Monthly Archives: October 2016

Poezi nga Dhimitri Jani Kokaveshi

Posted on by

1

dhimiter kokaveshi

Poezi nga Dhimitri Jani Kokaveshi

 

 

PROVOKUAR

 

Dijen trasformonte
me padijen!..
Gdhëndur, format e tij
përtej kënaqësive
i udhëtonte dhe i shtronte
të udhëtonte
lakmuar gjerësitë!… Meskine
mbi ëndrra te aplikuara
S’ debatonte
por i sulmonte qe t’ i sundonte
me errësirën!…
S’ lodhej, mes saj gjente gëzimin
dhe e zbërthente
me shprehjet e tij të artit!…
Të dremitur.
Aty i ruante dhe studimet.
Mes tyre vuante
ne madhështi. Madhështi
një përsosmëri
e padijes rinohej, mbi dijet e tij
të lodhura
nuk mundi te kërkonte maturitë.
Informacionet!…
Zgjeruar veçse ai?!… Ai flinte dhe
pse mes dijesh
pa dijet flinte, … në çdo kërkim.
.E lodhnin
dijet dhe lodhjeve, i mbyste.
I mbyste dhe
i zhyste thellësive, qëndronin
me errësirat
i lante … dhe ëndrrat!…
Tronditur
realiteteve të hidhura tretur!…
Ëndrrat
mes dijeve i tkurreshin
dhe tkurrur
apative i shthurreshin…
vullnetit humbur.
Vullnetin!… S’ njihte as alternohej
çfarë mefshtësi!
Në përqendrim, vëmendjesh zgjeronte vetem
krahët e tij!…
Të pandryshueshmet…e dijes
I mbante
plakur, i mbanin trurin
zbërthyer
në çdo qelizë!…Të pa ushqyerat
e trurit, tronditur
hijeve, prej hijeve zbërthyer
me hijet!…
Vishej dhe i mbante stoli
i mbante hijet!…
I trasformonte si mes gravurave
të shekujve
ngarkuar në dobësi destinacionesh
Pa projektim.
Pa projektim, si një ndërtim
dëgjeneruar
arkitektit, me kohën rrëzohej
si nje krijim.
Ashtu endeshin dijet e tij
të djegura
ngjisnin shkallët!… E lodhura
të plakura
në letargjinë e shekujve
tretur
mbuluar por dhe zbuluar
hijeve!…
Si t’i trazoj?!… Si t’u gërmoj
pseudonimesh
nuk qëndroj veç i shikoj
amorfe!…
Në provokimet e strukturave të tyre
nuk mund t’ i gdhënd.
As mund ti lë në provokime dijesh?!…
Provokime mes dijesh
nuk i qëndroj… i vetëm, vetëm ai, ai!…
Në çdo shkëndi, i mohonte.

 

Dhjk©23-10-2015

 

 

 

TROKITJE

 

Humbi dita, mbi freski!…
Errësira
hidhte kthetrat
penelit tim
dëgjoj… shiun që troket
dhe shkarkon
në furinë e tij, një biletë
pa çmim
imazhi ma afron
natyra
dhe unë?… Soditjeve
qëndroj
si një mbishkrim
ku vetëm ajo!…
Më arnonte!… Shpirtin.

 

 

 

DILEMASH

 

Dhe sot?!
Përplasur dhimbjes
Dhe jetës
Rreshqitur!…
E djeshmja e sotmja
Mundimesh!…
Trajton
Dhe mbi mendimet?!…
Bluaj përballimet
Përmes vështrimesh
Thyer
Mes shpirtit
Si të veproj?!…
Si të gjurmoj
Mes peizazhes
Shpirti!… Aty
Nuk mund të rroj.
O peizazh… i jetës!…
Aty, po gdhëndem dhe po mundem
Si mund ta zboj
Si mund ta zboj mes bukurive?!…
Po më sundon.


Dhjk©23-10- 2013

 

Poezi nga Juljana Mehmeti

Posted on by

0

  Poezi nga Juljana Mehmeti     Çast magjik   Mëngjesi zbret ngadalë në një shteg agimi, ku dritëhije hëne zbulojnë mendime të shkuara… Një çast magjik dhe frymëmarrja ndalet Mes ëndrrash këmbëzbathur që kapërcejnë pragun e vetëdijes dhe pas … Continue reading →

Poems by Nayanika Dey

Posted on by

0

Nayanika Dey   Nayanika Dey is a 23 years old aspiring poetess from Durgapur, West Bengal, India. She is currently pursuing her Master’s degree in Economics and Actuarial Science from IAI. She started penning down her thoughts and imaginations when … Continue reading →

Mendim filozofik për filozofinë e jetës “Në artin pa unaza” ( Eltona Lakuriqi tenton të skalisë në artin e fjalës, dashurinë njerëzore ) / Nga: Fatime Kulli

Posted on by

0

Mendim filozofik për filozofinë e jetës “Në artin pa unaza” – Eltona Lakuriqi tenton të skalisë në artin e fjalës, dashurinë njerëzore     Nga:  Fatime Kulli   Vëllimi i katërt me poezi “Në artin pa unaza” i autores, Eltona … Continue reading →

Kaltrina VB Hoti

Posted on by

0

Kaltrina VB Hoti   E lindur më  26 qershor 1967 në Hoti në Plavë.   Shkollën fillore e kreu në Prishtinë “Hasan Prishtina”   dhe shkollën e mesme të mjekësisë në “Xhevdet Doda”. Në vitin parë të fakultetit të mjekësisë e lenë … Continue reading →

ZYBA HYSA, PËRURON ROMANIN E PARË TË SAJ (Në mjediset e shkollës 9-vjeçare “Musine Kokalari” të kryeqytetit) / Nga: Prof.Murat Gecaj; publicist e studiues

Posted on by

0

ZYBA HYSA, PËRURON ROMANIN E PARË TË SAJ (Në mjediset e shkollës 9-vjeçare “Musine Kokalari” të kryeqytetit)   Nga: Prof.Murat Gecaj         publicist e studiues     Autorja dhuron me nënshkrim, romanin e ri….(Foto nga:I.Hajdarmataj)   1.   Këto ditë, … Continue reading →

Ferri i Dantes / Përktheu nga Italishtja : Rita Oxha

Posted on by

0

 

44495a12032610df931c76d87b2139d2

Dante Aligeri

 

 

Ferri i Dantes

 

Në mes të udhëtimit   të kësaj jete

U gjenda në një pyll të zi  skëterrë,

se kisha humbur unë rrugën e vërtetë.

 

Si ishte ta përshkruaj e  kam të  vështirë

Ai i egri pyll, i ashpër, pyll i thyer,

sa ta mendoj më kall frikë përsëri!

 

Veçse më e idhët në qoftë vdekja paksa!

Për me tregue çfarë të mire kam , gjetur

Do flas për çfarë gjërash aty kam pa.

 

Si hyra brënda, as vetë se di me jua tregu,

Ai gjumë  i thellë, qepallat mi kish rëndu,

Kur rrugën e vërtetë e kisha braktisë.

 

Po kur në rrëzë   të kodrës isha afru,

Atje ku merrte fund ajo luginë,

që me aq tmerr në zemër më kish trazu,

 

Vështrova lart e pashë se si  sipërfaqja

Po vishej krejt nga rrezet e planetit,

që në të gjithë shtigjet njerëzve u prin.

 

Atëhere veç frika më iku pak  mua të mjerit

E zemrën unë e ndjeva më të lirë

Nga nata, që kalova mes  atij sikletit.

 

Si ai, që duke  marrë frymë me  vështirësi,

Prej detit del ne breg, e nga ato valë

Aq të rrezikshme që  sytë e mi vështruan

 

Dhe shpirti im, që arratisej   pa u ndalë,

Mbrapa u kthye me pa atë rrugën e frikëshme,

që nuk la njeri të gjallë  nga andej me dalë.

 

Dërrmuar, si u çlodha pak mbi atë gurishte,

Ia nisa rrugës nëpër shpatin  e shkretëtuar,

çdo herë këmba e ndalun ma poshtë ishte.

 

Dhe ja, gati tatëpjetën pa filluar,

Më doli një panterë e lehtë, e shpejtë,

që me lëkurë të larme ish mbuluar;

 

Syrin mbi mua e mbante ngulur si shigjetë

E udhën time ma kishte   zënë,

Sa herë largohesha  kokën ktheja  pas.

 

Ishte koha që po agonte dita e re

E ngrihej Dielli me ata yje  lart në qiell,

që së bashku  ishin, kur Dashuria Hyjnore( Zoti ynë mbi dhe)

 

Sëpari i lëvizi në ajër të kthjellët;

Guxim e shpresë në shpirt më kishin përtëri

Për bishë-larushen, që nuk po e gjeja më,

 

Ai agu i ditës, e ëmbëla stinë e ndritur,

Por jo se frikë nuk do më  shkaktonte

Pamja e një luani  që më çfaqet papritur.

 

Ky dukej se drejt meje po vinte

Me kokën lart, me një uri të tërbume,

sa dukej se edhe ajrin e tmerronte.

 

Veç një ulkonjë, që dukej e pushtueshme,

Ashtu kockë e lëkurë, nga shumë dëshira,

që dhe njerëzinë e bëri të mjerueshme:

 

Kjo po, më futi aq në siklet,

Me atë frikë që të kall veç  pamja e saj,

sa për tu ngjitur i humba  të gjitha shpresat.

 

Si ai që pasuni fillon të bëjë,

E vjen një kohë dhe  humb gjithshka , ashtu papritur,

Pastaj me lot e qanë edhe me vajë,

 

Kështu më ndodhi  me atë bishë që po lëvizte

Dalëngadalë duke  mu afruar më zuri pritë

Duke  më shty në terr, ku dielli më  nuk shihej.

 

 

Rita hoxha

Përktheu nga Italishtja : Rita Oxha

 

 

HEDHURINAT / Dy skica nga Resmi Osmani

Posted on by

0

 

  HEDHURINAT

 

 

 _dsc0478

Dy skica nga Resmi Osmani 

 

 

KARAFILI

 

Kur të gjeta, ishte  dite marsi e mugët dhe vesonte shi.Dora e pakujdeshme e amvisës, apo e dikujt tjeter,ty nje bisk i brishte,te kishte shkeputur nga trupi i mëmës dhe  pa sajdi te kishte flakur nga ballkoni ne udhen e madhe. Gjendeshe i shtrirë në një pellgaçe me pakëz ujë të turbullt.Të pashë me keqardhje. Nga ngjyra e gjelbër që kishte nisur të zbehej, kuptova që Ishe ende gjall. Nuk të trishtonte te ftohtit, por vetmia dhe dhimbja humnerore ku te vidhisën. Këmbët e kalimtarëve të shkelnin dhe ne gjethe tu hapën plagë. Ishte dënimi yt i braktisjes dhe flakjes pa faj si hedhurinë, por ti s’mund të bëje asgjë. I tillë qe fati yt, një fund i trishtuar. I paracaktuar për të lulëzuar e zbukuruar, ishe i flakur për tu kalbur i dërrmuar e i shkelur, i shtrirë e i lerosur në një llonxhë me ujë. Teksa ti  hiqje lëngatën e dhimbjes, ndjeve që dikush qëndroi e të vështroi, pastaj u gjende në pëllëmbën e një dore të ngrohtë që të pastroi, të shkundi dhe largoi piklat e ujit dhe pisllekut të baltës.

Isha unë. Të pastrova, hoqa me brisk të mprehtë(që të të shkaktoja sa më pak dhimbje) gjethet e dëmtuara, ta freskova me prerje plagën e xhvatur dhe të mbolla në vazo në ballkonin tim. Kaluan dit.Ti e kapërceve dilemën të jetoj apo të mos jetoj: gjethet u gjelbëruan, u shfaqën te maja e rritjes gjethëzat e reja të brishta, e more veten, nise ti gëzoheshe ditës,dritës dhe diellit, harliseshe dhe u mbushe me plot degëzime të shëndetshme që përfundonin me gonxhe. Gëzohesha tok me ty dhe prisja me padurim të lulëzoje. Ç‘farë ngjyre do t’i kishe lulet? Erdhi maji, gonxhet u rritën dhe u frynë, nga brenda petlat, me trysni hapen gonxhen dhe u shfaqen të kuqe allë. Të përshëndetën e tëë uruan mirseardhjen: lule mullagat, zymbylat, zambakët, menekshetë, borziloku e manxurana. Të uruan mirseardhjen në bashkësinë e bukurisë së tyre. U bëre pjesë e bukurisë së mozaikut të ngjyrave.

Ermironte gjithë ballkoni. Për mua kjo ishte mirënjohja jote, fjala e mirë falnderuese, shpërblimi i kujdesit tim.

Në një qershor, një tufëz lule nga të tuat ia bera dhuratë Arbës, mbesës sime. E kush mund ti meritonte lulet e tua më shumë se fëmijët në ditën e festës së tyre? Lule për lulet!

Sa herë të shihja, ashtu të bukur e të lulëzuar, ndjehesha i lumturuar: kisha shpëtuar një jetë!

 

 

LAPSI

 

Rruga ime per të dalë në treg dhe për tu kthyer në shtëpi, kalon midis dy pallateve në të majtë dhe disa vilave në të djathtë. Është e betonuar e pa  asfaltuar. Shpesh qëllon që nga ballkonet e pallateve(huq i vjetër ky) të flakin në rrugicë gjësendi si hedhurinë. Në kthim më zunë sytë një laps. Thuajse i plotë, majëtopitur, ngjyrë të murrme, me prerje rrethore gjashtkëndore. E kapa me majat e gishtave. Ishte i lagur dhe i ndotur me baltë. E mora.Jo se s’kisha lapsa.

Një laps e aq, hiçmosgjë- do të thoni ju- dava pesëdhjet lekësh! Gaboni miqt e mi. Si edhe ju, kështu ka gjykuar edhe ai fëmija që e ka flakur(se me siguri i tillë ka qenë) pa e ditur që ai laps e të tjerë, kanë një histori dhe kanë bërë histori dhe me ta mund të krijohen mrekulli. Dhe historia nis në gjysmën e dytë të shekullit të XVI, pas zbulimit në Kumberlend të Anglisë të mineralit që u quajt grafit. Italianët Simonio dhe Lyndiana Bernacotti bënë lapsin e parë me dru plepi dhe zemër grafiti,më 1790, Josef Hardtmuth, në Austro-Hungari nisi prodhimin,që u patentua me emrin Koh-I-Noor Hardtmuth, me mrin e diamantit të famshëm persian Noor! Më 1848 u vendos në një kështjellë në Bohemi, që sot gjendet në republikën Çeke,  që më pas hapi degë në Nju Jork, Paris, Londër, Vienë, Milano dhe prodhoi e prodhon seritë e shumllojta të lapsave që ne i kemi përditë nëpër duar.

Ja që lapsi që gjeta nuk është një laps e aq, por një mjet i domosdoshëm, pjesë e qytetrimit tonë!

Kur ty, të merr në dorë për të shkruar, një mendje e ditur dhe e talentuar, hidhen mbi letër dhe materializohen mrekullira, pse jo edhe kryevepra! Ti, sido i heshtur, nis e ligjëron. Thonë që Heminguei, para se të niste të shkruante ,ato krijime që na mahnisin me bukurinë dhe mesazhet që japin, mprehte dymbëdhjetë lapsa. Kur topitej edhe maja e lapsit të dymbëdhjetë, shkrimtari e linte punën. E quante të kryer detyrën  e ditës që i kishte vënë vetes.  Të nesërmen si para një rituali, ai I mprehte sërish dhe niste nga të shkruarit për të hedhur në letër gjeninë e tij. Se pari, me ty Ajnshtajni, shkroi formulën e famshme që tronditi botën. Bilal Xhaferri, mbante me vete pa e ndarë asnjëherë një sivëllanë tënd, të vogël që të mos zinte shumë vend në xhep, bashkë me bllokun, dhe shkruante ,kudo që ndodhej, sa herë i zbriste muza, me atë shkrimin e bukur  me shkronja të pjerrësuara pak majtas, ato poezi të mrekullueshme, përfshi dhe kryeveprën e tij “Baladën çame”…..

Pasi të pastrova, ta mpreha majën,të vendosa në gotën e lapsave të tryezës time të punës.  Ti s’kishe gojë të flisje, por e dija që më ishe mirnjohës që të shpëtova nga hedhurinat dhe prisje të më shërbeje. Edhe për ty, rasti ishte mbreti i botës!

Kur erdhi Arba që të shihte gjyshin, deshi të më rrëfente shkronjat e reja që kishte mësuar. Të mori , pa e ditur, pikërisht ty. Në doçkën e saj të vogël u ndjeve i ngazëllyer teksa shkruaje shkronjat, pastaj tok me dorën e saj erdhën vizatimet fantazmagorike.Të dy ishit të lumturuar.

Me ty dhe për ty, shkrova  këtë  skicë.

 

    Tiranë, tetor 2016

 

 

Poems by SWANSH

Posted on by

0

Poems by SWANSH     Poemania Words mingle, sentences entwine, Grammar obstructs yet parlays Stanzas languor at the sections Lines keep repeating themselves Fingers keep rolling or dancing Ah the scenes pass by in haste Eyes keep chasing to coordinate … Continue reading →

Poems by Tanni Bose

Posted on by

0

Poems by Tanni Bose     Insight   Amidst the crevasses flowed “The River of silence” Crevasses of heart, soul, of passion sublime They stoned “Soraya”, named her evil They burned “Joan of Arc”, baptized her a witch Concealed the … Continue reading →

Me rastin e ndarjes nga jeta: AKADEMIKU ALFRED UÇI, PERSONALITET I SHQUAR I ARSIMIT, KULTURËS DHE SHKENCËS MBARËKOMBËTARE SHQIPTARE / Nga: Prof.Murat Gecaj; publicist e studiues

Posted on by

0

Me rastin e ndarjes nga jeta: AKADEMIKU ALFRED UÇI, PERSONALITET I SHQUAR I  ARSIMIT, KULTURËS DHE  SHKENCËS  MBARËKOMBËTARE SHQIPTARE   Nga: Prof.Murat Gecaj         publicist e studiues     Nga e majta: Prof.A.Uçi e M.Gecaj (Tiranë,15 dhjetor 2010)   Sot, … Continue reading →

PROFESORËT IKIN, POR MËSIMET DHE NDIHMESAT E TYRE TË VYERJA RROJNË PËRJETË! (Dhimbje e pikëllim i thellë, për ndarjen nga jeta të Akademikut Alfred Uçi) / Nga: Prof.Gjovalin Shkurtaj

Posted on by

0

PROFESORËT IKIN, POR MËSIMET DHE NDIHMESAT E TYRE TË VYERJA RROJNË PËRJETË!

 (Dhimbje e pikëllim i thellë, për ndarjen nga jeta të Akademikut  Alfred Uçi)

 

Nga: Prof.Gjovalin Shkurtaj

 

 

alfred

Prof.A.Uçi, duke dhuruar me nënshkrim, një libër të tij…(Foto nga: M.Gecaj)

 

Me dhimbje e pikëllim të thellë  morëm kumtin e zi të ndarjes nga jeta të akad.Alfred Uçit, profesorit të shquar të filozofisë dhe estetit të mirënjohur, dijetarit të madh dhe autorit të një vargu  veprash studimore, të  mirënjohura e të mirëpritura nga studiuesit dhe lexuesit, si:

“Estetika, jeta, arti” (1976), “Mitologjia, folklori, letërsia”(1982), “Çështje teorike të estetikës dhe të kulturës” (1986), “Estetika” (në tri vëllime, 1986-1988),”Shekspiri në botën shqiptare” (1996),  “Dostojevski në kohën tonë” (1977), “Ferr-parajsa danteske” (1998), “Prometeu dhe Hamleti” (greqisht, Athinë,1998), “Grotesku kadarean” (1999), “Estetika e groteskut”(4 vëllime,Tiranë, 2000), “Estetika në letërsinë shqipe” (2001),  “Pesë të mëdhenjtë e  letërsisë shqipe në optikën e një rileximi (N.Frashëri, Gj.Fishta, F.Konica, M.Kuteli, Migjeni), Shkup, 2003; “Filozofia e Teodor Kavaliotit” (2004), “Estetika e folklorit” (2007), “Universi estetik” (3 vëllime, 2004-2007), “Estetika metateorike mbi artin” (2 vëllime, 2008).

Më 2014, prof.Alfred Uci  botoi edhe monografinë e gjerë “Estetika migjeniane-Fryma moderne në  letërsinë  shqipe ”. Dhe, sikur të mos mjaftonin ai mal me vepra që përmendëm,  pak muaj më parë doli shtypi një studim tjetër të gjerë kushtuar jetës dhe veprës së Jani Vretos, në serinë e botimeve të Akademisë sonë të Shkencave.

Ti ike, Profesor i nderuar dhe mik i shtrenjtë e i dashur, por mbeten kujtimet e bukura dhe vlerësimi meritor i  brezave të ish-studentëve Tu, tashmë të moshuar e me grada e tituj shkencorë, ithtarë e nderues të veprave dhe shembullit të lartë që na ke dhënë për më se gjysmë shekulli, si mësimdhënës mendimkthjellët, si drejtues  i zoti e mendjehapët i Ministrisë së Kulturës dhe i Institutit të Kulturës Popullore për shumë vjet radhazi, si mbrojtës i palëkundshëm i vlerave atdhetare të kulturës popullore dhe  letërsisë artistike shqiptare, po edhe si    Burrë tipik shqiptar, si njeri  fisnik dhe mendimtar i urtë dhe tepër i rrallë.

Të qoftë  lehtë dheu i tokës shqiptare, ku jetove dhe kontribuove me ndershmëri, duke u shquar  si autor i një mali me vepra të rëndesishme e të pavdekshme!

Tiranë, 26 tetor 2016