Poemas de Yolanda GONZALEZ UNAMOS NUESTRAS PLUMAS Poetas, escritores amigos Demos la vuelta al Mundo Viajemos por la mente y Los corazones de Los lectores Unamos nuestras Plumas magicas, Hechemos a volar la Imaginacion como Mariposas en … Continue reading
José Revello SOBRE LA NOCHE DE LOS TIEMPOS El tiempo del no tiempo según Don Genaro Fragmento-4 Amigo que me escuchas. Mujer que tal vez mi intuyes. Con relación a los fragmentos sobre el tiempo que … Continue reading
Poema de Maria Cerminara PAZ Para los corazones tristes Paz para los humildes necesitados de guerras los que tienen hambre. Ofrezcamos paz con amor A los ancianos y niños Al hambriento y huérfanos Brindemos amor y nuestro … Continue reading
Poezi nga Rulla TRANTAFILLU ANEMONE Në pranverë lulëzojnë lilakë, zambakë dhe trëndafila. Dhe në oborrin e vogël -në balkonin e erës – në zemrën e dimrit një anemonë lulëzon. Vjen thëllimi dhe lule vjollcën fshikullon dridhem dhe … Continue reading
Nga cikli “Burrat shkojnë në luftë” ÇMIMI I LIRISË Tregim nga Resmi Osmani Mes gushti. Ditë e nxehtë e plot dritë. Sido që nga deti frynte flladi i freskët, avulli dhe duhma e valë e betonit … Continue reading
Poezi nga Deti Zogu Pray from Aleppo Oh nënë, përse më linde! Isha e sigurtw në barkun tënd, Placentën e kisha mburojë, Lëngu amniotik më shuante etjen. Nënë, përse më solle në këtë botë, Mbushur me … Continue reading
Poezi nga Sarë Gjergji MARA (ose: forbla unë) Mara, Ç’do më thuash për nimfën e malit e forblën?! Për plugun e bujkut e farën e mirë, m’ke rrëfyer kaherë. Për tokën e butë, t’kam folur unë, Mara. (Karkalecat, … Continue reading
Poezi nga Rita Oxha KY LOT MARGARITAR Jam valë në bregun tjetër: E bërë valë rri e mendoj, Drejt vendlindjes fluturoj, Fluturoj, të ndalur s’ kam, Përmbi detin si pllakë xhami, Ku bëjnë rrezet shatërvanë, Bie një … Continue reading
Poezi nga Miltiadh Davidhi FJALË TË BARDHA Bie kaq shumë dëborë Në formë fluturash të bardha dashurie, Sa fjalët e rrobat dimërore Që kemi veshur ne, dhe drurët, Morën ngjyrë të bardhë, Si ëndërr nuseje Plot me … Continue reading
Poemas de Valeria Soledad Lopez Tú eres mi poesía Tú eres mi poesía. El sueño que pronto se hará realidad. Sentimientos claros que acarician el alma. Abrazos sublimes de un cielo estrellado, Tú eres mi calma y … Continue reading
Poezi nga Josif Gegprifti Puthje në vështrime blu…. Ishte pranverë, dielli po perëndonte, rrugica e ngushtë po tretej në errësirë, po ecja vetmuar me zemrën që gufonte, si mua dhe rruga ish e heshtur, shkretëtirë. Nëpër anët … Continue reading
Poezi nga Mimoza Çekiçi Rista KRISHTLINDJA E VITIT 2011 Po ku të lypja dritë, të ndriçohesha edhe pak, une dhe bredhin e Krishtlindjes pata sfiduar një copëz qiell kisha prerë për fustan vëthë kisha vënë dy yje … Continue reading
Poemë nga Hamdi Meça Ç’ TRUPËZIMI Po e shkrij, me puthje të ngrohta po e shkrij këtë të ftohtë të menjëhershëm dhe fort dinak, vetëdija e mbyllur u hapka dhe u zgjeroka në këtë grackë të gjymtyrëve … Continue reading
Poesie di Pasquina Filomena FUORI IL MONDO E’ BELLO Si spogliava di veli quando la sua vita ormai cadeva a brandelli. Di fronte a sagome avide di piacere senza nome e senza volto, capaci solo di affondare … Continue reading
80 vjetori i Bibliotekës së qytetit të Vlorës BASHKËPUNIM KORREKT DHE I DOBISHËM I DY BIBLIOTEKAVE NË QYTETIN E LIBRIT MSc. Albert HABAZAJ Kumtesa e drejtorit të Bibliotekës “Nermin Vlora Falaschi”, Universiteti “Ismail Qemali”, Vlorë Ndihem … Continue reading
Poezi nga Elvira Bimaj Mahmutaj Zemër e shtirë Në përvëlim të natës , në pakëz erreësirë, mu deshe , më mungove Në thellësine e shpirtit me zemër te shtirë, ti erdhe, mu afrove. Robëreshë … Continue reading
Reportazh:
GËZIM E HARE, NË FESTËN E BUKUR TË NIKAJMËRTURASVE…
Nga: Prof. Murat Gecaj
Duke ngritur dollitë: “Gëzuar festën, nikajmërturas!”…
1.
Në festën e banorëve të Nikaj-Mërturi, që organizohej në mjediset e “Stela Resort”, në Autostradën Tiranë-Durrës, km.7, po shkoja bashkë me kryetarin e Shoqatës Nikaj-Mërtur, Gjin Nklekaj-jurist dhe bashkëshorten, Bardhën-arsimtare. Në mendje sillja sa e sa episode e ngjarje nga ajo krahinë plot me tradita të shquara: atdhetare, arsimore e kulturore, me banorë trima e të zgjuar, që kanë trashëguar brez pas brezi virtytet më të mira të shqiptarizmit, si guximin e trimërinë, besën e burrërinë, bujarinë e shpirtmadhësinë, dashurinë për diturinë, kulturën dhe përparimin e gjithanshëm.
Tashmë, mjaft familje nga ajo krahinë, ashtu si shumë banorë të rretheve tjerë të vendit tonë, janë shprngur që andej e janë vendosur në qytete e zona të tjera, sigurisht për një jetë më të mirë. Por, kudo që ata ndodhen, mendjen e zemrën i kanë në vendlindje dhe me vete kanë marrë tradita e zakone të bukura, që shpalosin me krenari e hijeshi, përpara banorëve të bashkësive të tjera, ku jetojnë, punojnë ose mësojnë a studiojnë.
Gjithashtu, sillja nërmend vitet 70-të të shekullit të kaluar, kur shërberva mbi 7 vjet në Malësinë e Gjakovës (Tropojë), nga e kam orgjinën, si me rinënë, kulturën e arsimin.
Nga ceremonia e shpëndarjes së “Mirënjohjeve”…
Në ato vite, më ka takuar rasti që të shkoj disa hërë në 12 fshatrat e Nikaj-Mërturit dhe kam marrë me vete kënaqësi e ndjenja pozitive. Më kujtohet që, kur dërgonim nxënës për të konkuruar në shkollat e mesme arstistike ose të kulturës, në Tiranë, Shkodër etj., bijtë e bijat nikajmërturas dalloheshin për zgjuërësinë e talentin e tyre dhe, pothuajse, të gjithë i ftonin konkurset, ku ata merrnin pjesë. Po kështu, ata u treguan punëtorë shembullorë e plot gjallëri, në aksionet kombëtare të rinisë, për ndërtimin e hekurudhave e të rrugëvë dhe në bujësi, si në Krumë të Hassit ose deri në Malësinë e Madhe. Një shembull të shkëlqyer shfaqën 108 vajzat e Bigadës së rinisë “Gjelosh Rama”, të cilat morën pjesë në ndrtimin e hekurudhës së re Rrogozhinë-Fier. E, me radhë, mund të flisnim për mjaft raste të tjerë.
Duke iu afruar lokalit, ku do të bëhej ajo festë, tashmë e përvitshme, solla në kujtesë koncertet e paharruara, që janë organizuar më parë në Pallatin e Kongreseve të kryeqytetit ose në “Blue Sky” të Shkodrës etj.
Por le t’ia lëmë disa radhë përshkrimit të festës së këtij viti, në Tiranë, në vazhdim të manifestimeve për përvjetorët e Pavarësisë e të çilirimit të Atdheut dhe afrimit të festive të Krishllindjeve dhe Vitit të Ri 2017.
Gjallëri e veçantë, në festën e Nikaj-Mërturit…
2.
Kur pjesëmarrësit e natës magjike, në “Stela Resort”, zunë vendet e ra qetësia në atë sallë të stërmadhe, e cila shkëlqenët anembanë nga dritat e zbukurimet festive, pranë miktofonit u afrua këngëtari i mirënjohur nikajmërturas, Lekë Pecnikaj, pjesëtar i Ansamblit Shtetror të Këngëve e Valleve Popullore. Pasi ua uroi mirëseardhjen të pranishmëve, nuk e zgjati më tej, por ia nisi këngës “tsikë”, me zërin e tij të njohur dhe, sakaq, salla shprtheu në duartrokitje të fuqishme.
Ishin të pranishëm në këtë festë jo vetëm banorë të kryeqytetit, por dhe nga rrethet Tropojë, Shkodër, Lezhë e Pukë, Durrës e Fier etj. Gjithashtu, ishte një gup i ardhur, posaçërisht, nga Komuna e Gjakovës me rrethina. Pjesëmarrësve iu drejtua, me një fjalë përshëndetëse e mirëseardhjeje, av.Gjin Niklekaj, kryetar i Shoqatës Nikaj-Mërtur. Ndër të tjera, folësi përmendi veprimtaritë e pandërprera e të bukura, që janë organizuar e parashikuar, botimin periodik të gazetës disafaqëshe “Nikaj-Mërtur” etj.
Ai kujtoi e ftoi të gjithë nikajmërturasit, që të bëhen përgatitje sa më të mira, për të festuar së bashku 100-vjetorin e çeljes së shkollës së parë shqipe, në fshatin Gjonpepaj të Nikaj-Merturit, e cila është e para në tërë Malësinë e Gjaovës (Tropojë).
Në vazhdim, sipas programit të hartuar nga kryesia e Shoqatës “Nikaj-Mërtur”, këngët nuk do të kishin të rreshtuar dhe u bënë pjesë e pandarë e atyre 4-5 orëve të paharruara. Pa ua përmendur titujt e këngëve të larmishme, që interpretuan me mjeshtëri e pasion dhe që u pëlqyen shumë, nga të pranishmit në këtë festë, shënoj këtu se dolën në skenë këngëtarët e njohur: Zef Beka, Prekë Mrishaj, Gofile Papleka e Arben Gjeloshi etj.
Këndon Gofile Papleka…
3.
Një vend me rëndësi në emocionet e kësaj feste zuri shpërndarja e “Mirënjohjeve”, që kishte përgatitur kryesia e Shoqatës “Nikaj-Mërtur’, për banorë të kësaj kranine, por dhe për të tjerë, që janë të lidhur ngusht ose që kanë dhënë ndihmesë të çmuar për të.
I pari, që u nderua me “Mirënjohje” ishte Pal Leka, ish-kryer i Komunës së Gjakovës dhe deputet i Kuvendit të Kosovës. Pastaj u shpërndanë e moorëën vlerësime të till: Pal Hajdari (pas vdekjes), biznesmeni Ramë Geci; poronari i lokalit “Stela Resort”, Stefan Pinguli; Besnik Dushaj, kryetar i Bashkisë së qytetit “Bajram Curri”; arsimtari veteran e poeti, Gjon Ndou dhe Gjergj Kola e Nikë Ukshini, nga rrethi i Pukës.
Pastaj, përsëri vijuan pandërprerje këngët e vallet, nga sa e sa pjesëmarrës, duke i dhënë kësaj feste një hijeshi e bukuri të veçantë. Vëmendjen e të gjithëve e tërhoqën edhe një grup burrash, të cilët u ulën në dysheme, duke risjellë në kujtesë kuvendet e dikurshme, në krahinën Nikaj-Mërtur. Për reth tyre e bashkë me ta, këndonin e vallëzonin me shkathtësi, në rreth dhe të kapur dorë për dorë, djem e vajza, burra e gra. Në fytyrat e tyre dalloje gazin e harenë, që përjetuan bashkërisht në këtë festë të bukur, që ishte e radhës në ato, që ka organizuar dhe do të organizojë kryesia e Shoqatës Nikaj-Mërtur, e cila dretohet me pasion nga Av.Gjin Niklekaj. Ai i ftoi të gjithë pjesëmarrësit, që të ishin pjesë e një feste të tillë, që të shkonin edhe në atë, që do të behët, më 18 dhjetor pasdite, në mjediset e Kinoteatrit madhështor “Blue Sky”, në Shkodër, me kujdesin e këngëtarit të mirënjohur, Prekë Mrishaj.
…Pas disa orëvë kaq të bukura, të këndshme dhe të paharruara festive, në shoqërinë e mjaft të njohurve, miqëve e dashamirësve nikajmërturas, u larguam nga mjediset e lokalit “Stela Resort” me mbresa të pashlyera, të cilat do të na shoërojnë gjatë, në kujtesën tonë.
(Fotot nga: M.Gecaj)
Tiranë, 17 dhjetor 2016
Fragment nga novela ”U thyen eshtrat e dashurisë” të autores Lenora Lokaj
Akoma në vesh ndjej zërin tim të dikurshëm që ishte bërë melodi e zakonshme e rrugicave të baltosura të qytetit tim të mbytur nga injoranca. Më kujtohen mirë rrugicat e kalldrëmta që i pikturoja shpesh me ngjyrën e gjakut që rridhte nga këmbët e zbathura. Më kujtohen fare mirë edhe sytë e Anës, e cila, sa herë ia mbaja afër portës së saj dilte dhe shikonte hamallin e qytetit. Akoma edhe sot e ndjejë drithërimën e syve të saj se si i ndezë flakë gacat e shpirtit…edhe pas kaq shumë vjetësh, si nëpër mjegullnajë i ndjejë ato shikime që ngrohnin shpirtin tim dhe i hapnin portat e shpresës. Pritja nuk matet me pëllëmbë, ishte shumë e gjatë. Në burgun e heshtjes i kisha robëruar të gjitha fjalët. Duke u sjellë rreth hekurave të pritjes, njoha veç pushtetin e përbuzjen. E shtrirë me vjetë në shtratin e një ëndrre, gjumë nuk kisha, se patkonjtë e një ëndrre më goditen deri në përjetësi. Valët e tërbuara të ëndrrës për hakmarrje dhe të shpresës për pushtet ëe godisnin pamëshirë. Në detin e egos, shpirtin e shita derisa shaloja kuajt e dëshirës për pushtet, dhe zjarrin e madh të dashurisë sikur e përpinë pamëshirë erërat e stuhishme që goditën shpirtin tim. Imazhi i saj si një gurrë e freskët shuante etjen e ëndrrave të mia dhe shpirtit tim të prushtë. Ata sy me dehnin sa herë që me binin ndër mend. Fjalët e saj i mbaj të mbyllura në një valixhe dhe si një lis i thatë gjymtyrkëputur i mbaja mbi supe ngado që shkoja. Asnjëherë nuk pata guxim të ulem në ndonjë ulëse malli dhe t’i hapë ato kujtime. Druaja se dashuria ishte më e fortë se ëndrra ime naive për hakmarrjen. Gjithmonë e ndjeja në shpirt se si me priste mes psherëtimave të natës. Sa më dhimbsej. Sa sy të agimeve janë verbuar nga pritja e saj, sa eshtra të muzgjeve janë thyer nga pritja ime. Shpirti im pështynte urrejtje gjithë këto vjetë, edhe pse era më fliste në vesh për dashurinë e saj. Yjet i lidhnin plagët e mia dhe ashtu si statujë e zverdhur pa e kthyer kokën pas ecja vërdallë viteve. Buzëqeshjen e saj e ndrydha brenda shpirtit dhe kurrë s’do të kisha besuar që kujtimet të cilat i braktisa dikur, me të ardhur në këtë qytet mizorisht do të me ktheheshin dhe si mysafir të paftuar do të pinim kafen e mëngjesit bashkë. Mundohem t’i dëboj, u japë urdhër të largohen nga kafka ime që është xhindosur, por kot… kujtimi i saj çmendurisht më trazon.
Ndeza cigaren e radhës, nuk e di të satën e kisha! Shërbëtori erdhi si zakonisht ta zbrazte taketuken mbi tavolinë. E urdhërova të largohej. Nuk doja të me shqetësonte as një fluturim insektesh. Asnjë kujtimet dhe as imazhi i saj që më pështillet rreth kokës, nuk dua të më shqetësoj. Dola në tarracë dhe shikoja nga lartë se si dukeshin njerëzit, hm, sa të vegjël, si milingonat. Mora frymë thellë dhe mu duk sikur u çlirova nga kujtimi i saj. Të paktën sot, të mos më shqetësonte. Hyra ngadalë brenda dhe urdhërova të mbylleshin të gjitha perdet e suitës. Ndoshta në e errësirë kujtimet çmendurake që hapen portën dhe me pushtuan pamëshirë do të iknin nga unë. Me shpirt doja të fshihesha nga to. Ndeza prapë cigaren tjetër. Tashmë me dukej sikur u fsheha pak, por kot-as këtu! Nuk po mundem t’iu ikë. Aq shumë më kanë dalldisur saqë kjo ditë, që me vjetë e prita më është kthyer në pikëllim. Si ta vras vallë këtë mall që po ngjall kujtimi i saj?! Ky kujtim që më sillet vërdallë, ethshëm po më trazon, shpresat po m’i dridhë trishtimi, stolisur me dhembje më le. As retë e bardha të kësaj ditë s’po munden ta mbajnë peshën e rëndë të kujtimeve që po më çojnë peshë të tërën. Dielli sikur po ma kafshon fytyrën time sa herë që përballem më të. Nuk dua të dal jashtë, nuk dua ! Nuk dua që dielli ta ndriçoj pafytyrësinë time. Nuk dua ta di se ç’po ndodhë prapa këtyre mureve, as si merr frymë ky qytet…, dhembja dhe dashuria ime. Sa po ma kafshon shpirtin nostalgjia. Sot, edhe era lozonjare po fryn ngadalë sikur do që të ma zbutë zemërimin që gati po e gllabëron edhe këtë qytet të fjetur. Ah! Çfarë arome! Aroma e qytetit tim është kjo..! Jo! Me dhëmb do t’i ha mendimet e mia, do t’i grisë një nga një kujtimet e dashurisë, do ta shembë këtë çmenduri përmallimi. Shumë ngadalë po më plaket dita, shumë ngadalë! Koha ime po frymon me gërhamë. Sikur do që t’i dalë shpirti, nga mushkëritë e lodhura, dergjur ndër vite. Edhe pse sytë me pikojnë mall, shpirti më djegë…e ndjejë se pritjes sime po i vjen fundi dhe plagët e këtij qyteti nuk mund të i qepë asnjë gjilpërë e kohës. Dhe unë dua të çlirohem nga kafshimi i pritjes…
Njoftim për dhurimin e librave për pasurimin e bibliotekave të shkollave të Komunës së Malishevës Aksioni për mbledhjen e librave me qëllim të pasurimit të bibliotekave në shkolla të komunës së Malishevës është duke vazhduar. Deri më tani i kemi … Continue reading
Poezi nga Mehdi Krasniqi Shkreptimë I. Ja, tash e kam të qartë se kam mbledhur mjaft plumba të ndryshkur si relikte të moçme Dhe ato nuk shkrepin dosido, veç nëse u bjen fort në cak doktorgjilpëra Është … Continue reading
Poesie di Rada Koleva PER DIMOSTRARE “ Mi ha resa giovane e vecchia a seconda delle stagioni , mi ha fatta fiorire e morire un’infinità di volte . “ ALDA MERINI Quando ho aperto gli … Continue reading
Te kjo prozë mund flasim për poezinë … Shënime gjatë leximit të librit “Ndershmëria vetëm” të Faruk Myrtaj Nga Timo Mërkuri Leximi i tregimeve të librit “Ndershmëria vetëm” të Faruk Myrtaj, vetiu më kujtoi thënien e Italo … Continue reading
Poezi nga Tersinka Pereira Krishtlindjet- 2016 Le te pimë veren e Krishtlindjeve së bashku me të dashurit tane, Duke menduar se dhe nga distanca na ngjan se festojmë së bashku dhe me ata qe na mungojnë! Le t’i … Continue reading
Skënder Tena, skulptori i parë i Vlorës Nga: Albert HABAZAJ Skënder Tena është skulptori i parë i Vlorës. Në vitet 1960, kur u shfaq ai, nuk ka pasur të tjerë. Më vonë u formuan dhe zhvilluan talentin … Continue reading
SHKODRA THËRRET: “POSHTË ENVER HOXHA !” Nga: Fritz RADOVANI RILINDI DIELLI NË SHKODËR 13 DHJETORI 1990 ASHT NDËR DITËT MA TË SHËNUEME TË NJË RILINDJES SË DEMOKRACISË SË RE, … Continue reading
Poezi nga Seti Vladi PRINDËRVE Prindër! Galaktika e dashurisë suaj me zemër Perëndie, në këngë hyjnore kaltërsive fluturon. Në shpirtin e saj shtatë yje nga kup’ e qiellit ranë. Dielli në ujëvara digash e temperon, Hëna melodinë … Continue reading
U TAKUAM NË NJÊ DITË ME SHI Nga Eroll Velija Dielli depërtonte nga xhamat mungues në çati, goditjet e tij të verdha ngrohin muret, këmbët e mbuluara të getave të afisheve të reklamave nën orën e pamasë. Në vazot drejtkëndore … Continue reading
VI PRESENTIAMO LA SILLOGE POETICA DI Rosella Lubrano “L’ANIMA A NUDO” EDITA DA IRDA EDIZIONI http://www.lulu.com/shop/rosella-lubrano/lanima-a-nudo/paperback/product-22982377.html PREFAZIONE La poesia di Rosella Lubrano è lieve, dolce, quasi soave. La penna scivola via accarezzata da un’anima che parla, che dice … Continue reading
Poezi nga Dhimitri Jani Kokaveshi
PËRKËDHELJE BUKURIE
Me bukurinë udhëtojmë
Mbushur mendime.
Ç’do përkëdhelje, zgjon ëndërime?!…
Prehri i ngrohtë, i çdo Itake,
Nuk i përket zhgënjimit, dhimbjes
Mallit dhe joshjes momentale
Kur tradhton!
Brënda braktisjes të ndërgjegjes tënde Itakë
Dhe jashtë parametrave tona, ti,… prapë…
I përpunon.
Shkëmbi!…
Nuk trëmbet marrëzisë
Së dallgës,
Thërmohet!
Jetën qeton kur këmbët i lëpin
Dhe i ledhaton.
Psikoanalizë e brezave,…
Filozofisë,
Një skalion
S’mund të mbetet mburojë
Thyhet,…
Vazhdimësisë së marrëzisë.
Tërrësia jonë, përplaset Itakë dhe ngrihet
Mbi çdo moment magjie, gjithësie.
Transformimi dhe tretja, shkëmbim lënde
Apo kundërvënie i shpirtit në kërkim?!…
Këtë, nuk ja besoj sofizmave
Që mundojnë qendrojnë,…
Përjetësisë mbi parkun tëndë
Dhe të lavdisë o amësi e thellësisë.
Brënda vizioneve tona,… zgjon,…
Hapësirat, e përsosmerisë!
TROKITJE
Të elektrizuara pikat prej afrimitetit, dehen!
Ashtu, dehshëm trokasin
Hapësirës, duke marrë përmasat si një aktor
I madhështisë dhe i trishtimit,… lartësisë.
Masa e tyre, çan hapësirën duke ndruar vëllimet
Sferike, kuboike, piramidale po mbi të gjitha!…
Shpërthimet e vetëtimave ngjajnë,… një fushe
Të minuar duke i ngjeshur ato, në dënesa!
Kaosit atmosferik s’përmbajnë vetveten
Dhe rrokullisen, duke kërkuar secila
Një startim të pa ndërgjegjësuar mbritjeje.
Kur trupi i tyre shëmbet, ndjejnë,
Zgjohen, si qenie e gjallë levizin
Labirinteve e dejeve tokësore.
Qarkullimi, ushqen, tret dhe rrit çdo qelizë, mbulon
Dhe përqafon gjerësinë arteriale tokësore, risjell
Freski, ripertëritje dhe çorientim mllëfit të qetësisë,
Madhështisë dehëse të gjithësisë.
Kur i përkasin përallores, ambasadores së aritjeve
Që verbojnë botën duhet t’i trëmbet,… shpirti ynë.
Përsosmerisë ikonike dhe trishtuese të reve, shtohet
Demagogjia e shprehjes, meditimi dhe trishtimi ynë;
Kjo, fantazi vizionare dhe krijuese, udhëtimit.
E përkëdhelura e gjithësisë, dehej madhështisë
Së pasqyrës qiellore, bukurive krenare të saj
Dhe ngrinte sa më lartë gjijtë e saj femëror
Drejt pushtimit dhe çthurjes së kaltërsive
Nëpërmjet grahmave shpirtërore, për sundim!
Llavën hidhnin sa më lartë dhe qielli… i milte
Duke lënë prapë të pa shuar epshin e tyre
Pretndues, posedues dhe predikues të tyre
Triumfator!
Çmenduria zhvilluese e përmasave gjenetike
Tokësore ndjenin madhështinë e përmbajtjes
Hapësirës ku lëviznin me krenari të pa shoqe
Dhe të vetme, përballë gjithësisë.
Mbi këto krenari, pikat humbën durimin dhe haremin
E tyre dueleve dhe dusheve qiellore.
Gëzimi, rënkesat dhe mjerimi, haruan pronësinë,
Kurorë bënë vajtimin!
Ditë mjerane udhëtonin brënda dhe përtej zilisë
Si dhimbje e mbytur, kujdesit të shuar
Dhe kalimtar egoizmit që i stis.
Përtej zhvillimeve prapë do t’ju marrë malli,
Ju shikoj, i tharë loti i qiejve ku mbritët rrezet,
Shumë,… s’ju admirojnë!
A mund të mbetet prapë zilia e lartësisë
Projeksion?!…
Brënda mundimeve pikat
U mblodhën përseri dhe rënies,…
U hazdisën!
Qielli krenohej kur milte dhe ledhatonte gjinjtë
Tokësor si pjesë e qenësishme e tërësisë së tij.
Toka, gëzonte dhe lakmonte shtrydhjen përqafuese
Lotit të tij, levizjeve të pa kontrolluara dhe kaotike
Sterilitetit që përmbanin.
Ëngjëjt! Përgjonin, përgjonin veprimtarinë e tyre
Dhe s’i frenonin mbylljes së katakombeve
Thëllësive tokësore në larjen,… e mëkateve!
Jashtë ndërgjegjësimit pikat, bëhën shkatëruese,
Tronditëse dhe ledhatare përpëlitjeve hapësinore
Plot rrënkim dhe gëzim! Imazhet e tyre të përkryera
I rrënuan trokitjeve medituese gjithmonë jetës
Në përgjim.
Pikat dhe shiu, si zëra bishash iritimeve provokojnë
Mendimet, mundimet dhe kaltërsinë shpirtërore.
Ato, ngjasojnë jetës, mbi gëzimet kondensohen
Dilemave rikrijimit të ciklit,… vazhdimësisë.
PËRSHENDETJE E TEJ SKAJËSHME
Planeti i shndritshëm i sistemit tonë, zbret të josh
Jetën, të vendos balanca dhe fat planeteve lëshuar
Ledhatimit mbi rrezet e tij si dhe krehjes dhe alarmimit
Vendosur qeverisë qiellore mbi skema mashtruese,
Rënkime dhe çthurje devijimit mbi parimin,… ngrohtësi!
Rrezatimi i planetit të ngrohtë shtrinte krenarinë
Ritmike fuqisë rrezatuese dhe goditëse mardhënieve
Që ndryshonin në terësi sistemin e veprimit planetar
Si dhe kullimin rrezatues, të masës njerëzore, në veçanti.
Rumbullaksia e përkryer ciklike dhe monotone e tij
U paraqit në formën e buzëve vizatimeve kjo, si shenjë
Mirënjohjeje dhe ngrohtësie përzgjedhjes, çorientuese.
Ne, rritemi brënda ngrohtësisë dhe flakët tona
Përpijnë,… jetën, zhvillimit pa gërshetim.
Aplikim çoroditës dhe sfidues dijet njerëzore padrejtësisë
Falëse mes energjive të tij dhe planetit të zjarrtë
Dhe të të ngrohtë që vëzhgon dhe mashtron fshehjes
Eklipsore, për një rikthim të madhë të madhështisë!
Asnjëherë nuk e parafytyrova perëndinë
Mbi frenimin dhe perëndimin e gjithësisë
Ndaj mbretërive që s’i përkasin më,… magjisë!
Sa i dashur ky Diell veçse,… sundimtar,…
Mbi të gjithë!
Mos vallë dezertimit prej rrezeve të tij njerëzit
Harojnë të përcjellin ngrohtësinë?!…
E dyshimtë krenaria njerëzore mes britmave joshëse,
Lavdisë.
Rrezatimet kozmografike bagazh stok nuk bien
Ligjeve që ndryshojnë dhe ndryshojmë iritimeve
Mendore, qetësisë.
Ato, mundojnë, sundojnë, përkulen transformimit…
Përjetësisë.
A mundet rrezatimin diellit,… t’ia gjykojmë?!… …
Iritimeve të tij ai, pranon vetëm ngjitje përsosmërie
Kur i afrojmë përkujdesjes, gjirit që na rrit dhe e vjelim
Veçse,… na mjel energjitë, që i sfidojmë!
MODESTI
Si mund të pikëtoj nxitim,
Zili, në dëmin tuaj
Si t’ju sulmoj?!…
Mposht utopinë mes yjesh
Prandaj jetoj.
DILEMË
Mbetëm martirët, e jetës së mjeruar!
Në këtë mënyrë u nisën brezat
Dhe kurrë mbarojnë?…
Mes dritës, dritën s’pamë
Dëshirën e guximshme s’rebeluam!
Qamë mjerimin,
Virtyt i praptë i njerëzimit.
Prej tij lindin gjykatës ndoshta,…
Ndoshta, të hapësirës njerëzore.
Në madhështinë e tyre gjithmonë dehen
Presim, presin…. «triumfatoren!»
S’njohëm përplasjen, revoltën paqesore;
Mbetëm pllagonë me fytyrë njerëzore Të pasurit e shpirtit,… jo inisiator.
TRYSNI
Dikur, diku!…
Më the të fshihesha
Dhe ndjeva ndarje
Dhe trysni!
Sa largë
Ndjemë njeri tjetrin
Aq afër, s’ndjemë…
Ngrohtësinë.
Thërmija kristalore
Afërsia…
Humbi, vetin e bashkëveprimit!
Zbërthime dhe zhvillime
Gjithmonë jetës,
Në kërkim.
ARKIVIM
Trupi ynë,… dërmuar!
Si kamikazët larg frikës dhe jetës.
Të kolliturat tona!…
Të shkurtra, si jeta gjerdanit hipokrit.
Egzistenca jonë!…
Parajsa më e keqe, çmendim thellësie
Ku arkivon në ngrirje,…
Çdo mendim.
KRENARI
Kur më mungon,…
Ndjej dhimbje, mall!
Kur jemi pranë
Ndjejmë,….
Krenarinë e njeri tjetrit.
NDASI
Lule artificiale të dhuronin
Mes tyre!…
Egzistonte një ndasi.
Sundueset e bukurive vola
Dhe le t’ përkiste vyshkja
Iritimit, ndjenjës,… së mërzis!
Mes luleve buqet
Buzët,… i afrova.
Jetën, mes tyre e shtjellova.
Nektar,
Pije perëndish kërkova
Botës,
Që jetove dhe jetova,…
Përsosmeri!
VAZHDIMËSI
I vrazhdë im atë
Në karakter.
Rrudhat në ball!…
Si një kanion,..
I thellë.
I çmuar është
Sa s’ka ku më.
A matet deti
Me një breg
Ku vala,… mund,…
Të nanuriset?!…..
RUTINË JETE
Ujëvarë e shkurtër, vitet!…
Kërusur dhe thyer rrugëve ku rritemi,
Mbetemi, shuhemi dhe shkundemi
Si udhëkryq pa semafor.
Një trup i ngurtë, i ngushtë,…i shtrydhur
Si një shtëpi
Ngjyrave pa përshtatje akromatopsis.
Hije!… gri.
Hije e gurrtë përplaset, thyen gurrin
Dhe Ne,arkitekturave që zbërthejnë
Mendimin tonë dhe pse s’ qendrojmë
Dhe qendrojnë… përjetësisë.
Përjetësi…
Ndertimore mbi një çati program pranimi
Ngrohtësie,… drite, njohjeve
Ku depërton dritareve shkulur që digjen
Njerrëzit dhe portat pritjeve të stërgjatura
Ngjeshur
Si shpatulla shtyllave, mbështetur shtrengatave
Stinore lëshuar si pika loti strehëzave
Të njeri tjetrit pa kursim?!… …
Shikim i nxirë!…
Filxhan shkulur, ashtu
Si flokë shkatrimit dhe shkarkimit
Zgjimit…
Të një urie të vështirë
Brishtësisë. … …
ZË MISTIK
Të ledhatoj flokët
Sa është kufiri i largëpamësisë
Prej mediokritetit.
Brënda kësaj shkujdesjeje
Dashuria ndaj teje
Vetë jetës,
Gjithmonë triumfon?!…
O zë mistik!…
Shpesh brënda vetes vetëm…
Mos kumbo!
MOS PRITJA
Fantazisë tonë lekunden yjet
…Duke kërcyer,
Vallen e magjistares,…
Së magjepsur!
Zbathur a veshur mendimi ynë
Hedhur si jele…
Kreshtës së shekujve
Që zgjohen
Lindjes së bekuar mbretërisë
Që asnjëherë nuk pret askënd
Mbi shpinë,…
Si ledhatim.
Shkëputur nga vëllimi poetik ‘’Fati i dritës’’
Autor: Claudia Bota Fluturii albi Fluturii albi desprinși din neaua iernii Dansând al vieții ultim vals sublim, Primind lumina clară în faptul serii Tu, fiind poeta la care să mă-nclin. Și ne-ai lăsat printre cetăți dezlănțuite Un gol … Continue reading
Edwin M. Cordevilla is a Manila-based poet and author of three poetry books, namely Phoenix and Other Poems (2000), The Occasions of Air, Fire, Water, Earth (2012) and epic Ten thousand Lines Project For World Peace (2013). . … Continue reading
Poemas de Isabel Terenzano AGRADECIMIENTO Destejiendo sueños… curando heridas… vislumbro el camino… en Jesús, mi guía. Mi rumbo es seguro… mi misión aceptada… es bello y hermoso saber que mi amigo me lleva en sus hombros cuando estoy … Continue reading
Poems by Manthena Damodara Chary THE ESSENCE OF LOVE A novel notion Finds promotion An early emotion Urges attention The opulent ocean Is churned for potion The nectar is the potion Setting love in motion Dwelling devotion … Continue reading
Tregim nga Teuta Sadiku Ëndrrat e një nate zgjimi… Ai, që ju tashmë e njihni pak a shumë, ka një huq të keq, kështu i thonë të tjerët, po ja që ai vetëm në sajë të këtij … Continue reading
Poezi nga Festim Liti POEZIA E PA MBARUAR Një poezi nisa të shkruaj, për vogëlushin që e vranë në Alepo, Në shtëpi, te pragu. Nuk munda, me zuri frymën ujëvara e lotëve dhe bashkëfajësia, më dënoi, Të … Continue reading
Poesie di Alma Gjini Saprò bastare a me stessa Lasciami, dove comincia la notte come il più minuto granello di sabbia soffiami, come particella di polvere che galleggia nell’aria e cantami, come il suono della pioggia primaverile … Continue reading
Poezi nga Adem Zaplluzha NË ATË HUMBËTIRË Si në ndonjë qyp ma xhevahire Futa gishtat e mija Në shpirtin delikat të kujtesës Me qindra vjet hulumtova Hulumtova si i çmendur Prejardhjen e fjalës dashuri Në atë humbëtirë … Continue reading
Kapadokya- 2017 Cappadocia is the ancient name of a large region in the center of Anatolia, although when we speak of Cappadocia today we refer specifically to the valleys of Goreme and Urgup, with their natural pinnacles and rock … Continue reading
Proza poetike nga Luan Maloku FLUTURIM I HIDHUR U largova nga ti e dashur, të përshëndeta përmallshëm. Ika pa e kthyer kokën mbrapa, ashtu bëj çdoherë kur iki për në Zvicrën me alpe. Është ditë zie, heshtje, … Continue reading
Shtëpia Botuese “ADA” publikon vëllimin poetik “Në pragun e një dhimbjeje” të autores Irma Kurti. Titulli i librit: Në pragun e një dhimbjeje Autore: Irma Kurti Korrektor letrar: Ilir Kanini Fotoja e kopertinës: Biagio Fortini © 2016 Irma … Continue reading
Shtëpia Botuese ” ADA” publikon librin “Copëza nga ditari i nje liceisti” të autorit Ruzhdi Keraj dhe parathënie nga Zhani Ciko. Autor : Ruzhdi Keraj Titulli : Copëza nga ditari i nje liceisti Redaktore: Mjaftore Keraj Kopertina: “Muzikanti” Jakup Keraj … Continue reading
Shtëpia Botuese ” ADA” publikon vëllimin poetik “RILINDI DIELLI IM” të autores Dava Nikolli dhe redaktim të autores Vjollca Shurdha Titulli: RILINDI DIELLI IM -Autore: Dava Nikolli -Redaktore & korrektore: Vjollca Shurdha -Kopertina: Alfred Gjoka -Botim i parë 2016 -NB/.Redaktimi e … Continue reading
Shtëpia Botuese ATUNIS nxjerr në dritë tre botimet e radhës të poetes Xhemile Adili. Libri i parë nga këto tri librat e fundit është:“SHPRESË ME PLUHUR FERRI”, përmbledhje me poezi. 56 poezi, shtruar në tipin horizontal të organizimit, përbëjnë … Continue reading
NETËT E FRIKSHME
Nga Ramiz Kuqi
Era e ftohtë të binte mbi gjoks.Rrugës , në të dyja anët, gurët ishin shpërndarë, disa të vegjël e disa si më të mëdhenj. Shoferi i kombit, një djalë rreth të njëzet e tetat, flokëkaçurrela përpiqej të ikte nëpër udhën lakore që të mos i dëmtonte gomat e reja , të cilat sapo i kishte vënë për stinën e dimrit.Biseda rodhi me një shkas.
-Je ende në punë?- e pyeti A.
-Jo,-i tha . Jemi në pushim. Punoj në një agjension kamionësh.Punë e rëndë, e gjatë. Shpesh edhe nga dhjetë orë në ditë.Madje, punëdhënësi është një njeri që na përbuz.Të gjithëve, pa përjashtim.Pagën mujore nuk ia jep me kohë.Edhe ato pak euro që na i jep, na i hedh jo të tërën. Po qindarka -qindarka.Më është dashur ta thërras disa herë në telefon.Shpesh edhe nuk na përgjigjet. E fik telefonin. Nëse mundem, kur të zbardh pranvera e të mbushën malet me lule, do të kërkoj punë tjetër. Po pata fat.
Pak para se të binte muzgu, ai zbriti në rrugë, në stacionin e fundit. Para tij zbritën edhe disa udhëtarë tjerë, kush më herët e kush më vonë.Secili mbante nga një najllon në dorë.
A. eci shkujdesur deri te dera e hyrjes së oborrit të tij. Atje ai kishte kaluar tërë verën.Sa herë largohej, për ndonjë punë, sërish e merrte malli. Madje ngjitej tërë dashuri atje..Ndoshta kishte diçka nga e kaluara e largët. Një fëmijëri e rëndë, por edhe e ngrohtë. Një oborr me zogj .Zhurmonte nata deri vonë.Me blegërimë delesh, lehje qensh. Po sot? Asnjë zhurmë . Të vret vetmia kudo !
Kur u fut në oborr, lëshoi sytë nga Kepi i madh.Një copë diell ishte varur në gjysmën e tij dhe i krijoi atij një ndjenjë të çuditshme. Një Kep edhe këtu i ndarë nga dielli. Poshtë, në fund të tij, shtrihej hija ngyrë hiri.
Hyri në shtëpi. Puna e parë që bëri A. ishin lulet dhe dy trungje me limona, të cilat ai me Nimen, para se të ikte për vendin e fjordeve, i kishin vendosur në katin e dytë, përballë diellit. Shumë gjethe të vjetra ishin tharë nëpër degë dhe shumë të reja kishin nisur ta gjelbëronin trungun e tyre. Vuri dorën mbi dy limona dhe i mbetën në dorë..sikur donin të thonin se jemi pjekur. Ai mori, zbriti nëpër shkallë të drurit, i vuri mbi tavolinë, i fotografoi dhe ia përcolli Nimes, e cila po hynte në muajin e dytë që kur ishte larguar për të vizituar nipat e mbesat atje.Ngafotot që ia dërgonte, dukej se ishte përtrirë.
Po ajo hije nën Kepin e madh dhe një copë diell në maje. sikur ia ringjalli pamjen e murit të një qyteti që po ndahej ngadalë.Jo për të bërë ndonjë krahasim, por në imagjinatën e tij dukej çuditërisht ashtu.E Kepi i madh rri me shekuj në të njëjtin vend, me të njëjtit gurë e shkëmbinj rrethuar me drunj, të gjatë e të hollë.
Natë e ftohtë. Diell i ftohtë. Dashuri e ftohtë. Atdhe i ftohtë.Të gjitha këto pyetje i lëvrinin nëpër mendje A. atë mbrëmje , në një ambient të qetë, me erë e fërfëllizë në oborrin e boshatisur.. Disa fluska të holla përhapeshin nëpër qiell..Era i barte përtej mureve, si ëndrrat e tij .
Një muzikë e lehtë,me kitarë përcillej në ekranin televiziv. Një politikan rrahagjoks..Do ta shëmbin murin. Janë ditë e orë, minuta. Po matanë murit nuk dëgjohet kjo gjuhë..atje muri vazhdon të ndërtohet. Inaugurime nga armiqtë, të cilët hyjnë nëpër udhë lakore, si të jenë në shtëpinë e tyre. E nuk harrojnë të thonë : ” Kosova është Serbi !”.
A. merr ca drunj dhe i fut në stufë. Kishte të ftohtë,Një e ftohtë dhjetori e paparë ndonjëherë. Stinë të çuditshme këto. Bimë e dreqit po lulëzon në tokën e gjakut. Nga të njlëjtit vrasës.!
Buzëqeshje e ngrirë. Në prag të festës së motmotit..netët vijnë të frikshme.
15.12.2016
PËR NJË COPË LETËR Nga: Eliverta Kanina Ishim në mbledhjen që Bashkia organizon çdo muaj me mjekët e shkollave, kopshteve dhe çerdheve. Vazhdonin diskutimet. Mjekët përcjellin shqetësimet e punës së tyre. Dhe drejtuesja mban shënime, ofron alternativa, … Continue reading
Poezi nga Agim Desku *** Plas o varg pse nuk di ta ruaj as ta mbroj lirinë Mos vdis atdhe para se të të shoh mbështjellur në yje Nëse duhet vdekë,vdekësha si hero yti Për të vetmën … Continue reading
Poezi nga Lida Lazaj S’ falet loti për arsye, që harrohen Nën qiell të qelqtë dhjetori, si i kësaj nate, mbaj mend, që kam qarë nën dritën e yjeve të Arushës së Madhe Mbaj mend, që isha … Continue reading
Proza poetike nga Bilall Maliqi PORTRET ME SHIKIM KAH QIELLI Shikimi kah qielli m’i kujtoi sytë e saj, që hapësirës ia vjedhin kalëtrsinë. Saherë që i ngrit sytë përpjetë, nga një copë ngjyrë ia shkëput qiellit, për … Continue reading
Poezi nga Xhemile Adili VDEKJA NA LIDHET KËMBËVE Vdekja keq-keq na lidhet këmbëve, sikur litar kusarësh në mesjetë, këtu asgjë që vjen, më dot të ik, piramidë gjer në qiell. Gota e zbrazët himn. Nuk desha këtë, … Continue reading
Poezi nga Myrteza Kasi POEMA E BLERUAR Zbriti një plak nga Dobrushta, Mes të rinjve në Bogovë: – O ju djema dhe ju çupa, ç’bëni kështu në dëborë? -Ne, o xhaxha në atë pllajë, Do të mbjellim … Continue reading
