurin dhe në dorë automatikun. Ngjalleshin shpresat… se vërtet një ditë do të kthehemi , për t’i ngritur oxhaqet e rrënuara.
Sytë u kryqëzuan, u përqafuan përmallshëm, humbën në oqeanin e njëri-tjetrit dhe ashtu heshtas, pa thënë asnjë fjalë…rrugët u ndanë. Por rruga në zemrat tona mbeti si më parë!
…koha ikte si lumë i trazuar përplasur në shkëmb. Barti mbi supe gjurmët e njëjta, copëza kujtimesh dhe përmallimi. Thinjat vazhdonin të pushtonin gërshetat e kallinjtë, ndërsa mbi ballin e lartë rrudhat mblidheshin si retë para stuhisë…edhe sot e ndjej drithërimën e syve të tij. Shikim që ndezi flakë gacat e shpirtit. Portat e pritjes hapi. Pritja nuk matet me pëllëmbë, ishte shumë e gjatë. Në burgun e heshtjes u robëruan të gjitha fjalët. Pritja sikur u rrethua me hekur, gardh hekuri që nuk kalohet dot, aty, që atëherë murosa veten. E shtrirë me vjen në shtratin e një ëndrre, gjumë nuk patën sytë e mi. Jo, nuk patën. Patkonjtë e mallit shkelën pamëshirë në hisen time, aq të vogël, që bëra me një shikim shkrepur teksa i dolëm ballë përball njëri-tjetrit.
Netëve të gjata, duart e tij kanë lidhur plagë, kanë mbledhur gjymtyrë trupash. Sa sy të agimeve janë verbuar, sa eshtra të muzgjeve janë thyer nga pritja. Hm, a e dini që as retë e bardha të kësaj ditë s’do munden ta mbajnë peshën e rëndë të kujtimeve që po trazojnë akoma.
Imazhi i ushtarit, si gurrë e freskët shuante etjen e ëndrrave. Shpirtit të prushtë i falte qetësinë. Era lozonjare frynte ngadalë… zbuste zemërimin që mbretëronte në këtë qytet të fjetur, në të cilin rri e pafjetur me shpresën se do të kthehem. Plagët e trupit tim, të shpirtit tim, të vendit tim nuk mund t’i qepë asnjë gjilpërë e kohës, e asnjë kohe! Ato, ndoshta vetëm aromë e trëndafilit të lirisë mund t’i fashitë. Ah! Çfarë arome kishte vendi im!. Po! Me dhëmb do t’i ha dhimbjet e mia. Do t’i gris një nga një copëzat e vetmisë. Syve që pikojnë mall do t’iu lutem për ujdi…se një ditë do të çlirohem nga kafshimi i pritjes…do të kthehem, do ta takoj ushtarin tim. (Betohem!)
Poezi nga Pllumb Shehu Shkëputur nga vëllimi poetik “ Vargje të lira” LOZONJARJA Ah botë e pa prishur te ndjenjat e tua, E Ëmbla natyrë inatin largon, E pa përsëritur buzëqeshja jote, Përbrenda teje nostalgjia jonë, … Continue reading
Poezi nga Mirela Sarolli Ropi HIPOTEKOVE ZEMRËN Ëndërra të thurura kurorë Shumëngjyrëshe vendosur në kokë Bashkuar, me heshtjen e viteve të ftohtë Durimin veshur me zi , sytë me lot Kërkojne strehë .., mërgimi Robëruar plantacioneve … Continue reading
Tregim nga Edmond Shallvari E zonja e qenit Në fillim shikoj hijen e qenit dhe më pas të njeriut që është i zoti i tij. Pas disa hapash, shfaqen realisht hijelëshuesit, një qen i bardhë qimedredhur dhe një femër mes … Continue reading
SHALIMI I KUAJVE TË HUAJ
Nga: Rexhep SHAHU
Nuk ka terror islamik apo rrezik të terrorit islamik apo çfarëdo lloj terrori fetar në Shqipëri.
Kush e ndjell, e stis apo e lut, do të zhgënjehet. Shqiptarët asnjëherë nuk kanë shaluar kuajt e huaj. Feja, cilado qoftë ajo, nuk ka qenë, nuk është e nuk do të jetë kurrë as urë bashkimi në dhunë e për dhunë a terror, as humnerë ndarje për shqiptarët.
Shqiptarët nuk janë imun nga vrasjet, terrorizmat mes bandave, por nuk mund t’i ngjyrosësh me islamizëm krimet në Shqipëri.
Nëse ka probleme terrorizmi dhe natyrisht, nëse guxohet të shihen në sy apo të zgjidhen, ato janë me një lloj terrori tjetër, me terrorin e skamjes, urisë, varfërisë, përbuzjes, talljes, shpërfilljes, indiderencës qeveritare ndaj një mase të madhe shqiptarësh në hapsirën e tyre. “Kënduar” me ato nota të larta që “kënduan” krerët e shtetit, tek shqiptarët qeveria ushtron dhunë e terror shtetëror me paqartësinë e saj, me paaftësinë e saj, me pazotësinë e saj, me diferencimet e saj ndaj shtetasve. Terror live me tritol ushtroi qeveria për të groposë para të pafundme shqiptarësh. Në burg për arsye banale, për fatura energjie, fut njerëz qeveria e aty njerzit pastaj varën vetën. S’ka administratë civile këtu që zgjidh problemet e qytetarëve por duhet kudo priu policia me uniformë.
Me arrogancën e saj, sikur shteti është vetëm qeveria, e cila me zell të pashoq ua ka vënë shkelmin në kokë e don t’i fundosë thellë në tokë shtyllat e tjera të shtetit, për të dhënë mesazhin e gabuar se shteti është qeveria dhe askush e asgjë tjetër. Sikur pushteti në këtë vend është vetëm qeveria e askush e asgjë tjetër. Sikur këtu s’ka parlament, që në fakt është shtojcë e vullnetit të qeverisë, s’ka pushtet drejtësie, pasi drejtësi bën e shpall vetëm qeveria, s’ka media e shoqëri civile, pasi media është pushkë druri me leje apo çifte me kripë në dorë të qeverisë dhe shoqëria civile është grup skuadrash ushtarake me veshje civile në shërbim e roje të qeverisë.
Arroganca e lumi i turbullt i fjalimeve qeveritare që sjell kërcunj e gurë urrejtje sa herë vërshon, duhet të ndalet nëse don të mos derdhet ajër terrori e urrejtje në tokën e qiellin e shqiptarëve.
Shqiptarët shkojnë në Siri se nuk u premton asgjë atdheu i tyre. Shkojnë për rrogë, për punë e nuk shkojnë për fe. Nuk ka shqiptar që i ha palla për fe, për terror islamik apo çfarëdolloj terrori të bardhë a të zi, të kaltër apo rozë.
Kur nuk i punëson e nuk ua siguron jetesën atdheu, bien pre e krahëve të tjerë që i presin “t’i përqafojnë”, që i paguajnë, u japin rroga edhe pastaj edhe i përdorin. Atdheu as nuk i punëson as nuk u krijon mundësi, shanse. Ndoshta është atdheu I vetem që nuk të ofron punë dhe mungesa e vendit të punës të bën skllav, skllav seksi, depresiv, të deshpëruara, të padobishëm, kontigjent kazanësh…
Një pjesë shqiptarësh që arrijnë të hyjnë ilegalisht në shtetet e perëndimit e të punësohen, bëhën shembull atje ku punojnë. Ata që nuk mundën të hyjnë në shtetet e perendimit, ndodh që të “punësohen” në ushtritë e terrorit, por asnjëherë jo për fe, për asnjë lloj feje. Këto janë alternativat aktuale të shqiptarëve që ua mundëson qeveria, emigrimi ose të bëhen pre e mercenarizmit në vatrat e luftrave.
Kur nuk i punëson njerzit në vend, t’i punëson ndokush tjetër. Si ajo thënia e moçme dhe gjithmonë e re, kur nuk e punon vetë arën tënde, ta punojnë të tjerët.
Vende pune këtu trumbetohen fasoneritë dhe call center. Fasoneri ose skllavëri e re moderne e grave e vajzave shqiptare, skllave të kooperativave e ndërmarrjeve të djeshme. Ndaj disa vajzave e grave, që e refuzojnë fasoneritë, këtë skllavëri të re moderne të qeverisë, u është ofruar një mundësi tjetër : mbani shamia në kokë, vishuni me veshje jo shqiptare, enduni kot udhëve të qyteteve e fshatrave, demostroni veshjet e femrave të mbuluara dhe paguheni së paku më mirë se sa në fasoneritë e qeverisë. Si edhe mjaft djemve që u thuhet mbani veshje të caktuara me pantallona mbi kockën e këmbës, mbani mjekra të palame dhe natyrisht për këtë mundim, paguheni kënaqshëm, jo vetëm për të mbajtë familjet por edhe për të bërë ndonjë riparim e kompletim të banesave me pajisjet e duhura.
Në mbledhjen për sigurinë kombëtare, të sigurtë në harmoninë e tolerancën e skajshme fetare mes shqiptarëve, krerët e shtetit nuk pyesin e nuk mendojnë kurrë se sa i paguan shtetit institucionet e veta fetare në vend. Sa lekë u jep shteti bashkësive fetare të Shqipërisë. Nëse nuk u jep shteti, do t’u japë dikush tjetër, që është i interesuar t’i marrë peng institucionet tona fetare dhe të përpiqet t’i përdorë kur t’i duhen. Fati ynë është që institucionet tona fetare e kanë patur mision të pacënuar kurrë çeshtjen tonë kombëtare. Ky është fati ynë, paravësisht se shtete të ndryshme kanë dajritë ndonjë komunitet tonin fetar qoftë edhe me investime bamirësie.
Poezi nga Sofia Doko Arapaj Stolit jeshil Në lulishten e qytetit tuaj dikur, dikur, qyteti im. një stol jeshil, më bën të vuaj, ajo gozhdë e tij, në shpirtin tim… I thashë t’ a mbajë gojën mbyllur! … Continue reading
Shtëpia Botuese “NACIONAL” publikoi vëllimin poetik “Sonte dyshoj që yjet shuhen “ të autores Nexhi Baushi dhe redaktim nga autori Sokrat Habili Ishte ditë hëne atë vit dhe dita e ekuinoksit të pranverës. Në një nga lagjet më të vjetra … Continue reading
Cikël poetik nga Bedri Dula SHQIPËRI Ah ! Shqipëri bashkoma atë copë Çamëri Gëzoma Jonin e Janinën e Arbërisë Atë copë Toplicë tek molla kuqe bashkoje Gëzoje Karadakun e të bukurën Luginën Kthema në rrënjët e trugut … Continue reading
Poezi nga Zhaneta Barxhaj Shkëputur nga vëllimi poetik ” Valltari pa këmbë” RADARË Qetësisht u mjegullua e kaltra e kthjellët, zymtoi çdo gjë prej sipër… e qetë vazhdoi. Krijesa imcake vërtiteshin të verbuara, të penguara … Continue reading
Poezi nga Myrteza Kasi LULE TË KUQE NGA LULET E TUA! E dini? Kur tokën e drithëroi tërmeti atë ditë, Midis gurëve të shpërndara në rrënoja, Zgjata dorën e mora një fletore, Ish fletorja e hartimit … Continue reading
Nderim e kujtim, në 5-vjetorn e ndarjes nga jeta: PROF. MYZAFER XHAXHIU: “MËSONIN STUDENTËT, MËSOJA DHE UNË, BASHKË MË TA…” Nga: Prof. Murat Gecaj publicst e studiues M.Xhaxhiu… Sa shpejt ikin ditët, javët, muajt e vitet, si pa … Continue reading
Tregim nga Marjeta Shatro Ai është lypësi i vogël i qytetit tonë I ngjan një kerubini, me këmishë të grisur, pa këpucë dhe ecën zbathur rrugëve të qytetit . I shtrirë në mes të rrugës, pranë ka nënën e … Continue reading
Olfa Philo (Drid) Olfa Philo (Drid) is an engagé writer from Tunisia and holds a PhD in American Literature. A former international volleyball player, she is currently an English teacher. Her cause as a poet is to voice the buried … Continue reading
Poezi nga Agetina Ruqi Bekim lotësh Po ta takoja unë “lotin” tënd Luftë ndjenjash do të nisja Mos i kërko lotët e mi Janë mes nderit e lavdisë. Kulti i inkopetencës të çon në shkatërrim Kurrësesi … Continue reading
Poezi nga Vullnet Mato KUR TRËNDAFILI YT MË MBIU NË SHPIRT Ti ishe një trëndafil, që sapo të mora erë, më hyre brenda gjoksit bashkë me oksigjenin, lëshove rrënjë e degë në inde, deri thellë dhe gonxhet e trëndafili … Continue reading
Cikël poetik Xhevrije Kurteshi Nimani NGA SEKONDA NË MIJËVJEÇAR Sekondave të minutit ua falë Frymëmarrjen Minutave të orës frymëzimin e ditës Për vargun e shkruar margaritar. Ditëve të javës ua falë Kurajon dhe punën Dhe javëve të … Continue reading
KOHA DHE LETËRSIA, BALLAFAQIM VLERASH ESTETIKE Pasthënia e librit “Koha dhe letërsia. Analitika shqiptare bashkëkohore” me autor Eqerem H. Canaj Nga: MSc. Albert HABAZAJ, poet, studiues, bibliograf Para disa vitesh, duke thyer tabunë e maratonës popullore në letërsi, shkrimtari, … Continue reading
Poezi nga Irina Hysi NË DASHURINË E RE Në dashurinë e re! Zemra nxjerr dritë, si zambaku shpon tejpërtej në shikim, as rrudhë, as moshë nuk vihet re… Të gjitha i le pas për dashurinë e zbardhëlluar. Dielli është … Continue reading
Lekë Gjoka: Sot ka shumë poetë mitomanë dhe plagjiaturistë Intervistë me poetin, shkrimtarin dhe publicistin shqiptaro-amerikan, Lek Gjoka Poeti Lek Gjoka ka lindur në Kallmet të Lezhë, nga e ka origjinën edhe peshkopi shqiptar dhe një nga autorët më … Continue reading
Poezi nga : Leyla IŞIK KU JE TI? (vajzës së vogël, Gloria) Pasqyrat po thyhen brenda meje Fytyra jote prej lulesh njëmijë copash po bëhet Unë po përkulem duke e puthur ballin tënd “pa shikuar dhembjen që më ra … Continue reading
Poezi nga Sarë Gjergji ADAMAH “Jam shumë e lumtur që të pata pjesë të jetës sime“ Edeni, është bosh pa ty, njësoj si shpirti im. Pemë e Jetës sime, je ti, tjetër nuk dua të Njoh, Evë! “Hëngra nga … Continue reading
Emigranti Tregim nga Teuta Kodra Keli “Ky mur duhet ngritur dhe madje shpejt. Porosinë për të e mora para dy ditësh dhe akoma nuk kam bërë asgjë, por fundja i vetëm po punoj dhe pronari im duhet ta marrë … Continue reading
Proza poetike nga Adem Zaplluzha Shkëputur nga a libri me prozë poetike ”Fluturimet e korbave në netët pa hënë” DYERT Nga kjo rrugicë e ngushtë zbres në lagjen e evgjitëve. Balta e përditshme bisedon me këpucët e mia të … Continue reading
Poezi nga Dhimitrula Lapi Murg i zemëratës Ti nuk provove të njohësh shpirtin tim dhe kurrë më, s’ ke për të provuar. Nën tempullin e zemëratës, si murg i vjetër, jashtë saj ke për t’ u endur. … Continue reading