Daily Archives: November 19, 2020

“MISTERI I MOLLËS SË ARTË” – MISTICIZMI DHE REALJA E TRUPËZUAR NË DISA TREGIME TË SHKRIMTARIT GËZIM STRORA NË VËLLIMIN “MISTERI I MOLLËS SË ARTË” / Nga: Arqile Vasil Gjata

Posted on by

0

  Arqile Vasil Gjata     “MISTERI I MOLLËS SË ARTË”   MISTICIZMI DHE REALJA E TRUPËZUAR NË DISA TREGIME TË SHKRIMTARIT GËZIM STRORA NË VËLLIMIN “MISTERI I MOLLËS SË ARTË”   Materia (lënda) e disa tregimeve si: “E fshehta … Continue reading →

Poezi nga Kristo Çipa

Posted on by

0

 
Poezi nga Kristo Çipa
 
 
 
Ismail Qemal liria
 
Buzëqeshur midis lotit
Vinte shekull i stuhive
Natën po gremiste kombi
Hiqte mjegullën prej syve
 
Ca burra të perëndishëm
Lëvizën boshtin e dheut
Trimat me gjak e qëndisën
Mëngjezin e mëmëdheut
 
Të rënët ngriti shqiponja
Botë e vdekjes si pengonte
Nga Çamëri e Kosova
Drejt flamurit kombi shkonte
 
Në dyert e kësaj bote
Kishim zë por s’na dëgjonin
Ndaj në portat qiellore
Kërkuam takim me zotin
 
Dhe nga Zoti vjen profeti
Plaku me flamur në gji
Brenda kombit më të vjetër
Shpalli shtetin më të ri
 
Ismail Qemal liria
Fati i kombit që s’u shua
Viteve që historia
Mendjen tënde kërkon hua
 
Shekujve me psherëtime
Për ne liria qe zjarri
Si Prometeut melçinë
Kufijtë na ndukte Ballkani
 
Dhe kur luhej egzistenca
Na deshi kombi i lirive
Mirënjohje sa të jet jeta
I fal Shqipëria ime
 
Midis kombeve të botës
Për paqen punojmë ne
Se ky flamur i shqiponjës
Veç lirinë ka për atdhe
 
Ju burrat e këtij kombi
Dëgjoni zërin e zemres
Nëse Shqipërinë bashkoni
Hallall qumështin e Nënës!
 
 
 
O ju trima gjak-flamuri
 
Sot në ditën e lirisë
Do vete të hap lëndinat
Dheun do ta marr mbi shpinë
Nga gjumi do zgjuaj trimat
 
Çohuni margaritarë!
Me shpirtin liberator
Djemtë e Nënave, luanë
Një nga një zgjedhur me dorë
 
Sa me shumë balta thinjet
Përmendorja juaj ngrihet
 
Në lumin e gjakut derdhur
Fati i kombit është pagëzuar
Kemi korrë e kemi mbjellur
Herë të qartë, herë të hutuar
 
Nëpër natën e dilemës
Brigjeve ku keni rënë
Qirin e shpirtit e ndezët
Të shihje udhën moj Nënë
 
Sa më shumë balta thinjet
Përmendorja juaj ngrihet
 
O ju trima gjak- flamuri
Një grusht dhe morrët për vete
Amanet në vend shkon guri
U bëmë kombi me dy shtete
 
Përmbi dheun e Atdheut
Sa herë që dielli del
Merr nga gjaku juaj derdhur
Lirinë me dritë e mbështjell
 
Ju dëshmore jeni zgjimi
Historia dhe vazhdimi
Koha prapë po ju thiri
Ngriheni si Kostandini
 
 
 
Damjani i Himarës
 
Hapu vetëtimë se shkova
Pritmëni malet e flakës
Si zogu nga deti dola
Unë jam Damjani i Himarës
 
Ku je sulltan i oborrit
Gremis male e shteron dete
Kthehu prapë prej Anadollit
Himarën e kam per vete
 
Kjo është Himara që thonë
Dielli përmbi shqiponjë
 
Unë e kam lulen e shpirtit
Zanën e Akroqeranës
Ti lakminë falja syrit
Paqe me bijtë e Himarës
 
Në këto vendet e mia
Ku dhe Zoti vjen i ftuar
Mbretëron vetëm liria
Flamur tjetër s’ka pranuar
 
Mos e prekni zemrën tonë
Lulen që ka çelë zambaku
Për flamurin me shqiponjë
Kemi derdhur një lumë gjaku.
 
 
 
Kosova
 
N’atë kupën fushë Kosove
Derdhen luftë civilizimet
Vijne ushtri, ikin taborre
Shkulin dritë, mbjellin mallkimet
 
Pastaj vijnë perënditë
Shpresë ta mpiksin dëshpërimin
Yjet ikin se mbëtdhijnë
Nga mesnata e takimit
 
Krushqit ngrijnë në orë kurore
Altaristet i tret puthja
Grinden për Bajrak Kosove
Përjetësia dhe zhdukja
 
Me urinë e trimërisë
Ngrihen kreshnikët e vendit
Shkojnë me kalin e marrëzisë
Në urtësinë e kuvendit
 
Stinët çelin veç terror
Aq sa gurë vinin barbarë
Dheu yt laborator
Gjakun tënd e kthen në ar
 
Moj e bardha fushë Kosove
Ti nuk trembesh nga gjëmimet
Brenda zjarr, përsipër borë
I qëndis me gjak agimet
 
Veç në skaj kudo kufiri
Për ne është në mes të gjoksit
Çohuni, piramidat fshini
Fatin tja lëvizim boshtin
 
Hapni shtigje, prishni prita
Pse dy shtete për një popull?
Nga guximi ndizet drita
Rreth e rreth shqiptarë rrotull
 
Ne s’kemi ëndër të madhe
Aq sa ka folenë shqiponja
Shqipëria natyrale
Katër vilajetet tona
 
 
 
Kemi ty o Skënderbe!
 
Për midis perandorive
Mbretëritë qiellore
I dhanë fuqitë e lirive
Një shpate të Kastrioteve
 
Si Jeruzalemi Kruja
U ringjall nga trimëria
Preu shkëmb e ngjizi burra
Që si bën më historia
 
U gatua kryetrimi
E nxorri dheu nga gjiri
Dy emra koha i thiri
Një lindja, një perëndimi
 
Dy emra dy kontinente
Dy kultura vijnë rrotull
Ne një kult kemi për vete
Paqen ka dashur ky popull
 
Sa një grusht mbledhur Evropa
Orë e ligë ja tret kufijtë
Po shqiponja ka dy koka
Një për vete një për miqtë
 
Fati i kohës në një shpate
Shpata dorë e Skënderbeut
Mbi bashkim ngriti kalat
U bë shpëtimtar i dheut
 
Shqiponja ktheu draguan
Qytetrimin e shpëtuam
Për betejat që fituam
Pesëqind vjet u kryqëzuam
 
S’na ka ngrohur dielli kurrë
Sa lavdi e këtij burri
Emri i tij ju çfaq në ëndër
Kombit tonë, kur gjumi e zuri
 
Në botën e madhështisë
Je planet që se njeh natën
Ne të bijtë e Shqipërisë
Krenar që gjak nga ty patëm
 
Anembanë ku rojmë ne
Je bashkim për këtë dhe
Gjthë shqiptarët komb e fe
Kemi ty o Skënderbe
 
Sa herë jeta frymë të marrë
Dhe kombit ti rahë zemra
Besoni o shqipëtarë
Ne pa Gjergj nuk na lë Nëna.
 

Poems by Tatiana Terebinova / Translated into Bengali by Professor Dr. Masudul Hoq

Posted on by

0

 
Poems by Tatiana Terebinova 
 
 
———————- রাশিয়ার কবিতা ——————–
 
দু’টি কবিতা
মূল : তাতায়ানা তেরেভিনোভা
রূপান্তর : মাসুদুল হক
 
১.একজন শিল্পীর প্রতিকৃতি
A portrait of an artist)
 
গণনা, ক্ষয় আর স্বপ্নের
নিয়ত ধারণকারী …
বিশালতার হতাশা ধারণকারী…
শরতের ভূর্জবৃক্ষের হলুদ নদীতে
নবীন আত্মার লুকিয়ে থাকার আস্তানাগুলো প্রতিফলিত হয়–
যখন ভোরবেলা কৌতুকপূর্ণ মোরগ
ঘুরে ঘুরে গান করে সুউচ্চ মিনারের পাশে
দিগন্তে জেগে ওঠা কুজ্ঝটিকার চিকন ব্লেডে দাঁড়িয়ে।
স্বর্গীয় ভোরের সুষমা তোমার মধ্যে জেগে ওঠে।
এরমধ্যেই তোমার প্রকৃত গল্প –সোনালী ধূলোকণা,
ধূলিকণার মধ্যেই– শয়তানী-দেবদূতি উৎসাহ।
আজ তুমি কবরস্থানের প্রহরী-নবী,
বা পবিত্র ম্যাগডালেন।
তুমি আত্মার গোলকধাঁধায় একটি মোমবাতি জ্বালাও
আগুনের ভেতরকার আকাশের অতল গহ্বর থেকে।
(রুশ থেকে ইংরেজী করেছেন: ইউরি লাজিরকো)
 
 
 
২. দেয়ালের ছায়াসমূহ
(Shadows on a wall)
 
দেয়ালের ছায়াসমূহ
সুন্দর কবিতার
লাইনের মতো।
একজন কবির চোখ
অন্যের সময়
এবং ভবিষ্যতের
আত্মার দিকে তাকিয়ে!
তার পরিমণ্ডল
নশ্বর তারকারাজি
এবং স্মৃতি-ভেজা পাতাকে
সমর্থন করে
মশলাদার বাতাস পাথুরে
হয়ে ওঠে অজ্ঞতার আনন্দে।
কবি ইতিমধ্যে দিনের একটি
নতুন পৃষ্ঠা উল্টে নেন
এবং মহাবিশ্বের‌ও;
স্মৃতির খিলানের নিচে
সে এক নষ্ট আলো দেখেন
একটি গোলাপের চোখে!
(রুশ থেকে ইংরেজী করেছেন: ইউরি লাজিরকো)
 
 
তাতায়ানা তেরেভিনোভা বর্তমান রাশিয়ার একজন খ্যাতিমান কবি, অনুবাদক ও প্রাবন্ধিক। মস্কোর ওট্রাডনি (সামারা) শহরে বসবাস করছেন।
তিনি দলমাত্রিক চন্দ্রাতপ,গাথা কবিতা, হাইকু এবং টঙ্কা কবিতা রচনায় পারদর্শী।কবি তাতিয়ানা ১৯৮৯ সালে মস্কো “সাংস্কৃতিক ও আর্টস একাডেমি” থেকে স্নাতক ডিগ্রি সম্পন্ন করেছেন। তিনি ১৯৯৬ সালে ” মস্কো আন্তর্জাতিক ফ্রি ভার্স উৎসব”-এ কবিতায় উৎসব পদক বিজয়ী।
তার কবিতা রাশিয়াসহ বিশ্বের গুরুত্বপূর্ণ অ্যান্থলজিসমূহে স্থান পেয়েছে। বিশ্বের বিভিন্ন ব্লগ ও সাহিত্য সাময়িকীতে নিয়মিত প্রকাশিত হয়ে আসছে তার কবিতা।
 
 

Translated into Bengali by Professor Dr. Masudul Hoq