Татьяна Теребинова Старинная икона Оригинал: Татьяна Теребинова Старинная икона “Млекопитательница” Мария грудью вскормит – Бога. Уж в небе золотится слом. Томится дух на дне острога И- дышит боли остриём. Сомкнулись ангельские крылья, Вдруг закипела тишина. Бальзам тумана – мнёт … Continue reading
José Hierro Kalendari poetik: José Hierro (1922-2002) Më 3 prill 1922 u lind poeti i njohur spanjoll J. Hierro. Poet i vlerësuar me shumë çmime të rëndësishëm në Spanjë dhe në botën spanjishtfolëse, si p.sh., çmimi Kombtar i Poezisë, çmimin … Continue reading
Kalendari poetik: Titsian Tabidze (1895-1937) U lind më 2 prill 1895 poeti gjeorgjian, i njohur thjesht si Titsiani. U arsimua në Universitetin e Moskës, më pas u kthye në vendlindje si një nga themeluesit e simbolizmit gjeorgjian. Mik i ngushtë … Continue reading
Maria Polidhuri Kalendari poetik: Maria Polidhùri (1902-1930) U lind më 1 prill 1902 në Kalamata, poetja greke e shkollës së neoromantizmit Maria Polidhùri (Μαρία Πολυδούρη). Bashkëkohëse me poetin Kostas Kariotaqis, qe shumë e dashuruar pas tij, por jo Kosta pas … Continue reading
Octavio Paz Kalendari poetik: Octavio Paz (1914-1998) Sot, më 31 mars është data e lindjes për Octavio Paz Lozano, poet, eseist dhe diplomat meksikan, i quajtur nga kritika si poeti më i rëndësishëm i gjuhës spanjolle i gjysmës së dytë … Continue reading
Poesie di Yuleisy Cruz Lezcano Tante per un cuore Tutte quelle che sono in nessun diario, le trovo nel volo, fra la vida e il suo essere sospiro di rami, capello verde di foglie, cieli di tormente … Continue reading
Paul Verlaine
Kalendari Poetik: Paul Verlaine (1844-1896)
Sot, më 30 mars, është data e lindjes së Pol Mari Verlen, poet i njohur frëng i grupimit që u mbiquajt ‘poetët e mallkuar’. Wikipedia ka plot kërshëri për jetën e tij; kështu që po sjell për ju këtë poezi prej tij nga përmbledhja e tij poetike e vitit 1869, “Fêtes Galantes”:
NJËRËS (A une femme)
Për ty këto vargje, për tëndin hir
Për sytë q’ëmbëlsisht qeshin a qajnë,
Për të dlirin shpirt këta vargje janë
Që m’i nxjerr shpirt i vrarë me pahir.
Po! kam një të fshehtë makth që më ndjek
Nuk gjen shteg e gjithë mëri më turret,
Bëhet si kope ujqish që vërsulet
Kur ndjen se ka nuhatur gjak që rrjedh!
Sa shumë vuaj, veç shpirti ma di
Nuk besoj më tepër të ketë qarë
Kur u ndoq nga Eden i pari njeri
Trishtimet e tua tani më ngjajnë
Si dallëndyshet në qiell të kaltër
Në një pasdite shtatori të vakët.
© shqipëroi Maksim Rakipaj
