Poezi nga Rezart Palluqi Gruaja ime nuk është Helena Gruja ime nuk i ngjan Helenës servile. Nuk më sheh, si me qenë Zeusi. Gruaja ime nuk i ngjan Helenës mendjemadhe. Nuk më ka lexuar asnjë libër. Për … Continue reading
Poems by Shalini Samuel Child of War When the demon licked our land He munched us like a toffee And spit us on burning desert sand A nameless street hugged us, as a refugee With the woolen … Continue reading
Arti i mirëfilltë të hap sytë e të ndrit mendjen Nga: Safet Hyseni Arti është bukuria e shpirtit e bartur tek truri e shprehur me anë të shkrimit, brushës, dhe mjeteve të tjera. Me këtë rast poeti i mirënjohur … Continue reading
Poem by Roula Pollard A SIMPLE REMINDER, TO ME, TO YOU! When I give you pain, wounds, a hell, iron I don’t know how to give you, my Love. When I don’t forgive my, your mistakes, I want to … Continue reading
Poem by Monsif BEROUAL EVERY TIME Every breath from my soul Every dream can be real, Love makes us feel better Even we are sad or feeling low. From the first sight of her angel’s face Upon … Continue reading
Poems by Pranju Gogoi GLOBAL PEACE AND HARMONY Wandering and wandering solemnly always I, Like clouds in the sky, Amidst hurry and hue and cry, In search of peace and harmony, The ultimate reality of humanity. … Continue reading
Poezi nga Marjeta Shatro Shenjtëri Jeta shpesh kthehet në dallgë tallazet e saj rrahin pa mëshirë. Koha bën të harrojmë diellin dhe të bardhat valë prehur brigjeve. Si shpendë të plagosur rënkojmë, prej dhimbjes që brenda … Continue reading
Poezi nga Dhimitër Nica
DUA TA DISH…
Rrugët për të mbritur te ti,
qenkan të mbyllura.
Më duhet t’i çaj si skifteri ajrin,
apo edhe më shpejtë, si vet plumbi,
për të ardhur aty,
mund të sakrifikoj edhe trupin,
por kjo nuk ka shumë rendësi,
rendësi ka që ne do të gjendemi
e nuk do të humbim!
Ke dëgjuar ti për njeriun e padukshëm?
Ai përbëhet prej ajri, prej kënge e ëndrre,
ndoshta edhe unë, kur të mbrijë te ti,
do të jem një nga këto ngjizje,
apo edhe të trija bashkë…
Rendësi ka që kur të jem pranë teje,
ti do t’më ndjesh mbi buzë, mbi trup,
unë do të futem thellë nën lëkurë e deri në asht…
Ti nuk do të rrish më nëpër dritare,
nuk do t’më presësh netëve të gjata në ballkon,
as në rrugë nuk do dalësh t’më kërkosh,
kur të jem futur thellë brenda teje,
nën lëkurë si dhëmbë i fildishtë a silikon,
ti do të ndjesh flladin, vet ëndrrën, këngën,
përkëdheljet e puthjet
e një çast ndoshta nga lumturimi,
do t’më ndjesh në shpirt e do të qash,
nga drithërimet e ngazëllimi…
Thjeshtë këto t’i them që ta dish,
ta dish se do të vijë bashkë me ajrin,
do të vijë me rrezen, me diellin
dhe kur të ndjesh ngrohtë në shpirt,
jam unë brenda teje, jam unë,
thjeshtë, dua që ta dish!
© Dhimnica,Selanik 13-3-17
LIVADHI I GJOKSIT TËND…
Në livadhin e gjoksit tënd
Notojnë hareshëm dy sy të malluar,
Doja që aty vetëm unë të kisha vend
Në kopshtin e Edenit të praruar.
Në livadhin e gjoksit tënd
Dy ftonj më puthin në buzë,
Dy thithkat nxjerrin mjaltë edhe lëng
E ngjiten në dhëmb e përmbi gjuhez…
Në livadhin e kopshtit tënd
Paska edhe mollë të ndaluar,
Adamit një kusht i kishin venë
Asnjëherë molla nuk duhej kafshuar…
Molla dhe ftonjtë më ndjellin zili
Ndaj i kafshova si Adami atëherë,
Mos harroni se edhe unë jam njeri
E nuk dalloj nga njerëzit e tjerë…
Selanik, 14/03/ 2012.
EDHE PA FOLUR…
Gjuha e syve,
gjuha e buzëve,
gjuha e trupave,
gjuha e ëndrrave,
bëjnë më tepër mbrekullira,
se gjuha e dhëmbëve!
© Dhimnica
GRUA…
Gjërat e mira bashkë i kemi rritur,
gjërat e bukura mbajnë dhe vulën tënde.
Çdo njërën nga to ti e ke qendisur,
kur të qeshin sytë, përhapin dritë hëne…
Ëngjit i lodh dita e përgjumen çdo natë,
ti bën sikur fle,por në fakt më ruan mua…
Si kaloi dita? Vallë, a po flen rehat,
ti nuk je veç ëngjëll,nuk je vetëm grua?!
Grua…Gjërat e mira paskan dalë si ty,
ndaj rrezatojnë e mbajnë dritën tënde.
Ne kemi qenë një, kurrë s’u bëm dy,
ky qenka sekreti, paska forma zemre!
© Dhimnica
Poemas de Roger Casanatan Vastedad La noche me encuentra dubitativo y trata de auscultar el sentimiento. Al teñir frágil alegría también oscurece la existencia. La tarde fue ambarina y cálidos rayos abrigaron mi tristeza. En los árboles un festival … Continue reading
Poemas de Juljana Mehmeti Calles Transparentes La luz estrellada en el gris evanescente que todo esconde, mezcla los tiempos del espacio sumergido del misterio… Entrada sensorial del ser en ojos desconocidos que desvelan imagenes y apariencias de … Continue reading
ATUNIS GALAXY POETRY 