Cikël poetik nga Gentjan Hasanas Loti im Loti im nuk ka përmasa gjeografike si përmbytja e tokave të bukës, as plogështinë e beharit të Norvegjisë. Errësira ime nuk është e dukshme, Nuk është si eklipsi As boshësia … Continue reading
Poemas de Valeria Soledad Lopez TODO SE TERMINA Cuando crees que las cosas van bien, todo se termina. Tu corazón se pierde en el temor de fracasar y en una agonía constante, tu pensamiento se convierte en nubes, … Continue reading
Poezi nga Vaso Papaj Bio të jem?… Vallë, bio gjer tani të kem jetuar?… Për mua do ishte mrekullia vetë. Me këtë vështrim të përmalluar, Mos i fatlumur arrita gjer këtu, vërtet? Ndonëse vite plot supeve mbështes, … Continue reading
Poem by Maria Miraglia YES, I BELIEVE I believe in love love that asks nothing love that needs no oaths or everlasting proofs reassurances and confirmations that can understand my silences and perceive the unspoken emotions do … Continue reading
Poezi nga Dhimitri Jani Kokaveshi
PROVOKUAR
Dijen trasformonte
me padijen!..
Gdhëndur, format e tij
përtej kënaqësive
i udhëtonte dhe i shtronte
të udhëtonte
lakmuar gjerësitë!… Meskine
mbi ëndrra te aplikuara
S’ debatonte
por i sulmonte qe t’ i sundonte
me errësirën!…
S’ lodhej, mes saj gjente gëzimin
dhe e zbërthente
me shprehjet e tij të artit!…
Të dremitur.
Aty i ruante dhe studimet.
Mes tyre vuante
ne madhështi. Madhështi
një përsosmëri
e padijes rinohej, mbi dijet e tij
të lodhura
nuk mundi te kërkonte maturitë.
Informacionet!…
Zgjeruar veçse ai?!… Ai flinte dhe
pse mes dijesh
pa dijet flinte, … në çdo kërkim.
.E lodhnin
dijet dhe lodhjeve, i mbyste.
I mbyste dhe
i zhyste thellësive, qëndronin
me errësirat
i lante … dhe ëndrrat!…
Tronditur
realiteteve të hidhura tretur!…
Ëndrrat
mes dijeve i tkurreshin
dhe tkurrur
apative i shthurreshin…
vullnetit humbur.
Vullnetin!… S’ njihte as alternohej
çfarë mefshtësi!
Në përqendrim, vëmendjesh zgjeronte vetem
krahët e tij!…
Të pandryshueshmet…e dijes
I mbante
plakur, i mbanin trurin
zbërthyer
në çdo qelizë!…Të pa ushqyerat
e trurit, tronditur
hijeve, prej hijeve zbërthyer
me hijet!…
Vishej dhe i mbante stoli
i mbante hijet!…
I trasformonte si mes gravurave
të shekujve
ngarkuar në dobësi destinacionesh
Pa projektim.
Pa projektim, si një ndërtim
dëgjeneruar
arkitektit, me kohën rrëzohej
si nje krijim.
Ashtu endeshin dijet e tij
të djegura
ngjisnin shkallët!… E lodhura
të plakura
në letargjinë e shekujve
tretur
mbuluar por dhe zbuluar
hijeve!…
Si t’i trazoj?!… Si t’u gërmoj
pseudonimesh
nuk qëndroj veç i shikoj
amorfe!…
Në provokimet e strukturave të tyre
nuk mund t’ i gdhënd.
As mund ti lë në provokime dijesh?!…
Provokime mes dijesh
nuk i qëndroj… i vetëm, vetëm ai, ai!…
Në çdo shkëndi, i mohonte.
Dhjk©23-10-2015
TROKITJE
Humbi dita, mbi freski!…
Errësira
hidhte kthetrat
penelit tim
dëgjoj… shiun që troket
dhe shkarkon
në furinë e tij, një biletë
pa çmim
imazhi ma afron
natyra
dhe unë?… Soditjeve
qëndroj
si një mbishkrim
ku vetëm ajo!…
Më arnonte!… Shpirtin.
DILEMASH
Dhe sot?!
Përplasur dhimbjes
Dhe jetës
Rreshqitur!…
E djeshmja e sotmja
Mundimesh!…
Trajton
Dhe mbi mendimet?!…
Bluaj përballimet
Përmes vështrimesh
Thyer
Mes shpirtit
Si të veproj?!…
Si të gjurmoj
Mes peizazhes
Shpirti!… Aty
Nuk mund të rroj.
O peizazh… i jetës!…
Aty, po gdhëndem dhe po mundem
Si mund ta zboj
Si mund ta zboj mes bukurive?!…
Po më sundon.
Dhjk©23-10- 2013
Poezi nga Melaize Gropa Vetes Zgjatëm duart, u takuam. Jo, jo …. U përqafuam. Jo, jo, as kështu nuk ndodhi Se di saktësisht. Di që u bëm një, sërish. Unë, ti dhe ….askush. Hera e fundit … Continue reading
Poezi nga Dhimitër Nica Vjeshta e njeriut… Bien gjethet e zverdhura, bien në këtë vjeshtë nga lart… Hedh dorën mbi flokë, ata po bien të zbardhur çdo ditë e nga pak… NJË TRUP,NJË SHPIRT… … Continue reading
Skicë: “SHEG’ E ËMBËL, MOJ SHEG’ E BUTË!…” (Kur Vjollca Koni thurë poezi malli, për vendlindjen) Nga: Murat Gecaj 1. Jo shumë ditë më parë, Vjollca Koni-Ajasllari, me origjinë nga Skrapari dhe emigrante në Austri, tashmë … Continue reading
Poezi nga Nikollë Loka Të falemi Gjergj Basta! Në rrënjët e fisit të Arbërit, ti i disati Gjergj, linde për të ringjallur shpresat, për të madhëruar një brez. Arbërinë e nxore prej hirit, në fushëbetejat e … Continue reading
Poezi nga Juljana Mehmeti Çast magjik Mëngjesi zbret ngadalë në një shteg agimi, ku dritëhije hëne zbulojnë mendime të shkuara… Një çast magjik dhe frymëmarrja ndalet Mes ëndrrash këmbëzbathur që kapërcejnë pragun e vetëdijes dhe pas … Continue reading
